PROLOGUE
Prologue
I smile, I flirt, and I f**k!
‘Yan ang mga ginagawa ng playboy na tulad ko.
No attachment.
No commitment.
No relationship.
I don't believe in love. Sino bang tangang naniniwala sa pag-ibig? It’s an abstract. Sabi nila kusa mo itong mararamdaman. KALOKOHAN.
Paano mo masasabing totoo ang nararamdaman mo kung kahit kailan hindi mo naman naranasan?
Kanya-kanyang prinsipyo.
Kanya-kanyang paniniwala.
Until I met this girl.
Allysana Perez-Collin.
She's really something. She smile like an angel. She talk like a singer. Her eyes are lot of emotions. Her lips are sweet and juicy. How can I resist this kind of girl? She's almost perfect. Siya na yata ang hinihiling at pinapantasya ng mga kalalakihan. Kung titingnan mo siya para siyang isang goddess na nahulog sa langit.
And then, I choose to break her. Why? Because I don’t believe that I love her. How can I say that I love her if I don’t know what love is. Inaamin kong sinaktan ko siya pero hindi ko itatangging she’s special to me. More than special, but then again, I don’t know if it is love. Pero gaya ng ibang babae, naniwala siyang pagmamahal ang nararamdaman naming dalawa. That time, I choose to leave her. Ayokong maniwala siya sa pagmamahal. That does not exist. Sinabi niyang niloko ko siya but no, niloko niya ang sarili niya at pinaniwala niyang mahal ko siya at mahal niya ako.
And now, she's back.
And now, she's claiming the playboy.