ยามซวีมาเยือน ใบหน้างดงามดุจบุปผาแรกแย้มเพิ่งจะข่มความคลื่นเ**ยนและพยายามสงบนิ่งลงได้ จากคำบอกเล่าของเจียวลู่ ดูท่าด้วยนิสัยและจิตใจคับแคบอำมหิตของจางลี่ คงไม่แคล้วที่อีกฝ่ายจะยอมปล่อยให้นางได้มีลมหายใจเหลือรอดชีวิตได้ หากนางคาดเดาไม่ผิด ค่ำคืนนี้จางลี่คงจัดการให้สุนัขรับใช้ข้างกายรุมทึ้งฉีกเนื้อเฉือนหนังนางจนตายเป็นแน่!
เฮ้อ! โลกใบนี้ก็คงเป็นเช่นนี้กระมัง ในเมื่อเจ้าไร้ซึ่งแรงกำลังและอำนาจในการต่อกรกับผู้อื่น ตัวเจ้าจะเป็นอันใดได้ คงไม่แคล้วเป็นชิ้นเนื้อติดมันให้ผู้อื่นรุมแย่งฉีกทึ้งหรอกรึ?
นิ้วมืองามลูบไล้ผงสารพัดพิษที่เคยมีคนผู้หนึ่งมอบให้ไว้ นางตัดสินใจแล้วว่าจะขอสู้กับสุนัขรับใช้ของแม่เล้าจางดูสักตั้ง! หากครานี้นางไม่สามารถนำผ้าไหมสกุลฝูกลับไปให้บิดาได้ การเข้าวังเพื่อปรนนิบัติฮ่องเต้เฒ่านั่น…
อย่าหวังว่าข้าจะยอมจำนน! อย่างมากก็แค่ตายก็เท่านั้น!
เมื่อถึงเวลา…
ร่างอรชรของแม่เล้าจ
