BARZAN
Baştan aşağı zehirli sarmaşıklarımla sarıp sarmaladığım Menekşe'nin hala yüzüme bakması umudumu gittikçe daha da güçlendiriyordu. Zehrim bedeninden ruhuna yavaş yavaş işleyecek ateşler içinde kıvrandıracaktı. Vaat ettiklerimde soluksuz kaldığında panzehir için gözlerimin içine bakacak beni iyileştir diyecekti. Menekşe'yi kırmazdım. Onun için kendimi bile zehirlemiştim.
Eski Barzan bu halime bir yerleriyle gülüyordur kesin.
"Menekşe bir şey söylemeyecek misin?" diye aramızdaki kısa mesafeyi aşıp yüzüne eğildim. Nefesinin dudaklarıma çarpması için biraz daha yaklaştım. Ilık, içimi okşayan iç çekişiyle dudaklarımı araladım. Biraz daha... Biraz daha Menekşe.
Menekşe'den onu öpmem bir işaret bekledim. Olmadı bir şey söylesin de bu acı son biraz olsun dinsin. Ama zalımın kızı beni or
