Aynaya bakarak nereye varacağımı merak etmiştim doğrusu. Altı üstü kendime bakacak yorgun göz altılarıyla sevdiklerine yetmeye çalışan genç yaşında ruhu yetmiş olan bir kız kurusuyla bakışacaktım. Kız kurusuydum çünkü yaşamayan yaşatılmayan kadınlar kururdu. Bunun evlilikle alakası yoktu. Kız kurusu bana hep ruhun yalnızlığını çağrıştırırdı. Başkalarına göre acınası dalga geçilen bir terimdi ama ben boynu bükük bir gül görürdüm.
Ben de o boynu bükük kadınlardan olmamak için Barzan’ın elinden kendimi kurtardığım gibi terzi dükkanına hızlı adımlarla geldim. Her zaman ki gibi hemen işime koyulmadan küçük terzi dükkanın hemen arkasındaki küçük mutfağın duvarına asılmış pas tutmuş aynadan yüzüme baktım. Yolda yüzüme bakmak için sabırsızlandığımı kendime bile itiraf edemiyordum fakat Barzan
