ทัณฑ์รักวิศวะร้าย

บทนำ ช่วงกลางดึกในมหาวิทยาลัยชั้นนำของประเทศ มหาวิทยาลัยเซนต์ฟรานซิส คอนโดเกรย์วิลล์ ดวงตาคมกริบจับจ้องไปยังคอนโดยี่สิบชั้นเบื้องหน้า ในมือคีบบุหรี่ที่ใกล้ดับ เขายกมันขึ้นสูบก่อนจะพ่นควัน คนที่เดินผ่านไปผ่านมาต่างให้ความสนใจบิ๊กไบค์คันสีดำสุดเท่ เจ้าของรถเสยผมขึ้นก่อนจะดับบุหรี่แล้วเดินเข้าไปด้านในตัวอาคาร อาศัยคีย์การ์ดของเพื่อนที่นอนคอนโดแตะเปิดเข้าไป ร่างสูงกดลิฟต์ด้วยสีหน้าท่าทางสบาย ๆ ไม่ลืมเอาหมวกปิดบังอำพรางใบหน้า เขาทราบแน่ชัดว่าเจ้าของห้องเป้าหมาย ไม่อยู่จึงกระทำการอุกอาจ แอบเข้าห้องเพื่อขโมยของ มือกวาดของราคาแพงก่อนจะเปิดตู้เซฟ กวาดเอาเกียร์ทองคำออกมา อาศัยความมืดขึ้นรถบิ๊กไบค์บึ่งออกไป ข่าวขโมยขึ้นห้องวิศวะหนุ่มสุดหล่อชื่อ ไทเกอร์ ดังไปทั่วมหาวิทยาลัย เขาไม่คิดว่าวันเปิดเทอม จะมีคนใจกล้าบ้าบิ่นกล้าขึ้นคอนโดเพื่อขโมยของของตน มิหนำซ้ำขโมยอะไรไม่ขโมย ดันเอา เกียร์ ที่เขาหล่อด้วยทองคำออกไป เขามันคนบ้านรวย ทำเกียร์ทองคำที่เอาไว้ดูเล่นเกือบสิบชิ้น ไม่ใช่เกียร์หรือฟันเฟืองง่าย ๆ ที่เด็กวิศวะทั่วไปใช้จีบสาว แต่เป็นเกียร์ที่ทำจากทองคำ ว่าจะเอาให้สาวที่ไปจีบเสียหน่อย ที่ไหนได้มันกลับถูกขโมยไปอย่างง่ายดายโดยชายที่ไหนไม่รู้ ตามดูกล้องวงจรปิดก็ไม่เห็นหน้า กระทั่งบิ๊กไบค์คันนั้นยังตามสืบไม่ได้ว่าเป็นของใคร ข่าวนี้ดังกระฉ่อนไปทั่วมหาวิทยาลัย เพราะคอนโดเกรย์วิลล์ไม่เคยมีขโมย โจรที่ขโมยของพวกนี้ได้นั้นต้องรู้จักกับเจ้าของห้องหรือรู้รหัสเปิดห้องรวมไปถึงรหัสตู้เซฟ ทักษะของมันเป็นที่น่าจับตามองจากตำรวจเป็นอย่างมาก “สวัสดีครับ พบกับรายการเรื่องเด่นประเด็นร้อน วันนี้เราอยู่ที่มหาวิทยาลัยเซนต์ฟรานซิส คอนโดเกรย์วิลล์ครับ นิสิตชายคนหนึ่งอ้างว่าตนถูกขโมยเกียร์ทองคำไปช่วงตกดึก ระหว่างไปสังสรรค์กับเพื่อน เมื่อกลับมาพบว่าของในตู้เซฟหายไปทั้งหมด รวมมูลค่าแล้วก็หลายล้านเลยล่ะครับ...” ข่าวที่ออกทีวีอยู่ในขณะนี้ดึงดูดความสนใจของ เรล่า เป็นอย่างมาก เธอเป็นนิสิตหญิงที่เพิ่งเข้ามาเรียนที่มหาวิทยาลัยเซนต์ฟรานซิส