ฉันตื่นขึ้นมาในห้องนอนของโรงแรมหรู กับผู้ชายแปลกหน้าที่เพิ่งมีอะไรกันไปเมื่อคืนนี้และมันเป็นความรู้สึกที่ดีมาก เท่าที่สติของฉันพอจะจดจำมันได้
“แป้งฝุ่น ให้ตายเถอะ!” ร่างเล็กรีบกระโดนลงจากเตียง ใส่เสื้อผ้าหอบรองเท้ากับกระเป๋าวิ่งออกจากห้อง ก่อนจะรีบตรงดิ่งกลับมาที่ห้องของตัวเอง
“สวัสดีค่ะพี่เพทาย ขอโทษจริงๆนะพอดีเมื่อคืนแป้งกลับดึกมากเลยไม่ได้โทรหา พายุเป็นยังไงบ้างคะ งอแงหรือเปล่า? แล้วตอนนี้อยู่ไหนคะที่ห้องพี่หรือว่าที่ศูนย์?” เสียงเล็กพูดไม่เว้นช่องไฟให้ปลายสายได้ตอบคำถาม
‘ไปทำอะไรผิดมาหรือเปล่า? ทำไม ลุกลี้ลุกลนแปลกๆ’
“แปลก แปลกอะไรคะ แป้งแค่เป็นห่วงพายุ สรุปพายุอยู่ไหนคะ?”
ปิ๊งป่อง!
ดวงตากลมโตเบิกกว้างหันมองไปตามที่มาของเสียง
‘อยู่หน้าประตูแล้ว’
ความเย็นแผ่ซ่าน ร่างเล็กยืนตัวแข็งชาไปทั้งร่าง หัวใจเต้นแรงจนเธอเองได้ยินเสียง ความสับสนตีกันอยู่ภายในหัวเธอไม่รู้จะเริ่มทำอะไรก่อนต
