หลังจากจัดการดูแลตัวเองเสร็จ เมิ่งเจียวซินก็เดินกลับเข้ามาในห้องพัก ยามนี้บนเตียงของนางมีเด็กหนุ่มผู้หนึ่งกำลังนั่งพิงหัวเตียงอ่านตำราอยู่ เมื่อเห็นเช่นนั้นนางจึงเดินไปหยิบตำราที่วางอยู่บนโต๊ะกลมกลางห้อง ก่อนจะขึ้นไปนั่งพิงหัวเตียงข้างเด็กหนุ่มผู้นั้น จากนั้นนางก็กล่าวขึ้นว่า
“กุยกุย ในเมื่อยามนี้เจ้าสามารถกลับไปอยู่ในร่างตั้งต้นได้แล้ว ข้าว่า...”
แค่ก แค่ก! แค่ก!
“ซินซิน เมื่อหัวค่ำข้าลืมบอกเจ้า หลังจากที่ข้าอาบน้ำเสร็จ ข้ารู้สึกไม่ค่อยดีเลย” พูดจบ หลี่อวิ้นกุยก็หันหน้ากลับไปทางฝั่งด้านในเตียง แล้วพยายามที่จะไอต่อ
“จริงหรือ?”
“อืม!”
แค่ก! แค่ก! แค่ก!!
“เช่นนั้นพรุ่งนี้ข้าก็คงต้องออกไปเดินตลาดคนเดียวแล้วสินะ ตอนแรกข้าเห็นว่าเจ้าสามารถกลับไปอยู่ในร่างตั้งต้นได้แล้ว จึงคิดจะชวนเจ้าออกไปเดินซื้อของในตลาดด้วยกัน แต่ก็ช่างเถิด ในเมื่อเจ้า...”
“ที่จริงข้าคิดว่า หากคืนนี้พวกเราเข้านอนกัน
