Hatırlarsan Kaybederiz

6.bölüm(Çatışma)

Görevden çıkalı tam yarım saat olmuştu. Arabanın içi sessizlikle doluydu ama içlerinde yankılananlar çok daha gürültülüydü.

Efe direksiyon başında sessizdi ama direksiyonu tüm gücüyle sıkıyordu. Gözleri yıla bakıyordu, ama zihni az önceki anda kalmıştı.

Miray yan koltukta cama yaslanmıştı ama o da zihniyle boğuşuyordu.

Parmakkarı hala titriyordu, dudaklarında ise deminki sıcaklığı hala hissediyordu.

Efe aniden sessizliğini bozdu ve sordu:

"Dikkat çekmemek için miydi gerçekten? "

Miray irkildi, sesi beklenmedik kadar sakindi ama içinde bir sitem vardı. Cevap vermedi veremedi... Camdan dışarı bakmaya devam etti. Efe sesini yükseltmeden tekrar sordu "Sadece görev için miydi? "

Miray gözlerini kapattı. Kalbinde bir sızı oluştu, ama bastırdı.

"Evet." dedi "Sadece görev içindi. "

Efe acı bir gülümsemeyle başını iki yana salladı.

Arabayı aniden kenara çekti ve motoru kapattı.

Dönüp Miray'a baktı. Gözleri onun yüzünde gezindi.

"Sen rol yaptığını söylüyosun ama ben yapmadım hissettim."

Miray gözlerini kaçırdı. Ama Efe susmadı. Sesini alçalttı ve nerdeyse fısıldar bir tonla "Beni böyle öptün ve sonra da " görev" diyip geçiyosun öyle mi? "

Miray Efe'ye bakamadı.

"Ben askerım, Miray. Komutla hareket etmeyi en iyi ben bilirim. Ama kalbim bir sana emir dinlemiyo be kızım. Ben bugüne kadar hiç bir duygumu saklamadım saklamam da ben seni ilk gördüğüm anda bişeyler oldu. Ne olduğunu bende anlamadım ama şuan anlıyorum ben o camda seni gördüğüm ilk an sana vuruldum "

Miray gmzlerinş yavaşca Efe'ye çevirdi. Şuan hissediyprdu sanki yanaklarında bi alev topu vardı kızarmıştı biliyodu. Tam o an ikisi göz göze geldi. İçinde bişeyler, çatırdadı. Kıpırdandı, hatırlamak istemediği kadar derin bir his...

Bak dedi Efe " bu sadece görevse... lütfen bir daha yapma. Çünkü bana dokunduğun an herşey değişiyor. Ve bunlar senin için birşey ifade etmiyorsa...

Ben kendime bunu yapamam. "

Miray'ın sesi titredi

"Efe... Ben... karışık şeyler hissediyorum. bilmiyorum... bu kadar kısa zamanda bu kadar birbirimize çekilmemiz ne kadar normal? "

Efe acı bir tebessümle başını salladı.

"Ben biliyorum. O yüzden bu kadar korkuyosun. Çünkü sen de hissettin. Ama bakıyorum ki geçmişin duvarları hala yıkılmamış, olduğu gibi duruyor. "

Miray gözlerini yere indirdi.

"ben daha kendime bile güvenemiyorum Efe. Sana nasıl güveniyim? "

Efe geriye yaslandı. Derin bir nefes aldı.

Sonra son cümlesini söyledi:

"Görev bitti, Miray. Artık seninle değil, geçmişinle savaşıyorum.

Ama şunu sakın unutma:

Kalp rol yapmaz. "

Ve o gece arabanın içindeki sessizlik korunma değil yankıydı. İkisi de bir şey demedi, diyemedi.

İkisinin de haberi yoktu ama o geceden sonra herşey farklı olucaktı.

********