past love ทวงรักเมียบำเรอ

บทที่5 ผู้ชายในความทรงจำ2

หลังจากขาหายเจ็บแล้วเจ้าเอยก็ได้เข้ามาทำงานที่สนามแข่งเหมือนเดิม แต่ค่าจ้างสำหรับพริตตี้ฝึกหัดอย่างเธอ มันก็ไม่ได้มากมายอะไรนัก มันไม่ได้มากเหมือนอย่างที่หญิงสาวหวังเอาไว้ ว่าคงจะหามาจ่ายค่าเช่าห้องได้ภายในหนึ่งอาทิตย์ เพราะงานหลักๆสำหรับน้องใหม่อย่างเธอ ก็แค่ได้เดินถือป้ายนิดๆหน่อยๆเท่านั้นเอง ในเมื่อหาเงินไม่ได้ตามเป้าหมาย

เธอจะทำอย่างไรดีค่าเช่าห้องก็ยังไม่มีจ่าย ไหนจะค่าอาหารที่มันร่อยหรอลงทุกวัน เจ้าเอยคิดออกแล้ว เธอควรจะขอเบิกเงินกับคุณลูซี่ เผื่อเขาจะเมตตา นี่เป็นทางออกทางเดียวของชีวิตเจ้าเอยในตอนนี้ เพราะว่าทางบ้านของเธอกนั้น ก็กำลังย่ำแย่ เจ้าเอยโทรศัพท์ไปขอความช่วยเหลือจากทางบ้าน ทางบ้านของเธอก็มีปัญหาอยู่เหมือนกัน ลำไยล็อตใหญ่ที่ส่งออกไปจีน โดนตีกลับหมด

มันทำให้พ่อของเธอแทบจะสิ้นเนื้อประดาตัว เพราะลงทุนกับงานครั้งนี้เอาไว้มาก เพราะพ่อของเธอกำลังลงทุนทำธุรกิจส่งออกลำไยอบแห้ง และวางแผนส่งออกไปขายที่จีน แต่สินค้าล็อตแรก และเป็นล็อตใหญ่โดนตีกลับมาทั้งหมด ทางจีนให้เหตุผลว่าสินค้าของคุณพ่อเธอ มันไม่ได้มาตรฐาน ทำให้คุณพ่อของเจ้าเอยตอนนี้ ถึงกับกินไม่ได้ นอนไม่หลับเลยทีเดียว

ในเย็นวันนั้นหลังเลิกงาน เจ้าเอยจึงเดินตามคุณลูซี่ผู้จัดการของเธอ ที่เดินอยู่ภายในสนามแข่งขันหลังเลิกงาน เจ้าเอยตามตื้อคุณลูซี่เพื่อที่จะขอเบิกเงินล่วงหน้า มาจ่ายค่าเช่าห้อง เธอหมดหนทางแล้วจริงๆ ถ้าเป็นเมื่อก่อน ตอนที่ครอบครัวของเธอยังพอมีเงินเก็บอยู่บ้าง เจ้าเอยคงไม่ต้องเดินตามตื้อใครอย่างนี้

.

"แองเจล่า เธอพึ่งจะมาทำงานได้แค่อาทิตย์เดียวเองนะ ฉันคงให้เธอเบิกเงินไม่ได้หรอก"

คุณลูซี่บอกกับเธอเพียงเท่านี้ น้ำตาของเจ้าเอยก็ล่วงเผาะ

"แต่ฉันมีความจำเป็นจริงๆนะค้ะคุณลูซี่ ตอนนี้ฉันไม่มีเงินแม้แต่จะจ่ายค่าเช่าห้อง"

เธอบอกกับคุณลูซี่น้ำตานองหน้า แต่ฝ่ายนั้นกลับไม่สนใจ ในความเดือดร้อนของหญิงสาว เป็นเพราะว่าเธอไม่ใช่ลูกรัก ไม่ใช่พริตตี้คนโปรด ไม่ได้เด่นได้ดังแต่อย่างใด ที่รับเข้ามาทำงานเพราะเห็นว่าเจ้าเอยนั้นหน้าตาสะสวยแถมยังรูปร่างดีอีกต่างหาก แล้วอีกอย่างเทเรซ่าฝากงานให้เธอเท่านั้นเอง..

"ฉันก็อยากจะช่วยเธอนะแองเจล่า แต่กฏก็คือกฏแล้วอีกอย่างเธอยังไม่มีผลงานอะไรเลย"

คุณลูซี่บอกกับเธออย่างใจดำ แล้วก็เดินหนีไป ทำให้ริชาร์ดที่ยืนดูเหตุการณ์อยู่แถวนั้น เขามองเห็นโอกาสที่จะได้เข้าหาเจ้าเอย เพราะเขาได้ยินทุกคำพูดของสองสาว ริชาร์ดจึงเดินเข้ามาหาเจ้าเอย แล้วบอกกับเธอว่า

"ดูเหมือนคุณกำลังมีปัญหาอยู่นะ อยากให้ผมช่วยอะไรหรือเปล่า"

"..........."

เจ้าเอยมองหน้าชายผู้เข้ามาใหม่ อย่างมีคำถาม ริชาร์ด เดนเบิร์ก เดินเข้ามาคุยกับเธออีกแล้วหรือ ปกติเจ้าเอยได้แต่คอยแอบมองเขาอยู่ห่างๆ เพราะปกติพริตตี้ที่ริชาร์ดพูดคุยด้วย และได้เดินประกบเขา ก็มีแต่ยัยเคที่ พริตตี้สาวดาวสนาม แห่งนี้เท่านั้น เจ้าเอยจึงได้แต่มองเขานิ่งๆผ่านม่านน้ำตา..

"ผมยินดีจะช่วยเหลือเรื่องเงินของคุณ แต่มันต้องมีข้อแลกเปลี่ยนนิดหน่อย"

เจ้าเอยถึงกับขมวดคิ้วอย่างไม่ค่อยจะเข้าใจ อะไรที่ผู้ชายคนนี้ต้องการ..

"อะไรคือข้อแลกเปลี่ยนของคุณหรือคะ?"

เธอถามเขาออกไป แล้วใจมันก็พลอยจะสั่นไหว เมื่อมองเห็นประกายวาววับ จากดวงตาคู่นั้น.. เขามองผู้หญิงอย่างนี้ทุกคนหรือเปล่า เจ้าเอยถึงกับเกิดคำถามขึ้นมาในใจ เธอก็เคยได้ยินข่าวเรื่องความเจ้าชู้ของเขา แต่เจ้าเอยไม่คิดว่าริชาร์ด เดนเบิร์ก จะสนใจเธอ

"สนใจไปดื่มไวท์ที่ห้องกับผมไหม แล้วเรื่องค่าห้องของคุณ ผมจะจ่ายให้เอง"

คำตอบง่ายๆแต่คนฟังกลับรู้ได้ในทันที ถึงมันจะดูค่อยดีในสายตาของเขา ถึงมันจะทำให้ผู้ชายที่เธอแอบปลื้มอยู่นั้น มองเธออย่างดูแคลน แล้วในตอนนี้ ชีวิตของเจ้าเอยมันเลือกอะไรได้บ้างล่ะ ถ้าเรากำลังจะตาย เราต้องว่ายน้ำขึ้นฝั่งให้ได้ก่อน

ไม่ใช่หรือ..