Kabanata 2
1047 Words
Kabanata 2
Pregnant
I wasn't expecting him to say yes but, why did I felt like I was rejected? With a beauty like mine, he really had to guts to say no. Kaya naman nang matapos ang klase ay kunot ang noo akong lumabas ng silid aralan, hindi ko na nahintay pa ang mga kaibigan kong hinabol ako habang tinatawag ang aking pangalan.
"Selene! Why are you walking so fast? Rush hour?" tanong ni Mikee nang maabutan ako.
Saglit ko lang siyang nilingon. "Hinahabol niyo ako kaya binilisan ko ang paglalakad," palusot ko.
I bit the side of my cheek as I thought of that new guy named Hunter Ybrahim. He asked for my name, and instead of giving him what he wants, I answered him with my dumb question.
Really, Selene? Sa tingin mo ba ay lahat ng lalaking lumalapit sa iyo ay interesadong makilala ka?
Nakakahiya.
"I heard him asked your name!" si Karen. "Hindi ko alam kung sa kaniya ako maaawa o sa 'yo, e. Seriously, Selene? He was just asking your name yet..." umiling-iling siya, hindi na tinuloy pa ang sinabi.
Sinamaan ko siya ng tingin. "Don't remind me of that. Nahihiya na nga ako para sa sarili."
I heard them laughed beside me. Patuloy pa rin kami sa paglalakad patungo sa restroom. Wala naman kasi ang guro namin sa susunod na asignatura. Kaya mainam na rin kung pupunta na muna sa banyo bago tumambay sa library.
"Feeling mo kasi lahat may gusto sa 'yo," natatawang sambit ni Mikee.
Napairap ako nang mag-apir pa silang dalawa sa harap ko. Nang makarating sa banyo ay agad kong tiningnan ang sarili sa salalim.
I stared at my face intently.
I looked like a Western. I have a bright morena skin. My straight brown hair looked healthy it perfectly suit my heart shaped face. My thick shaped eyebrows and long lashes defined my deep set of dark orbs eyes. My nose is perfectly made, small but sharp.
And my thin lips...
"Here, put some gloss."
Inabot ko ang hawak ni Karen at naglagay ng kaunting pampakulay sa labi ko. I blew a kiss before handing it back to her.
"But you know what..." si Mikee na nagsusuklay sa tabi ko. "Sumama ka na rin sa amin lumipat, Selene. Shift or even transfer to another school? What do you think?"
Kumunot ang aking noo. "The guy was handsome, girls. Akala ko ba ay kapag pogi, gawing inspirasyon para hindi na mag-shift ng kurso?"
"Biglang nagbago ang taste namin, right?"
Tumango si Mikee sa sinabi ni Karen. "Correct, girl. Biglang nag-iba ang ihip ng hangin."
Nakita ko silang nagtinginan mula sa salamin.
Malalim akong bumuntong hininga. "But you know what? You two are just actually wasting your time. Why don't you try to apply for a serious job? Or get yourself a boyfriend!" Suhestiyon ko.
Sabay silang nagkibit-balikat. "Mas masarap mag-aral kesa ang mag-trabaho," si Karen na ngayon ay inaayos ang kaniyang pilik mata.
Honestly, I don't understand their logic in life. Pakiramdam ko ipinanganak sila para samahan ako sa buong buhay ko. I mean, these two were always there for me even after I felt like I lost the world.
Whenever I go, they were always there to support me. But this time, I can't really see the point why.
Studying college for the third time just because they wanted to be with me?
Where's the logic?
Matapos namin mag-ayos ay dumiretso kami sa library. Ngunit wala pang limang minuto ang tinagal namin, pinalabas na agad kami dahil nakailang suway na sa amin ang librarian sa sobrang ingay nilang dalawa.
Tawang-tawa sila sa sariling kalokohan. Samantalang ako ay masama ang tingin sa kanila habang binabaybay ang daan patungo sa canteen.
"Para kayong tanga," ani ko. "Kung kailan tumatanda saka naman gumagawa ng mga kalokohan," iiling-iling ko.
Karen just laughed more at my statement.
"Tumatanda ba tayo, Mikee?"
Umiling si Mike, natatawa. "Hindi ko alam! Parang hindi naman nagbabago ang anyo ko!"
"Ako rin!" segunda ni Karen.
I stared at them weirdly. "Maybe you two were vampires?" I joked.
Natigilan sila. Si Karen ay nakabuka pa ang bibig na hindi pa tuluyang nasasara mula sa pagtawa. Si Mikee naman ay animo'y nabilaukan sa narinig.
Ilang beses akong kumurap dahil sa nakuhang reaksiyon.
"Are you two okay?" I asked worriedly.
Taranta akong tiningnan ni Mikee. "Please stop reading or watching vampire movies, Selene. Kung anu-anong kababalaghan ang pumapasok sa isipan mo."
I stopped walking. "Sino ang nagpapasa sa akin ng mga ganoong klaseng palabas? Ng soft copies about vampire fiction stories?" Taas kilay kong tanong sa kanilang dalawa.
Sabay silang nag-iwas ng tingin. Pagkatapos ay nagturuan pa.
"Si Karen, your fault. Stop downloading vampire movies! Stop encouraging her to read one!"
Lumapit si Mikee sa kaniya at hindi naman nagpatinag si Karen. Sabay-sabay na bumuka ang kanilang mga binig oara magbatuhan ng salita. I shook my head and bowed my head when students looked at us weirdly.
"I don't know them..." I moved my hands back and fourth as I stepped forward.
Nakababa ang ulo na lumayo ako mula sa dalawa. Nang tuluyan ng makalabas sa ginagawa nilang eksena ay mabilis akong tumakbo papunta sa canteen. I sat on the table located near the glass wall.
"Selene, hi..." bati sa akin ng napadaang estudyante.
I smiled and greeted him back. Hindi pa tuluyang nawala ang ngiti ko nang makasalubong ko ang mga mata ni Hunter Ybrahim na mariing nakatitig sa akin.
Wait. What? He's staring at me...
Why?
Because I didn't give him my name?
Nasa unahan siya at mukhang may ino-order. Kaunti lang naman ang tao rito, mas maraming pamilyar na mukha ang nakikita ko dahil na rin siguro rito dumiretso ang mga kaklase ko pagkatapos ng klase sa aming striktong propesor.
Umiwas ako ng tingin at tumikhim. Bakit siya nakatitig sa akin?
Ganoon ba ang taong hindi interesado sa akin?
Palihim akong umirap sa naisip. Sinungaling siya.
Hindi raw interesado ngunit kung makatingin sa akin ay wagas. Malaglit. At puno ng intesidad.
Umangat ang tingin ko nang may umupo sa harap ko. Agad akong ngumiti nang makilala ang dati kong kaklase.
"I have a new collection of vampire books. Want to borrow?"
Tumango ako. "Yes, please. Balik ko kaagad..."
Inabot niya sa akin ang libro at magiliw ko naman iyon tinanggap.
"You're a keeper, I know. Kaya ipagtitiwala ko sa 'yo iyan."
I nodded a lot of times. "Thanks! Baka dahil sa pagkahumaling ko sa mga bampira ay mabuntis ako bigla!"
Namula ang kaniyang tainga sa tinuran ko. Bahagya akong natawa dahil doon.
"Biro lang..." then, I leaned forward. "But vampires in movies really looked hot, right?"
Slowly, he nodded his head.
- Writer