มิหนำซ้ำยังพักอยู่ตรงข้ามกับคอนโดเกรย์วิลล์ที่ว่าอีกด้วย หญิงสาวเรียนคณะครุศาสตร์ ตั้งใจว่าเมื่อจบมาจะทำอาชีพเป็นคุณครูเพื่อถ่ายทอดความรู้ให้กับบรรดานักเรียน เธอจึงจำเป็นจะต้องเรียนรู้ข่าวต่าง ๆ รวมไปถึงสถานการณ์บ้านเมืองเพื่อนำไปสอนเด็ก ๆ ให้ระแวดระวังภัยสังคม ตอนนี้เธอกำลังนั่งอยู่ในร้านอาหารของป้าข้างหอ ดวงตากลมจ้องมองทีวีเบื้องหน้าอย่างสนอกสนใจ คอนโดเกรย์วิลล์อยู่ฝั่งตรงข้ามกับหอพักของเธอ ข่าวโดนขโมยขึ้นนั้นเป็นที่พูดถึงในวงกว้างกระทั่งพาร์เฟ่ต์ เพื่อนสาวต่างคณะเองก็รู้สึกสนอกสนใจ “ห้องพี่ไทเกอร์ถูกโจรขึ้นล่ะ” “เธอรู้จักกับพี่ไทเกอร์เหรอ” เรล่าถาม “อืม พอดีพี่ชายเรียนวิศวะปีเดียวกับพี่ไทเกอร์น่ะ” พาร์เฟ่ต์ร้องออกมา “ได้ข่าวว่าหล่อมากเลยนี่ รวยก็รวย” “ใช่ ไม่รู้ไปทำอีท่าไหนถึงโดนขโมยขึ้นห้อง” บอกแล้วก้มหน้าก้มตากินข้าวในจาน เรล่าเองก็หันมาสนใจอาหารตรงหน้าเช่นเดียวกัน ทั้งสองคนพูดคุยแลกเปลี่ยนข่าวสารไปเรื่อย ๆ ไม่ทันสังเกตเลยว่ารถหรูมาจอดข้างหน้าร้าน ก่อนจะลดกระจกลงมา “ใครเอาจักรยานไปจอดข้างร้าน ย้ายออกด้วย” คนที่พูดถึงปรากฏตัวขึ้นพอดี เรล่ารีบผุดลุกขึ้นยืน “กำลังจะไปเอาออกให้ค่ะ” เธอว่าแล้วทำท่าจะไปย้ายรถ ไทเกอร์เห็นหญิงสาวพยายามเอาจักรยานออกด้วยความทุลักทุเล ตนจึงแซวขึ้นมา “นี่ ยัยโง่ ใครเขาให้จอดจักรยานข้างร้านแบบนี้ ทางมันแคบเลยเอาออกยาก นู่นไปจอดตรงลานโล่งนู่น” เขาบอก “เราไม่ใช่ยัยโง่นะ เราชื่อเรล่า” “ยัยโง่” อีกคนยังพูดออกมาอีก “ไอ้พี่ไทเกอร์” เธอหลุดปากสบถออกมา นั่นทำให้นิสิตชายที่อยู่บนรถได้ยินเข้าพอดี “เมื่อกี้เธอว่าอย่างไรนะ” “ปะ..เปล่าค่ะ” หญิงสาวปฏิเสธ ดันแว่นขึ้น ยอมถอยรถจักรยานไปจอดตรงลานโล่ง ชายหนุ่มมองตามอีกคนไปก่อนจะส่ายหัว เขาคิดในใจ เรล่าเอาจักรยานมาจอดตรงลานโล่งก่อนจะเดินกลับไปในร้านตามเดิม ไทเกอร์เองก็ลงจากร้าน เข้ามาสั่งอาหารกินด้วยเช่นกัน “ป้าเอาข้าวมันไก่หนึ่งจาน ขอพริกเผาด้วยนะ” เขาสั่ง ชายหนุ่มในชุดช็อปสีแดงนั่งลง