๑๓
นายฐิติที่กำลังนั่งคุยกับนายปวีณอย่างออกรส หันไปมองบริเวณหน้าบ้านก่อนจะหันกลับมาบอกกับเพื่อนว่า
“สงสัยเจ้าโตจะกลับมาแล้ว” ใบหน้าที่มีเค้าความคมคายไม่น้อยยิ้มเยือน เพียงอึดใจร่างสูงกำยำไม่แพ้บิดาตอนหนุ่มและอาจจะมีมากกว่าก้าวเข้ามาในห้องรับแขก
“สวัสดีครับคุณอา” ธาดายกมือขึ้นทำความเคารพบิดาของหญิงสาวที่เขากำลังจะเข้าพิธีวิวาห์ในอีกสามวันข้างหน้า
“เป็นยังไงบ้างเรา ไม่เจอกันเสียนาน” ปวีณเอ่ยทัก พลางกวาดตามองว่าที่ลูกเขยด้วยแววตาชื่นชม เพราะนอกจากจะรูปหล่อพ่อรวยแล้ว คนคนนี้ยังมีความสามารถรอบด้าน
“สบายดีครับ” เขาตอบสั้นๆ ขณะหันไปมองบิดา
“พ่ออยากให้แกพาอาวีณไปชมปางธาดาของแก พ่อโม้เอาไว้เยอะ อาวีณก็เลยอยากเห็น”
ธาดายิ้มออกมาจางๆ ทว่าลึกๆ แล้วเขากำลังเบื่อหน่าย แต่นายฐิติกลับทำเป็นไม่เห็นสายตาไม่เต็มใจของบุตรชาย
“ได้สิครับ จะไปตอนไหนดีครับ ตอนนี้เลยไหม”
“ตอนนี้เลยก็ได้ แต่รอน้องกับป้า
