"Sen de kimsin?" dedim ağırca yutkunarak. Rol yapmakta üstüme kimseyi tanımıyorum. Bu işin de üstesinden geleceğime olan inancım sonsuzdu.
Bu özgüven miydi? Şayet öyleyse epey tehlikeli bir şeydi. Silah, beni tehdit edercesine şakağımda varlığını sürdürüyordu çünkü ve özgüvenim durması gereken eşiği atlarsa patlayabilirdi de.
"Şimdi ben şoför koltuğuna geçeceğim ve sen uslu duracaksın."
"Neden?"
Silahı biraz daha bastırdı.
"Çünkü aksi takdirde buradaki herkesi tek tek öldürürüm."
Bu sözlerden sonra aklıma gelen ilk şey bahsettiği herkes arasında Arkın’ın da olduğuydu. Korktum. Korkumdan daha büyük olan şey ise ilk önce bunu düşünmüş olmamın verdiği şaşkınlıktı.
Sessiz kaldığım için onayladığımı düşünüp arka koltuktan öne geçti ve zaten üzerinde olan anahtarı çevirerek arabayı
