“ยิ้มไม่หุบเลยนะ” พลอยรินเอ่ยขึ้น เมื่อมองไปทางปาลีนาที่กำลังขับรถตรงกลับบ้านในเวลาเที่ยงคืน
“มันก็ต้องแหงสิ”
“ชอบขนาดนั้นเลยเหรอ ว่าไปเขาก็ดูเป็นคนดี…”
“ฉันไม่ได้มีแฟนมาสามปีแล้วนะ แกก็รู้ว่าการเรียนหมอไม่ค่อยมีเวลา ไม่เหมือนแกกับพี่ภัทร ที่ตัวติดกันตลอด” ปาลีนาหยุดพูดทันทีเมื่อนึกขึ้นได้ว่าตอนนี้ทุกอย่างมันได้กลายไปเป็นอดีตเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
“เขาก็ขยันสร้างคะแนนจริงๆ” พลอยรินคิดย้อนกลับไปในเวลาที่เธอยังมีพีรภัทรคอยเอาอกเอาใจอยู่ไม่ห่าง “แกเชื่อไหม ถ้าเขากลับมาง้อฉันต่อสักหน่อย คงได้คืนดีกลับเขาแน่ๆ”
“แกทำใจได้หรือไง ตอนนี้เขากลายเป็นสามีของคนอื่น และยังมีลูกแล้วนะ ฉันว่าพี่ภัทรแต่งงานเพราะทำผู้หญิงท้องมากว่า”
“ความมักมากของผู้ชาย สุดท้ายก็ต้องมารับผิดชอบกรรมของตัวเอง ดีแล้ว…ดีกว่าต้องคบต่อกับคนนิสัยเสียแบบนั้น” พลอยรินถอนหายใจ ตอนนี้เธอเริ่มทำใจได้บ้างแล้ว ถ้าเป็นเมื่อก่อนแค่นึก
