30 สมรภูมิรักบนโซฟา...กับบทเรียนที่ร้อนแรงกว่าในทีวี

1111 Words

วันเสาร์ผ่านไปอย่างเชื่องช้า...และแสนจะมีความสุข หลังจากที่ข้าวปั้นหายจากไข้เป็นปลิดทิ้ง รามินทร์ก็ยังคงไม่ยอมกลับไปนอนที่คอนโดของตัวเอง เขาใช้เวลาช่วงวันหยุดสุดสัปดาห์ทั้งหมดอยู่ที่ห้องของเธอ คอยดูแล เอาใจใส่ และ...หาเรื่อง ‘เอาเปรียบ’ เธออยู่ตลอดเวลา ค่ำคืนนั้น...หลังจากดินเนอร์มื้ออร่อยที่เขาสั่งมาให้ถึงห้อง ทั้งสองคนก็มาทิ้งตัวลงบนโซฟายาวตัวใหญ่ในห้องนั่งเล่นเพื่อดูหนังรักโรแมนติกที่เพิ่งเข้าใหม่ในสตรีมมิ่ง ข้าวปั้นนอนหนุนตักของรามินทร์อย่างสบายอารมณ์ ในขณะที่มือใหญ่ของเขาก็ค่อยๆ ลูบไล้กลุ่มผมของเธออย่างแผ่วเบา เป็นภาพของคู่รักที่แสนจะธรรมดา...แต่ก็อบอวลไปด้วยความรักที่แสนพิเศษ หนังในทีวีดำเนินเรื่องไปเรื่อยๆ...แต่ดูเหมือนสมาธิของคนทั้งสองจะไม่ได้อยู่ที่หน้าจออีกต่อไป มือของรามินทร์ที่เคยลูบผมของเธอเล่นๆ เริ่มเลื่อนต่ำลงมา...ลูบไล้ที่ต้นแขน...ผ่านเอวคอด...ก่อนจะมาหยุดอยู่ที่ต้นขาเนียนที่โผล่พ้นกางเกงขาสั้นออกมา เขาใช้นิ้วหัวแม่มือค่อยๆ นวดคลึงผิวเนื้อด้านในของเธออย่างเชื่องช้า แต่ก็เต็มไปด้วยความหมาย “อืมม...” ข้าวปั้นครางในลำคออย่างจั๊กจี้ระคนเสียวซ่าน เธอขยับตัวเล็กน้อย แต่ก็ไม่ได้ปัดป้องมือซุกซนของเขาออกไป “พี่หมอ...หนังยังไม่จบเลยนะคะ” เธอแกล้งท้วงเสียงอ่อย ทั้งที่สายตาก็เริ่มพร่ามัวไปด้วยแรงอารมณ์ที่ถูกปลุกขึ้นมา “ตอนนี้...หนังไม่น่าสนใจเท่าเราแล้วล่ะครับ” เขากระซิบตอบ ก้มลงไปหอมที่แก้มของเธอฟอดใหญ่ ก่อนจะค่อยๆ เลื่อนมือสูงขึ้นไปอีก...สูงขึ้นไปจนสัมผัสเข้ากับขอบกางเกงชั้นในตัวจิ๋ว เขาไม่รอช้า...สอดนิ้วเข้าไปใต้ร่มผ้าทันที! ปลายนิ้วที่ช่ำชองของเขาสัมผัสเข้ากับกลีบเนื้อที่เริ่มชื้นแฉะจากการกระตุ้น เขาบดขยี้ลงบนปุ่มกระสันของเธอเบาๆ ผ่านเนื้อผ้าบางๆ นั้น “อ๊ะ!” ข้าวปั้นสะดุ้งเฮือก เผลอจิกนิ้วลงบนหน้าขาของเขาเพื่อระบายความเสียวซ่านที่แล่นปราดขึ้นมาอย่างฉับพลัน รามินทร์ยิ้มอย่างพึงพอใจ ก่อนจะตัดสินใจว่าเขาไม่สามารถอดทนได้อีกต่อไป! เขาช้อนตัวเธอขึ้นมาจากตักอย่างรวดเร็ว แล้วจัดท่าทางใหม่ ให้เธอนั่งคร่อมอยู่บนตักของเขา หันหน้าเข้าหากัน “พี่หมอจะทำอะไรคะ...ตรงนี้นะเหรอ” เธอถามเสียงสั่น ดวงตาเบิกกว้างด้วยความตื่นเต้น “ใช่ครับ...ตรงนี้แหละ” เขาตอบเสียงพร่า “พี่อยากลอง...เปลี่ยนบรรยากาศดูบ้าง” พูดจบ เขาก็บดเบียดริมฝีปากลงมาอย่างหิวกระหาย ในขณะที่มือทั้งสองข้างก็ทำงานประสานกันอย่างรวดเร็ว เสื้อยืดของเขาและของเธอถูกถอดออกไปกองไว้ที่พื้นอย่างไม่ไยดี ตามมาด้วยกางเกงขาสั้นและชั้นในชิ้นสุดท้าย จนบัดนี้ร่างกายของทั้งสองคนเปลือยเปล่าและแนบชิดกันอยู่บนโซฟา โดยมีเพียงแสงสลัวจากหน้าจอทีวีที่ยังคงฉายภาพต่อไป รามินทร์จับแก่นกายที่แข็งขืนเต็มที่ของตัวเอง จ่อเข้ากับปากทางรักที่เปียกเยิ้มของข้าวปั้น ก่อนจะดันสะโพกของเธอให้กดลงมารับเขาเข้าไป... “ซี๊ดดดด....