Yazarın anlatımı...
Konağın ölüm sessizliği bir fısıltı şeklinde karanlığa bürünmüş gibiydi. Kapıda Devran kimsenin girip çıkmaması için nöbet tutuyordu.
Kim ne için hanım ağasını öldürmek isterdi?
Devran'ın aklı ve kalbi almıyordu bir türlü. Karan bombayı bırakıp pimini Xazel kıza bırakmıştı.
Dicle ve annesi dalar gibi hızla Dicle'nin odasına girdi.
"Nasıl daye, nasıl?" dedi Dicle telaşla.
Evin hanım, sessizdi. Onunda bildiği bir şey yoktu.
"Bak şu köy faresine daye. Konuşamıyor, duymuyor ama ilacı nasıl buluyor?"
"Sessiz ol Dicle..!" diye uyardı Evin hanım. Şu durumda sakin ve soğuk kanlı olmak önemliydi. Yapacakları en küçük yanlış onların sonu olurdu.
"Ne yapacağız daye?"
"Dur bakalım, Xazel'in bizden haberi yoktur. Songül açık vermiş olmalı."
Dicle, telaşla bir iler
