19 : สถานการณ์แปลกๆ

2526 Words

เสียงเพลงเคล้าคลอเสียงพูดคุยของผู้คนดังไปทั่วบริเวณ และตอนนี้เวลาก็ผ่านล่วงเลยจนเกือบเที่ยงคืนแล้วแต่แตงกวาก็ยังคงนั่งดื่มอยู่กับกันต์ ส่วนกันต์ก็คอยชวนเธอพูดคุยเรื่องต่างๆ อยู่ตลอดเวลา รอยยิ้มที่ถูกส่งให้เขานั้นมันคือการยิ้มแบบขอไปทีเพราะเธอไม่อยากจะเสียมารยาทและไม่อยากจะทำให้เขาไม่พอใจ เพียงเพราะว่าเธอนั้นอยากทำให้แม่ของเธอพอใจเท่านั้นเอง “พี่ว่าเรากลับกันเลยดีไหมครับ... ดึกแล้ว” “ก็ดีค่ะ... พรุ่งนี้แตงกวามีเรียนเช้าด้วย... แต่ว่าแตงกวาขอไปเข้าห้องน้ำแป๊บนึงนะคะ” “ครับ... เดี๋ยวพี่รอตรงนี้นะ” “ค่ะ” เธอส่งยิ้มให้คนที่นั่งตรงข้ามกับเธอ ก่อนจะลุกขึ้นแล้วเดินตรงไปยังห้องน้ำที่อยู่ตรงมุมของร้าน อิฐที่เห็นแตงกวาเดินไปทางห้องน้ำเขาเลยลุกแล้วเดินตามเธอไป พร้อมกับแขนแกร่งที่ยื่นไปรั้งเธอไว้แล้วพาเธอเดินไปยังมุมลับตาคน “จะกลับกับไอ้หมอนั่นเหรอ!?” เสียงทุ้มต่ำเอ่ยถามออกไป เพราะตลอดเวลาที่เขานั่งฟังเธอพูดคุยกับกันต์เขาก็แทบอยากจะลากเธอกลับ แต่เขากลับทำอะไรไม่ได้เลย แตงกวามองหน้าอิฐนิ่งๆ พร้อมกับค่อยๆ แกะมือของเขาออกจากต้นแขนของตัวเอง “พี่อิฐ.... หนูบอกแล้วไงว่าอย่ายุ่ง แล้วหนูจะกลับกับใครมันก็เรื่องของหนู” แตงกวามองหน้าอิฐเหมือนเหนื่อยหน่ายเต็มทน แค่เธอต้องมานั่งปั้นหน้ายิ้มต่อหน้ากันต์ก็เหนื่อยมากพอแล้วแล้วนี่อิฐยังมากวนเธอไม่เลิกอีก “ฉันถามว่าเธอจะกลับกับเหี้ยนั้นจริงๆ ใช่ไหม!!” น้ำเสียงและสายตาของเขาดูดุดันจ้องหน้าเธอนิ่ง “ใช่! หนูจะกลับกับเขา... พี่อยากรู้แค่นี้ใช่ไหม... แล้วก็ปล่อยค่ะหนูจะไปเข้าห้องน้ำ” พูดจบเธอก็สะบัดแขนออกจากการกอบกุมของเขาแล้วเดินหนีเขาเข้าห้องน้ำไป อิฐยืนมองแตงกวานิ่งๆ สายตาคมของเขามองตามแผ่นหลังของเธอไปจนเธอเดินหายเข้าไปในห้องน้ำ พลางดุนลิ้นกับแก้มของตัวเองอย่างไม่สบอารมณ์มากนัก เขาไม่รู้ว่าตัวเองเป็นอะไรแค่รู้สึกไม่ชอบหน้ากันต์เอามากๆ แค่นั้นเอง อิฐยืนรอแตงกวาอยู่พักใหญ่เพราะเธอหายเข้าไปในห้องน้ำนานแล้วแต่ก็ยังไม่ออกมา และในที่สุดก็เห็นเธอเดินออกมาแต่ท่าทางของเธอกลับดูแปลกไป ตามกรอบหน้าสวยนั่นมีเม็ดเหงื่อผุดพรายให้ได้เห็น อิฐหรี่ตามองแตงกวาพร้อมกับที่แตงกวาเองก็ปรายตามองอิฐเหมือนกัน แต่เธอเลือกที่จะเดินผ่านเขาไปหากันต์ที่นั่งรออยู่ที่โต๊ะ เธอทำท่าทางไม่สนใจเขาเลยทำเอาคนที่หงุดหงิดอยู่แล้วหงุดหงิดหนักเข้าไปอีก “พี่กันต์คะ... กลับกันเลยไหมคะ” “ครับ... ว่าแต่น้องแตงกวาเป็นอะไรหรือเปล่าดูแปลกๆ นะ” กันต์ยกยิ้มบางๆ พลางจ้องมองหน้าแตงกวาไปด้วย “ไม่รู้เหมือนกันค่ะ แค่รู้สึกร้อนๆ สงสัยจะเริ่มเมาแล้ว” เธอว่าพร้อมกับส่งยิ้มน้อยๆ ให้เขาด้วย แต่รอยยิ้มของเธอนั้นกลับทำให้คนที่ยืนมองอยู่ไกลๆ ถึงกับจิ๊ปากออกมาด้วยความหมั่นไส้ อิฐยืนมองดูแตงกวากับกันต์พูดคุยกันไปมาด้วยท่าทางที่ไม่สบอารมณ์มากนัก ก่อนจะเห็นแตงกวากับกันต์เดินออกไปจากร้านและตรงไปยังลิฟต์เพื่อลงไปด้านล่าง อิฐเองก็เดินตามไปห่างๆ........ อิฐเดินมาถึงรถของตัวเองและนั่งรอให้รถของกันต์ขับออกไปก่อนเขาถึงได้ขับตามออกไปห่างๆ “เป็นเอามากนะมึงไอ้อิฐ หงุดหงิดตัวเองโว้ยยยย” อิฐทึ้งหัวตัวเองเพราะวันนี้ทั้งวันเขาเอาคิดถึงแต่เรื่องของแตงกวา แถมตั้งแต่เย็นจนถึงตอนนี้ก็เอาแต่เฝ้าเธอตลอด ถึงแม้จะไม่ค่อยเข้าใจว่าทำไมตัวเองถึงทำแบบนี้ก็เถอะ “เป็นบ้าไปแล้วไหววะกู ฮึ้ย!!” ..................................... ทางด้านแตงกวา.... ตั้งแต่ที่นั่งรถออกมาจากร้านอาหารแตงกวาก็เอาแต่เงียบ สองมือเล็กกำเข้าหากันแน่นและเบือนหน้ามองออกไปนอกรถตลอดเวลา แต่สายตาคมของกันต์กลับปรายตามองเธอไม่ห่าง “น้องแตงกวาโอเคไหมครับ?” ฝ่ามือหนาของกันต์วางลงบนต้นขาของแตงกวา เธอเองก็มองตามมือของเขาก่อนจะจับมือของเขาออกห่างจากขาของตัวเอง “โอเคค่ะ... แตงกวาไม่ได้เป็นอะไร” เธอตอบกลับเขาไปในขณะที่มือข้างหนึ่งก็หยิบทิชชูขึ้นมาซับเหงื่อที่ซึมออกมาตามไรผมของตัวเองไปด้วย ไม่รู้ว่าทำไมเธอถึงได้รู้สึกร้อนๆ หนาวๆ แบบนี้ และไอ้อาการแบบนี้เธอก็เป็นตั้งแต่ตอนที่ไปเข้าห้องน้ำที่ร้านนั่นแล้ว แถมลำคอก็รู้สึกแห้งผาดราวกับว่าไม่เคยได้ดื่มอะไรมาก่อน “เออ... พี่กันต์คะ... ในรถพี่มีน้ำไหมคะ พอดีแตงกวาหิวน้ำน่ะค่ะ” “น้ำเหรอครับ มีครับอยู่ท้ายรถน่ะ เดี๋ยวพี่หยิบให้นะ” กันต์ตอบกลับแตงกวาก่อนที่เขาจะเปิดไฟเลี้ยวแล้วจอดรถที่ข้างทาง จากนั้นเขาก็ลงจากรถเพื่อไปหยิบน้ำที่อยู่ด้านท้ายรถให้เธอ รอยยิ้มเย็นเหยียบกระตุกบนมุมปากของเขาเล็กน้อยพร้อมกับกัดริมฝีปากของตัวเองเบาๆ ก่อนที่เขาจะกลับเข้าไปนั่งด้านในรถอีกครั้ง “นี่ครับ” “ขอบคุณค่ะ” แตงกวารับขวดน้ำจากมือของกันต์มาก่อนจะเปิดดื่มทันที น้ำเปล่าที่เธอหวังว่าจะช่วยดับกระหายและความรุ่มร้อนได้นั้นกลับไม่เป็นไปอย่างที่เธอคิดเลย เพราะยิ่งดื่มเธอยิ่งรู้สึกร้อนรุ่มกว่าเดิม “แตงกวาว่าเรารีบไปกันเถอะค่ะ” เธอหันไปบอกกับกันต์ที่นั่งมองดูปฏิกิริยาของเธออยู่ “โอเคครับ” กันต์กัดริมฝีปากพร้อมรอยยิ้มน้อยๆ ก่อนจะขับรถออกไป........ ................................ กันต์ใช้เวลาขับรถไม่นานก็มาถึงคอนโดของแตงกวา และดูเหมือนว่าตอนนี้แตงกวาจะควบคุมตัวเองเริ่มไม่ค่อยอยู่แล้ว เพราะอาการร้อนรุ่มของเธอกำลังทำให้เธอแทบจะเป็นบ้า มือเล็กลนลานปลดเข็มขัดนิรภัยออกเพื่อจะพาตัวเองออกไปจากตรงนี้ แต่ก่อนจะได้เปิดประตูรถมือหนาของกันต์ก็รั้งเธอไว้ “ให้พี่ขึ้นไปส่งข้างบนนะครับ” เสียงทุ้มเอ่ยออกไปพลางยกยิ้มบางๆ สายตาคมของเขาจ้องมองใบหน้าหวานของแตงกวาที่ตอนนี้เริ่มแดงระเรื่อเพราะฤทธิ์ของสิ่งที่เขาให้เธอดื่มเข้าไป แตงกวาเองก็เหมือนจะเคลิ้มไปกับสายตาคมของเขาแต่แล้วก็ต้องรีบสะบัดหน้าของตัวเองเพื่อเรียกสติ “เออ... อย่าดีกว่าค่ะ... พอดีว่าแฟนของแตงกวารออยู่ข้างบนน่ะค่ะ” แล้วเธอก็เลือกที่จะโกหกเขาออกไปเพื่อป้องกันตัวเองในสถาณการณ์ที่เธอก็ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นเธอ “แฟนเหรอ? ไหนน้าวิบอกว่าน้องแตงกวาเลิกกับแฟนแล้วไงครับ” “ค่ะ... เลิกแล้ว... และตอนนี้ก็คืนดีกันแล้ว... แตงกวาขอตัวก่อนนะคะ” โกหกเขาออกไปอีกหนึ่งเรื่อง “เดี๋ยวสิครับ... น้องแตงกวารู้ใช่ไหมว่าพ่อของพี่กับแม่ของแตงกวาอยากให้เราสองคนทำความรู้จักกันน่ะ... แล้วก็รู้ใช่ไหมครับว่าพวกท่านกำลังจะร่วมลงทุนทำธุรกิจด้วยกัน” “ค่ะ... รู้ค่ะ แล้วมันเกี่ยวอะไรกับเราคะ?” “น้องแตงกวาไม่เข้าใจจริงๆ หรือแค่แกล้งทำเป็นไม่รู้ครับ” “............” แตงกวาที่ได้ยินแบบนั้นก็เงียบไป ไม่ใช่ว่าเธอไม่เข้าใจว่าแม่ของเธอและพ่อของเขาต้องการอะไร เธอรู้ดีว่าผู้ใหญ่อยากให้เธอและเขาเกี่ยวข้องกันเพื่อผลประโยชน์ทางธุรกิจ แต่ในเมื่อเธอไม่ได้ชอบเขาแล้วจะให้เธอทำความรู้จักกับเขาไปทำไม “แค่ให้พี่ขึ้นไปส่งข้างบน ได้ไหมครับ....” กันต์จ้องมองในตาของแตงกวาพร้อมกับเอ่ยถ้อยคำหว่านล้อมแสนหวานออกไป เพราะเขารู้ดีว่าตอนนี้หญิงสาวตรงหน้ากำลังรู้สึกยังไงอยู่ “คือ.....” Rrrrr..... แต่ก่อนที่แตงกวาจะทันได้ตอบอะไรออกไปเสียงโทรศัพท์ของกันต์ก็ดังขึ้นซะก่อน และเขาก็ดูหงุดหงิดก่อนจะกดรับสาย “มีอะไร...!! เธอว่าไงนะ!? อย่าทำอะไรบ้าๆ นะ... รอฉันอยู่ที่นั่นแหละเดี๋ยวฉันไป” กันต์กดวางสายแล้วหันไปมองแตงกวาที่ตอนนี้ดูเหมือนเธอจะไม่ได้ฟังที่เขาพูดเลยเพราะเธอเอาแต่มองออกไปด้านนอกรถแถมตามกรอบหน้าก็มีเหงื่อผุดเต็มไปหมด “สรุปพี่จะขึ้นไปส่งแตงกวาไหม พ่อของพี่กับแม่ของแตงกวาจะได้พอใจ?” เธอหันไปมองหน้าเขาพลางซับเหงื่อของตัวเองไปด้วย “เอาไว้วันหลังแล้วกันครับ... พอดีเพื่อนพี่มีปัญหาน่ะพี่ต้องรีบไป... ไว้เจอกันนะครับ” “ค่ะ” แตงกวาตอบรับแล้วรีบลงจากรถของเขาทันที จากนั้นกันต์ก็ขับรถออกไปโดยทันทีเหมือนกัน “หึ!... เพื่อนมีปัญหางั้นเหรอ เมียหละสิไม่ว่า... คิดว่าฉันโง่นักรึไง... ไอ้บ้าเอ้ย!” แตงกวาพึมพำกับตัวเองเบาๆ ก่อนจะพยายามทรงตัวเองให้ยืนตรงแล้วเดินตรงไปยังลิฟต์ทันที.... อิฐนั่งมองดูการกระทำของคนทั้งคู่อยู่ในรถนานสองนานก่อนที่เขาจะเห็นแตงกวาเดินลงจากรถแล้วเข้าไปในตึก คิ้วหนาของเขาขมวดเข้าหากันทันทีเพราะเขาคิดว่ากันต์ต้องขึ้นไปส่งเธอแน่แต่กลับผิดคาดเพราะพอแตงกวาลงจากรถกันต์ก็ขับรถออกไปเลย ........................... อิฐเดินมาหยุดยืนอยู่หน้าห้องที่เขาคุ้นเคยก่อนจะใช้คีย์การ์ดเปิดประตูออก แต่ภายในห้องที่เขาก้าวเดินเข้ามานั้นกลับเงียบและมืดสนิท มือหนาค่อยๆ ยื่นไปกดสวิตช์ไฟที่อยู่ข้างประตู ไฟในห้องสว่างขึ้นพร้อมกับสายตาคมที่กวาดมองไปรอบๆ แต่เขากลับไม่เห็นเจ้าของห้องเลย แต่แล้วหูของเขาก็ได้ยินเสียงน้ำไหลดังมาจากห้องน้ำที่อยู่ภายในห้องนอนซึ่งประตูถูกเปิดไว้ ขายาวๆ ก้าวเดินไปหยุดยืนอยู่หน้าห้องน้ำก่อนที่เขาจะเห็นกับสภาพของคนตรงหน้า แตงกวานั่งตัวสั่นอยู่ใต้ฝักบัวด้วยร่างกายเปลือยเปล่า ใบหน้าสวยคมนั่นก็แดงระเรื่อพร้อมกับแววตาฉ่ำของเธอที่มองมาทางเขาเหมือนกัน “แตงกวาเป็นอะไร!?” อิฐตกใจไม่น้อยที่เห็นสภาพของเธอ ก่อนหน้านี้เขารู้ว่าเธอดูแปลกๆ ไปแต่ไม่คิดว่าจะมีสภาพเป็นแบบนี้ เขาเดินเข้าไปปิดน้ำแล้วรั้งผ้าเช็ดตัวไปห่อหุ้มร่างกายเปลือยเปล่าของเธอไว้ “พะ... พี่อิฐ ชะ... ช่วยหนูด้วย หนูเป็นอะไรไม่รู้... มันแปลกๆ อ่ะ มัน...” เสียงหวานเอ่ยออกมาติดๆ ขัดๆ เพราะแรงอารมณ์ที่เกิดจากฤทธิ์ของยาที่กันต์แอบผสมกับค็อกเทลให้เธอดื่มนั้นมันกำลังออกฤทธิ์ “มันอะไร??” อิฐจับบ่าของแตงกวาเขย่าเบาๆ “มันร้อนแปลกๆ... แล้วก็หนาวด้วย” “ร้อนยังไง?” “ร้อนจากข้างใน... นะ... หนูจะไม่ไหวแล้ว” สิ้นเสียงของแตงกวาอิฐก็รู้ได้ทันทีว่าอาการที่เธอเป็นอยู่นั้นคืออะไร ...