อ่าาาาห์” ทั้งสองคนครางออกมาพร้อมกัน เมื่อแก่นกายร้อนผ่าวแทรกเข้าไปในโพรงเนื้อนุ่มโดยไม่มีสิ่งใดขวางกั้น ความรู้สึกที่แนบชิดและสดใหม่นี้มันช่างรุนแรงและดีกว่าทุกครั้ง ข้าวปั้นเป็นฝ่ายเริ่มขยับก่อน เธอยกตัวขึ้นลงช้าๆ บดเบียดสะโพกเป็นวงกลม ให้ส่วนที่ลึกที่สุดของเธอได้เสียดสีกับความเป็นชายของเขาอย่างเต็มที่ เผียะ...เผียะ... เสียงเนื้อสดกระทบกันดังขึ้นเบาๆ เป็นจังหวะ ผสมกับเสียงครางหวานของข้าวปั้นและเสียงลมหายใจที่หนักหน่วงของรามินทร์ “อ๊ะ...พี่หมอ...ลึก...มันลึกจังเลยค่ะ...อื้อ” “ชอบมั้ยครับ...แบบนี้...หืม?” เขากระซิบถามข้างหูเธอ ในขณะที่มือก็บีบเคล้นสะโพกกลมกลึงของเธออย่างมันเขี้ยว แต่แล้ว...เขาก็เหมือนจะหมดความอดทนที่จะเป็นฝ่ายรับ! รามินทร์รวบเอวของเธอไว้มั่น แล้วพลิกร่างของเธอลงไปนอนราบกับโซฟาอย่างรวดเร็ว เขาจับขาข้างหนึ่งของเธอพาดขึ้นบนพนักพิงของโซฟา ส่วนอีกข้างก็ยกขึ้นมาพาดไว้บนบ่าของเขา! ท่านี้นี้ทำให้ช่องทางรักของเธอเปิดออกกว้าง และพร้อมรับการโจมตีจากเขาอย่างเต็มที่! “ต่อไป...ตาพี่เอาคืนบ้างนะครับ” เขาคำรามเสียงต่ำ จากนั้นพายุแห่งความปรารถนาก็โหมกระหน่ำ! รามินทร์กระแทกกระทั้นสะโพกเข้าใส่เธออย่างดุดัน บ้าคลั่ง และไร้ซึ่งความปรานี ความลึกและความแรงในท่วงท่านี้ทำให้ข้าวปั้นหวีดร้องออกมาอย่างสุดเสียง พั่บ! พั่บ! พั่บ! พั่บ! เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังลั่นแข่งกับเสียงหนังในทีวีอย่างไม่ยอมแพ้ โซฟาทั้งตัวสั่นไหวไปตามจังหวะรักที่รุนแรงและหนักหน่วง “อ๊า! พี่หมอ! พี่ราม! เบาๆ...อ๊ะ...ไม่ไหว...ปั้นจะ...อ๊าาาา!” ข้าวปั้นกรีดร้องออกมาอย่างควบคุมไม่ได้ เธอจิกเล็บลงบนเบาะโซฟาจนแทบขาดเพื่อระบายความเสียวซ่านที่ถาโถมเข้ามาไม่หยุด “มองหน้าพี่ปั้น! มองพี่!” เขาสั่งเสียงพร่า เขาต้องการให้เธอรับรู้ทุกอย่าง...ทุกสัมผัส...ทุกความรู้สึกที่เขามอบให้ เธอลืมตาขึ้นมาสบตากับเขา...ในดวงตาคมกริบคู่นั้น...มันเต็มไปด้วยความปรารถนาที่ดิบเถื่อน...และความรักที่ลึกซึ้ง... ภาพนั้นเองที่เป็นตัวจุดชนวนสุดท้าย... “พี่รามขา...ปั้นรักพี่...อ๊าาาาาาาาา!” ร่างของเธอกระตุกเกร็งอย่างรุนแรงถึงขีดสุด ช่องทางรักบีบรัดแก่นกายของเขาเป็นระลอกคลื่นที่รุนแรงจนรามินทร์เองก็ทนต่อไปไม่ไหว เขาคำรามลั่นออกมาเป็นครั้งสุดท้าย ก่อนจะเร่งจังหวะกระแทกกายเข้าไปอีกสองสามที...แล้วปลดปล่อยสายธารอุ่นร้อนทั้งหมดเข้าไปในร่างกายของเธอจนหมดสิ้น... รามินทร์ฟุบหน้าลงกับซอกคอที่ชุ่มเหงื่อของเธอ หอบหายใจอย่างหนักหน่วงจนตัวโยน...เขายังคงไม่ถอนกายออกจากเธอ...ปล่อยให้ร่างกายของทั้งสองยังคงเชื่อมต่อกันอยู่แบบนั้น...

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more