เมิ่งเจียวซินนั่งแช่ตัวอยู่ในอ่างอาบน้ำ พลางคิดไปถึงเรื่องวุ่นวายเมื่อเช้าที่เกิดจากฝีมือใครบางคน แต่จะว่าไป...นิสัยเอาแต่ใจ ชอบเรียกร้องความสนใจเช่นนี้ ใช่ว่านางจะไม่เคย...
‘ข้าไม่ควรคิดเรื่องบุรุษผู้นั้นอีก!’ เมิ่งเจียวซินคิดในใจพร้อมกับรีบสะบัดศีรษะ เพื่อขับไล่ความคิดเมื่อครู่ทิ้งไป แล้วในขณะนั้นนางก็ได้ยินเสียงคล้ายบานหน้าต่างกระแทกกับฝาผนังห้อง
“คงเป็นหน้าต่างบานนั้นสินะ” เมิ่งเจียวซินบ่นพึมพำออกมาเบา ๆ แล้วรีบลุกขึ้นหยิบชุดคลุมตัวในมาสวมใส่
ตั้งแต่เมิ่งเจียวซินเข้ามาพักอาศัยอยู่ที่นี่ นางก็เพิ่มความระมัดระวังในการใช้ชีวิตของตัวเองมากขึ้น ซึ่งทุกวันก่อนจะเข้ามาจัดการดูแลตัวเองหลังฉากกั้น นางก็จะไล่เดินไปลงกลอนประตู และหน้าต่างในห้องพักของนางทุกบาน แต่ทว่าวันนี้กลับมีก้อนกรวดขนาดเล็กอัดอยู่ในช่องลงกลอนของหน้าต่างบานหนึ่ง ซึ่งนางก็พยายามทั้งเขี่ยทั้งงัด จนเวลาผ่านล่วงเลยไปเกือบสองเค่