เวรเอ้ยยย โดนยาสินะ!!... “พี่อิฐ....” เสียงหวานกับสายตาหวานฉ่ำของเธอทำเอาอิฐถึงกับกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่ เขาเองขึ้นชื่อว่าเสือพอมาเจอเสียงหวานๆ กับสายตาแบบนั้นของเธอเข้า อะไรๆ ที่ควรจะหลับกลับค่อยๆ ตื่นขึ้นมาทันที “แตงกวาอย่าเรียกด้วยน้ำเสียงแบบนี้” “ก็หนูร้อน... แล้วก็...” “หยุดพูดไปเลยยัยเด็กบ้า!! ทีหลังจะดื่มหรือจะกินอะไรจากใครหัดระวังบ้าง!!” เขารู้สึกหงุดหงิดไม่น้อยที่เห็นอาการของเธอ และถ้าเดาไม่ผิดที่เธอเป็นแบบนี้คงเพราะไอ้หมอนั่นเป็นแน่ ...แม่งเอ้ย!!... “พี่พูดอะไร จะมาด่าหนูทำไมตอนนี้... ถ้าไม่ช่วยก็ออกไปเลย” แตงกวาโวยวายจากน้ำเสียงหวานตอนนี้กลับแปรเปลี่ยนเริ่มจะเหมือนคนร้องไห้เข้าไปทุกที “เออ... รู้แล้ว เดี๋ยวพี่ช่วย” อิฐไม่มีทางเลือกเพราะเขาไม่อยากปล่อยเธอไว้แบบนี้ เขารู้ดีว่าความทรมานจากยานั่นมันเป็นยังไงเพราะเขาเองก็เคยโดนมาก่อน แขนแกร่งอุ้มร่างบางของแตงกวาแล้วพาเธอออกมานอนที่เตียง แต่จังหวะที่วางเธอลงบนเตียงนั้นแตงกวากลับยื่นแขนของเธอไปโอบรอบต้นคอหนาของเขาไว้ สายตาหวานของเธอที่มองเขามันทำให้หัวใจแกร่งที่เคยคิดว่าจะไม่ยอมอ่อนให้กลับใครกลับไหวยวบอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน “แตงกวาอย่าทำแบบนี้... ถ้าไม่อยากช้ำไปทั้งตัว” “หนูร้อน... พี่อิฐ....” “รู้แล้ว... กำลังจะช่วยนี่ไง... มานี่มา” อิฐทิ้งตัวลงนั่งบนเตียง แผ่นหลังกว้างเอนพิงไปกับพนักหัวเตียงก่อนที่เขาจะรั้งให้แตงกวามานั่งอยู่ระหว่างขาของเขา ร่างบางที่มีเพียงผ้าเช็ดตัวพันรอบกายนั่งอยู่ระหว่างเรียวขาแกร่งของชายหนุ่ม ก่อนที่เขาจะค่อยๆ ดันต้นขาขาวของเธอให้แยกออกจากกันพร้อมกับเคลื่อนฝ่ามือหนาเข้าไปใต้ชายผ้าเช็ดตัวผืนนุ่ม ร่างเล็กสะดุ้งเล็กน้อยที่รับรู้ถึงสัมผัสเย็นจากฝ่ามือของเขาที่เกลี่ยไล้อยู่บริเวณกลีบดอกไม้กลางกายสาวของเธอ “พะ... พี่อิฐ” เสียงหวานเรียกชื่อของเขากระเส่า ทำเอาเจ้าของชื่อถึงกับกลืนน้ำลายลงคอเลยทีเดียว “เสียงโคตรได้เลยวะแตงกวา... อยากให้พี่เข้าไปไหม” เสียงทุ้มกระซิบเบาๆ ที่ข้างหูของเธอแต่กลับทำให้คนตัวเล็กหน้าร้อนผ่าวหนักกว่าเดิม มันไม่ใช่ครั้งแรกของเธอก็จริงแต่นี่กลับเป็นครั้งแรกที่สติของเธออยู่ครบที่สุด หัวใจดวงน้อยตอนนี้เต้นโครมครามจนแทบจะทะลุออกมาจากอกอยู่แล้ว นิ้วเรียววนเวียนอยู่ที่ช่องทางที่เริ่มฉ่ำของเธอพลางเขี่ยไล้ลงบนเม็ดคริสตัสไปมา ทำเอาร่างเล็กถึงกับบิดเร้าไปมาด้วยความเสียวซ่านที่ได้รับ

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more