ZEYNEP
“Zeynep.” dedi Menekşe’den uzak, soğuk yabancı sesiyle. Yanlış bir zamanda gelmiş hiç şahit olmaması gereken bir sahneye şahit olmuştu.
“Hayırdır?” diye sordu üzerime eğilmiş olan Ömer’e ateş eden gözlerle. İçimdeki korku gittikçe büyüdü. Barzan bildiğim Barzan değildi ve bu beni deli gibi korkutmaya yeterdi.
“Barzan...”
Adını ağzına almamla dudaklarını büktü. Benim saf ve masum olduğumu düşünüyordu ama şuan Ömer bir karış uzağımda üzerime eğilmiş haldeyken hakkımda düşünecekleri artık o kadar güzel şeyler olmayacaktı.
Ömer geri çekilirken Barzan bize doğru yürüdü ama duvara çarptığı kapıyı yine aynı şiddetle duvarları sallayacak şekilde itmişti. Yatağın diğer ucunda durduğunda Ömer’in karşısında dev gibi dikildi. Bana göre çok uzun bir adamdı ama bir erkekle de kıyas
