“ท่านป้า ท่านไปไถ่ตัวกับคุณหนูพร้อมข้าเถิดนะเจ้าคะ”
เมิ่งเจียวซินเมื่อเดินมาถึงหน้าประตูห้องข้าง นางก็ได้ยินสิ่งที่ซุนเย่ผิงพูดอย่างชัดเจน นางจึงตัดสินใจเคาะประตู แล้วส่งเสียงเข้าไปถามคนที่อยู่ภายในห้องว่า
“ท่านป้าจู ซุนเย่ผิง ข้าขอเข้าไปได้หรือไม่?”
“คุณหนู! เออ...เข้ามาได้เจ้าค่ะ ประเดี๋ยวบ่าวจะเปิดประตูให้นะเจ้าคะ” จูมี่รีบขานรับ ก่อนจะส่งสายตาไปทางหลานสาวพร้อมกับกดเสียงพูดว่า
“อย่าเพิ่งพูดอะไร แล้วเก็บถุงเงินของเจ้าไปเสีย”
“ท่านป้า...” ซุนเย่ผิงเมื่อเห็นสายตาของผู้เป็นป้า นางก็ก้มหน้า แล้วดึงเอาถุงเงินที่ยื่นไปให้อีกฝ่ายดูเมื่อครู่กลับมาวางไว้บนตัก แต่นางก็หาได้เก็บหรือซ่อนเงินถุงนั้นตามที่จูมี่บอกไม่
จูมี่เมื่อได้เห็นท่าทีของซุนเย่ผิง นางก็พยายามสงบใจของตัวเอง ก่อนจะลุกขึ้นยืน แล้วเดินไปเปิดประตูให้ผู้เป็นนายเข้ามา
“คุณหนูมีอะไรให้พวกบ่าวรับใช้หรือเจ้าคะ?”
“ข้ามีเรื่องที่อยา