โดยมีเพื่อนผู้ชายคนหนึ่งนั่งขนาบข้าง “แล้วเป็นไงมึง ตกลงตามตัวคนขโมยเกียร์ไปได้หรือยัง” อัศวิน เพื่อนสนิทในกลุ่มถามขึ้นมา ปกติแล้ว แก๊งเพื่อนของไทเกอร์จะมีอยู่ทั้งหมดสามคน คนแรกคืออัศวิน เรียนวิศวกรรมไฟฟ้า คนที่สองชื่อจาฟาร์ เรียนวิศวกรรมยานยนต์ และคนสุดท้ายคือไคโร เรียนวิศวคอมพิวเตอร์ คนทั้งมหาวิทยาลัยเรียกเขาว่าแก๊งสี่ฟันเฟือง แต่ละคนต่างเรียนคนละเอก ไทเกอร์เรียนวิศวกรรมโยธา ในขณะที่อีกสามคนเรียนแยกกันไป เขามีหน้าตาหล่อเหลาแถมบ้านรวย ทำให้ทุกคนต่างให้ความสนใจ “ยังไม่เจอเลย เจอแต่จักรยานยัยโง่นั่นน่ะ” เขาว่าออกมา อัศวินตบไหล่ “ถ้ากูเป็นคนขโมย คงเอาเกียร์ออกไปขายแล้วล่ะนะ” “แต่เกียร์ทองคำนั่นน่ะมีชื่อกับนามสกุลกูอยู่ด้วย ถ้าไอ้โจรนั่นมันขายไป อย่างไรเราก็สามารถหาเกียร์เจอได้แน่ ๆ มันมีชื่อกูอยู่” “ที่มึงพูดมาก็ถูก ขายไปแล้วก็สามารถระบุได้เลยว่าคืออันไหน” อัศวินบอก เรล่าเดินกลับเข้ามาในร้าน เมื่อเห็นไทเกอร์นั่งกับเพื่อนของเขาก็อดจะรู้สึกประหม่าไม่ได้ เปิดเทอมวันแรกก็ได้เจอแก๊งสี่ฟันเฟือง เป็นใครก็ต้องกรี๊ดอยู่ในใจกันทั้งนั้น แต่เมื่อเห็นสีหน้าบูดเป็นตูดลิงกับพฤติกรรมของไทเกอร์แล้ว เธอก็อดไม่พอใจขึ้นมาไม่ได้ ใครใช้ให้เรียกเธอว่ายัยโง่ล่ะ เธอออกจะเป็นสาวสวย เป็นดาวเด่นของคณะ ไม่ใช่ยัยโง่ อะไรนั่นสักหน่อย มาเรียกคนอื่นว่าโง่ สมควรแล้วที่ถูกขโมยขึ้น หญิงสาวคิดแล้วนั่งลง กินข้าวกับเพื่อนตามเดิม ระหว่างที่กำลังพูดคุยอย่างมีความสุขกันอยู่นั้น จู่ ๆ ชายหนุ่มก็เดินมาทางโต๊ะเธอ “ขอพริกเผาหน่อย” เขาบอก เรล่าทำเป็นไม่ได้ยิน “ยัยโง่ ขอพริกเผาหน่อย” เขาบอก อีกคนทำเป็นมองไม่เห็น ไทเกอร์เลยเอื้อมหยิบของหน้าเธอไป พริกเผาโต๊ะเขาหมดหรืออย่างไรถึงมาเอาโต๊ะของเธอ หญิงสาวไม่พอใจกระนั้นไม่ได้ทำอะไรต่อ หลังจากกินข้าวเสร็จเธอกับเพื่อนก็ออกจากร้านไป หญิงสาวขึ้นหอพักไปนอนพักผ่อนเพราะพรุ่งนี้ไม่มีเรียน เธอตั้งใจว่าจะนอนให้เต็มอิ่มจะได้ตื่นขึ้นมารับเช้าวันเสาร์ที่สดใส แต่ระหว่างที่งัวเงียกำลังจะหลับนั้น จู่ ๆ เสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น เมื่อเปิดออกดูกลับพบไทเกอร์และเพื่อนของเขายืนอยู่ “ขึ้นมาหอพักนี่ได้อย่างไรกันคะ” “ก็เดินขึ้นมาไง...