14 : แผนลวงล้วงลับ

1820 Words

เกมก็ยังดำเนินต่อไป แล้วรอบนี้อายตาก็เป็นคนโดนอีกแล้ว “น้องอายตาครับพี่อิฐขอสั่งคร้าบบบ” เสียงอิฐเริ่มยานครางเพราะเริ่มเมา “อะไรคะ??” คนถูกถามใจเต้นตุ๋มๆ ต๋อมๆ เพราะกลัวคำถามของอิฐ “พี่ขอสั่งให้น้องอายตาจูบไอ้ธาม!!!” อิฐว่าพลางลุกขึ้นยืนพร้อมกับตะโกนเสียงดังทำเอาทุกคนหันไปมองที่เขาเป็นตาเดียว “เหี้ยอิฐ!!!” แล้วก็ตามมาด้วยเสียงของเพื่อนๆ เขา “.............” อายตาที่ได้ยินคำสั่งนั้นถึงกับนิ่งไป ก่อนที่เธอจะสูดหายใจเข้าปอดเข้าลึกๆ แล้วพูดออกมานิ่งๆ “อายขอดื่มแทนค่ะ” ว่าแล้วก็คว้าแก้วเหล้าตรงหน้าขึ้นมา แต่ก่อนที่เธอจะทันได้ดื่มมือหนาธามธาวินก็ยื่นมาแย่งแก้วจากมือเธอแล้วยกกระดกหมดแก้ว ทุกคนพากันมองหน้าธามธาวินเพราะงงกับการกระทำของเขา “พอ! กลับบ้าน!” น้ำเสียงของเขาฟังดูเหมือนไม่ค่อยพอใจสักเท่าไร จากนั้นเขาก็ลุกขึ้นยืนพร้อมกับฉุดแขนของอายตาให้ลุกขึ้นยืนตามด้วย “อายยังไม่อยากกลับ! พี่กลับไปก่อนเลยค่ะ” อายตาเองก็ขืนตัวเองไว้ไม่ยอมเดินตามเขาไป “กลับไปก่อนเถอะครับน้องอายตา นี่ก็ดึกแล้วเดี๋ยวพวกพี่ก็จะกลับแล้วครับ” คิมหันต์รีบตัดบทเพราะกลัวเพื่อนรักกับเมียจะตีกัน “แต่....” “กลับ!” จากนั้นธามธาวินก็ลากอายตาออกไปจากร้าน แต่ทุกคนกลับพากันอมยิ้มกับพฤติกรรมของพี่ธามธาวิน โดยเฉพาะอิฐที่ยกยิ้มพลางส่ายหัวไปมา เพราะอาการของเพื่อนรักของเขาที่แสดงออกชัดเจนว่าหงุดหงิดที่เมียไม่ยอมจูบ จริงๆ แล้วเกมนี้เขาไม่ได้คิดมันขึ้นมาเพื่อที่จะล้วงความลับของหญิงสาวที่นั่งอยู่ตรงข้ามกับเขาเท่านั้น แต่เขายังต้องการที่จะรู้ถึงความรู้สึกของเพื่อนตัวเองที่มีต่อว่าที่เมียป้ายแดงด้วย ว่าจริงๆ แล้วธามธาวินคิดยังไงกับอายตากันแน่ “พวกมึงเห็นไหมกูบอกแล้วว่ามันมีซัมติง พวกมึงต้องกราบงามๆ มาที่สมองกูนี่ที่คิดเกมนี้ขึ้นมา” อิฐว่าพรางยกยิ้มเจ้าเล่ห์ท่าทางภูมิใจในตัวเอง “เออมึงมันเก่ง ไอ้เหี้ย” อาร์มเองก็ว่าขำๆ “แค่เมียไม่ยอมจูบมันถึงกับลมออกหูเลยเหรอวะ ไอ้ธามเอ้ยยย... มึงมันไม่ใช่เสือแล้วมึงมันลูกแมวชัดๆ” คิมหันต์พูดขึ้นพร้อมกับยิ้มส่ายหัวเบาๆ หลังจากที่ธามธาวินกับอายตากลับไปแล้วแต่ทุกคนก็ยังคงดื่มกันต่อ และเกมที่เล่นกันนั้นก็ยังดำเนินต่อไปเพราะอิฐยังไม่ได้คำตอบที่ต้องการจากใครบางคน ปากขวดหยุดลงตรงหน้าของน้ำหวาน สาวสวยที่ดูเหมือนจะเรียบร้อยที่สุดในกลุ่ม เพราะเธอดูนุ่นนิ่มน่าทะนุถนอม แตงกวามองตามปากขวดที่หมุนไปหยุดที่เพื่อนของตัวเองก่อนจะหลุดยิ้มออกมาเพราะตอนนี้สีหน้าเพื่อนของเธอดูไม่ค่อยสู้ดีนักคงเพราะกลัวกับคำถามที่กำลังจะตามมานั่นแหละ แต่รอบนี้คนที่ตั้งคำถามกับเธอกลับเป็นอาร์มที่นั่งนิ่งมานาน “น้ำหวานครับ พี่ขอถามว่า... เราตกลงคบกับไอ้เจมส์ วิศวะยานยนต์หรือยัง” คำถามของอาร์มทำเอาทุกคนในโต๊ะต่างหันไปมองเขาเป็นตาเดียว แต่น้ำหวานยังไม่ทันจะได้ตอบ แต่กลับเป็นอิฐที่เอ่ยถามเพื่อนรักของตัวแทนพร้อมกับคิ้วเข้มที่มุ่นเข้าหากัน “เดี๋ยวนะ มึงไปรู้เรื่องของน้องเขาได้ไงไอ้อาร์ม?” “กูรู้ก็แล้วกัน... ว่าไงครับ... สรุปคบกันหรือยัง?” อาร์มหันไปตอบอิฐก่อนจะหันมองหน้าน้ำหวานที่นั่งนิ่งๆ อยู่ตรงข้ามกับเขา “เรื่องนี้ขอเก็บไว้คนเดียวนะคะ” น้ำหวานยิ้มก่อนจะยกแก้วเหล้าตรงหน้าขึ้นดื่มรวดเดียวหมดแก้ว แต่อิฐกลับสังเกตุเห็นถึงความผิดปกติของเพื่อนรักอย่างอาร์มที่ได้ฟังคำตอบจากปากของน้ำหวานเขาก็นิ่งไปก่อนจะยกแก้วของตัวเองขึ้นดื่มด้วย ถ้าเขาดูไม่ผิดมันเหมือนกับว่าอาร์มกำลังหงุดหงิดกับคำตอบของน้ำหวานอยู่ แต่หญิงสาวกลับทำตัวปกติแล้วหันไปพูดคุยกับแตงกวาแทน “เลิกเล่นเหอะ กลับได้แล้วกูง่วง” อยู่ๆ คิมหันต์ก็โพล่งขึ้นมากลางคัน เขาชวนทุกคนกลับแต่อิฐกลับยังไม่อยากกลับเพราะเขาอยากดื่มต่อและอยากรู้อะไรบางอย่างก่อน “ถ้างั้นรอบสุดท้ายละกัน แล้วเลิกเลย... สาวๆ โอเคไหมครับ” อิฐว่าพลางจ้องหน้าแตงกวาที่นั่งอยู่ตรงข้ามกับเขา เธอเองก็มองเขาเช่นกัน สองสายตาจ้องกันอย่างไม่มีใครยอมใคร “ได้ค่ะ” แตงกวาตอบรับแต่สายตาของเธอนั้นยังจ้องอิฐไม่เลิก แต่ว่าแววตาที่จ้องมองกันนั้นเหมือนกำลังจะทำสงครามกันซะมากกว่า จากนั้นเกมต่อไปก็เริ่มขึ้นและปากขวดก็หันไปหยุดที่แตงกวาเหมือนโดนล็อกไว้ยังไงยังงั้น “แตงกวาครับ... พี่ขอถาม...” อิฐยกยิ้มมุมปาก ก่อนจะพูดสิ่งที่เขาอยากรู้ต่อออกมา “สมมุติว่าเราต้องเลือกระหว่างแฟนเก่าที่ยังตอแยไม่เลิก กับผู้ชายคนใหม่ที่เราเพิ่งรู้จัก และผู้ชายอีกคนที่ลึกซึ้งด้วย... แตงกวาจะเลือกใคร?” น้ำเสียงจริงจังกับรอยยิ้มมุมปากของเขาทำเอาแตงกวาถึงกับถลึงตามองเขาเลยทีเดียว เพราะคำถามของเขามันชวนทำให้คนอื่นสงสัยยิ่งกว่าคำถามของอาร์มที่ถามน้ำหวานซะอีก แต่เพียงครู่แตงกวาก็ยกยิ้มร้ายออกมาเพราะสมองของเธอประมวลผลตอบกลับเขาได้แล้ว ถึงแม้ว่าตอนนี้เธอจะรู้สึกมึนๆ กับฤทธิ์แอลกอฮอล์แล้วก็เถอะ “แฟนเก่าตัดไปค่ะเพราะอะไรที่มันเก่าก็ควรจะโยนทิ้ง ส่วนคนใหม่ที่เพิ่งรู้จักก็ควรให้โอกาสเข้าไม่ใช่เหรอคะ? ถึงตอนนี้จะยังไม่ถูกใจแต่ก็ไม่ได้หมายความว่าในอนาคตจะไม่พอใจนี่คะ... ฉะนั้นช้อยนี้ขอเก็บไว้แล้วกันค่ะ ส่วนผู้ชายที่เคยลึกซึ้ง...... ข้อนี้ขอไม่ตอบได้ไหมคะ เพราะไม่รู้จะตอบยังไง พอดีหนูไม่มีประสบการณ์” รอยยิ้มกรุ้มกริ่มผุดบนใบหน้าสวยคมของเธอก่อนจะยักคิ้วท้าทายให้อิฐพร้อมกับยกแก้วเหล้าตรงหน้าขึ้นดื่มจนหมดแก้ว อิฐเองก็ส่งเสียงในลำคออย่างพอใจในคำตอบของเธอ เพราะเขาไม่ได้คาดหวังว่าเธอจะตอบทุกอย่างอยู่แล้ว ผู้หญิงอย่างแตงกวาไม่เหมือนกับผู้หญิงคนอื่นๆ ที่เขาเคยเจอมา เธอไม่คิดจะหลุดให้ใครได้รับรู้เรื่องระหว่างเขากับเธอเลยแม้แต่น้อย “ป่ะ... พอ... กลับ... กูง่วง!!” คิมหันต์ว่าพลางลุกขึ้นยืนแล้วมองทุกคนในโต๊ะแต่ทุกคนกลับไม่มีใครสนใจเขาเลย เอาแต่จ้องหน้าคนตรงหน้าของตัวเองเขม็งพร้อมทั้งยกแก้วเหล้าที่ถูกชงใหม่ขึ้นกระดกจนหมดแล้วอีกด้วย ก่อนที่อิฐจะปรายตาไปมองขวดเหล้าที่พร่องไปครึ่งหนึ่งแล้ว แล้วหันไปยกคิ้วกวนให้แตงกวา “ดวลกันสักตั้งไหม?” “พี่ท้าหนูเหรอ?” “แล้วกล้าป่ะหละ?” “กลัวที่ไหน” ท่ามกลางความเงียบบนโต๊ะอิฐท้าแตงกวาดวลดื่มกันส่งท้ายก่อนกลับ แตงกวาเองก็ไม่ยอมแถมตอบรับคำท้าทายนั่น “กูละเบื่อมึงสองคนจริงๆ” คิมหันต์ที่ดูมีสติสุดในโต๊ะส่ายหน้าอย่างเอือมระอากับการกระทำของเพื่อนรักที่กำลังนั่งดวลดื่มเหล้าแก้วต่อแก้วช็อตต่อช็อตกับหญิงสาวร่างเล็กอย่างแตงกวา... เวลาผ่านไปเกือบครึ่งชั่วโมงทั้งอิฐและแตงกวาต่างก็ถูกหิ้วปีกออกมาจากร้านเพราะทั้งคู่เมาหลับคาโต๊ะ ด้วยเพียงเพราะคำว่า ...