เธอลืมสมุดไว้ก็เลยเอามาให้ ป้าที่ดูแลหอบอกให้ขึ้นมาได้เลย ห้องอยู่ชั้นสอง” เขาส่งกระเป๋าที่ข้างในมีสมุดมาให้ เรล่าเลยพลอยรู้สึกดีกับอีกคน ความรู้สึกโกรธที่เขาเรียกเธอว่ายัยโง่หายไปแล้ว ที่แท้หมอนี่ก็เป็นคนดีเหมือนกันนี่นา “แล้วเรื่องเกียร์ทองคำ หาคนขโมยได้หรือยังคะ” “เธอรู้เรื่องนั้นด้วยหรือ” ไทเกอร์ถามขึ้น ไม่คิดว่าเรื่องของตัวเองจะฮ็อตจนทำให้หญิงสาวรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น “รู้สิคะ ข่าวออกจะดัง” หญิงสาวบอก ชายหนุ่มมีสีหน้าอึมครึม “คือตอนนี้ที่บ้านฉันกำลังให้คนออกตามหาหัวขโมยคนนั้นอยู่ ชื่อกับนามสกุลฉันอยู่บนเกียร์ ถ้ามันขายเกียร์ทองคำออกตลาด ฉันจะได้รู้ว่าเกียร์นั่นอยู่ที่ไหน แล้วใครเป็นคนเอามาขาย” ไทเกอร์บอก เขาเองมีญาติแฝงตัวเป็นเจ้าของร้านขายทองหรือร้านรับจำนำ ถ้าโจรนั่นมันเอาไปขาย อย่างไรญาติเขาก็ต้องเอาบัตรประชาชนของมันมาดูแล้วจดบันทึกไว้ ถึงตอนนั้นเขาอาจจะสาวถึงตัวการได้ก็เป็นได้ “ดีเลยค่ะ ขอให้จับโจรได้นะคะ เรล่าเอาใจช่วย” เธอบอก ไทเกอร์พยักหน้ารับก่อนพูดขึ้นมา “ขอบใจนะ เรวดี วรากุลอัมพร” ไทเกอร์พูด หญิงสาวตัวแข็งเป็นหิน “รู้ชื่อ-นามสกุลเรล่าได้อย่างไรหรือคะ” “ใครใช้ให้เธอลืมสมุดกับหนังสือติวเพื่อนไว้ล่ะ ฉันไปเห็นเข้าพอดีเลยเก็บมา” “ไม่เห็นต้องจำชื่อจำนามสกุลก็ได้นี่คะ” “คนจะจำ มีอะไรปะ” ไทเกอร์ลอยหน้าลอยตาตอบ ทำเอานิสิตปีหนึ่งอย่างเธออยากต่อยหน้าอีกคนขึ้นมา กวนประสาทนักนะ “ไม่มีอะไรหรอกค่ะ คุณธนบดี ดุษฎีเคหาสน์” เรล่าล้อกลับก่อนจะปิดประตูดังปัง หมอนี่รู้ชื่อนามสกุลเธอแล้ว ทำไมเธอจะไม่รู้จักชื่อนามสกุลเขา ไทเกอร์เมื่อได้ยินคนตัวเล็กหยอกกลับมาก็นึกโกรธ กะจะเปิดประตูเข้าไปคุย แต่อัศวินรีบจับตัวเอาไว้ “ไปล้อเขา พอเขาล้อกลับทำเป็นโกรธ” “น่าจับตีก้นให้ลาย” เขาบอก อัศวินหัวเราะขำ จากนั้นก็เดินลงตึกไปพร้อมกัน