กลัวที่ไหน... คิมหันต์และอาร์มอาสาขับรถไปส่งน้ำหวานกับแตงกวาเพราะไม่อยากให้สาวๆ ขับรถเอง แต่อาร์มกลับออกความคิดเห็นที่ว่าเขาจะไปส่งน้ำหวานกับแตงกวาเองเพราะยังไงเขาก็ไม่ได้เอารถมาอยู่แล้ว ส่งเสร็จเขาจะนั่งแท็กซี่กลับห้อง ส่วนอิฐยกให้เป็นหน้าที่ของคิมหันต์ไปส่ง พอสองหนุ่มตกลงกันเสร็จก็ขับรถออกจากร้านทันที.... หนึ่งชั่วโมงต่อมา.... หลังจากที่คิมหันต์ไปส่งอิฐที่คอนโดแล้วเขาก็หยิบโทรศัพท์ออกมาโทรหาแตงกวาทันที เพราะเขาไม่ได้เมาอย่างที่คนอื่นเห็น เพียงแค่รู้สึกมึนๆ เท่านั้น และคืนนี้เขาเองก็ไม่ได้อยากกลับห้องคนเดียวแต่จะให้เขาไปหาผู้หญิงคนอื่นก็ใช่เรื่อง เพราะไหนๆ เขากับแตงกวาก็มีข้อตกลงบางอย่างระหว่างกันอยู่แล้วเขาจึงไม่จำเป็นต้องไปเหนื่อยหาใครสำหรับค่ำคืนนี้ แต่คนที่เขาโทรหานั้นกลับไม่มีทีท่าว่าจะรับสายของเขาเลย “อย่าบอกนะว่าเมาแล้วหลับไปแล้ว” ริมฝีปากหนาพึมพำออกมาเบาๆ ก่อนจะหยิบกุญแจรถแล้วเดินออกจากห้องไป........ อิฐพาตัวเองมาหยุดยืนอยู่หน้าห้องของแตงกวา ก่อนจะใช้กุญแจสำรองไขและเปิดประตูเข้าไป และแน่นอนว่าการสืบว่าห้องของเธออยู่ที่ไหนนั้นไม่ใช่เรื่องยากสำหรับเขา ขายาวๆ ก้าวเข้าไปหยุดยืนภายในห้องนอนกว้างที่ตอนนี้มีเพียงแสงไฟจากโคมไฟบนโต๊ะหัวเตียงเท่านั้นที่ยังส่องสว่างอยู่ พร้อมกับสายตาคมที่จ้องมองคนตัวเล็กที่นอนขดตัวอยู่ภายใต้ผ้าห่มผืนหนา มุมปากหยักยกยิ้มเจ้าเล่ห์ก่อนจะเดินเข้าไปนั่งลงที่ขอบเตียง ฝ่ามือหนายื่นไปลูบแก้มขาวแผ่วเบา “คิดว่าจะแน่ สุดท้ายก็เมาจนดูไม่ได้ หึหึ” เสียงทุ้มต่ำของอิฐเอ่ยออกมาเบาๆ แต่สายตาคมนั่นยังคงจ้องมองใบหน้าของผู้หญิงที่ทำให้เขารู้สึกสนุกตั้งแต่ครั้งแรกที่เขารู้จักเธอเลย แต่ตอนนี้เจ้าตัวกลับนอนหลับใหลไม่รู้สึกตัว “ขอให้ฉันกอดเธออีกครั้งได้ไหม... แตงกวา” ริมฝีปากหนาพึมพำออกมาแผ่วเบาราวกับต้องการกระซิบให้คนที่นอนหลับใหลอยู่ได้ยิน ก่อนจะแทรกตัวขึ้นไปคร่อมร่างบางไว้ พร้อมกับมือหนาที่ปลดเปลืองเสื้อผ้าของตัวเองออก สายตาคมจ้องมองคนที่นอนหลับอยู่อย่างผู้ล่าที่หิวกระหาย....

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more