กล้วยหอมจอม (มือ) ซน

1468 Words

“อือ” ยัยตัวแสบถีบเขา! ไม่ใช่เบา ๆ แต่ถองมาเต็มรักจนคนไม่ทันตั้งตัวหงายหลังลงไปกับเตียง ธีรกรนอนแผ่หลา เหลือบมองคนข้าง ๆ ด้วยสายตาเซ็งเต็มที่ นี่ละเมอหรือแค้นเอาดีๆ แต่พอเขาจะลุก เธอกลับโผเข้ามาก่าย ชายหนุ่มเพิ่งสังเกตว่าถีบกันได้ แต่มือยังวอแวอยู่กับใต้กางเกงเขาไม่ปล่อย จะไปไหนได้ล่ะทีนี้ หมอหนุ่มลอบถอนหายใจกรอกตามองเพดานอย่างทำใจและยอมรับว่าต่อไปนี้เขาคงต้องเจอเรื่องแปลกคาดไม่ถึงแบบนี้ไปอีกนาน บันเทิงล่ะมึงไอ้เทมส์ ธีรกรคิดระคนขำ พอปลงตกก็หันไปจูบขมับร่างบางในอ้อมแขนด้วยความมันเขี้ยวที่มือเธอชักทำให้เขาแข็งอีกรอบ ก่อนสายตาจะไปสะดุดเข้ากับรอยดูดเป็นจ้ำหลายจุดบนเนินอกขาว ปลายนิ้วแข็งแรงแตะลงบนรอยนั้น คิ้วเข้มขมวดฉับ ไม่ใช่แค่อกตรงอื่นก็ไม่น่าจะเบาด้วย ไม่รู้จะระบมหรือเปล่า ยิ่งพอเหลือบมองคอนดอมไม่รู้กี่อันถูกโยนระเกะระกะอยู่บนพื้น มึงนี่แม่ง… ชายหนุ่มสบถให้กับความหื่นของตัวเอง ความจริงเขาพยายามค่อย ๆ เข้า ยั้งแล้ว แต่ยัยเด็กดื้อหวานไปทั้งเนื้อทั้งตัว ใครมันจะไปห้ามใจไหว กินแล้วก็เริ่มชักอยากกินอีก มือหนาปัดปรอยผมที่ละข้างแก้ม ร่างสูงเปลี่ยนเป็นพลิกตัวนอนตะแคงมองผู้หญิงแปลกเลือกทำบุญให้ตัวเหี้ย ที่ทำให้เช้าวันนี้ของเขาเปลี่ยนไปจากทุกวัน พอได้รับไออุ่น นัทธ์กมลยิ่งเบียดกายเข้าหาแต่ทำท่าเหมือนจะตื่น ธีรกรกดจูบลงบนหัวยุ่ง อยากกล่อมคนตัวเล็กให้หลับต่ออีกหน่อย ส่วนตัวเองก็โรคจิตเปล่าวะ นอนมองทั้งที่มือเธอก็ยังไม่เลิกซุกซนลูบคลำอยู่กับไอ้เจ้าน้องชายของเขา ทรมานหน่อย ๆ แต่เออ เพลินดีเหมือนกัน!! จนเธอรู้สึกตัวตื่น เงยหน้าขึ้นมาส่งยิ้มให้ “พี่เทมส์” เขายิ้มตอบ อรุณสวัสดิ์ด้วยการก้มลงไปจุ๊บหน้าผาก “เช้าแล้วเหรอ” “อือ” หญิงสาวขยี้ตาพยักหน้ารับรู้ งัวเงียยังไม่ค่อยตื่นดีเท่าไร แต่พอหายเมาขี้ตาค่อยยังชั่วหน่อย จะได้กินกล้วยสักที!! เธอหิว!! ตั้งแต่เมื่อวานยังไม่ได้กินอะไรเลย หิวจนเก็บไปฝันว่าเดินเข้าร้านสะดวกซื้อ เห็นกล้วยลูกใหญ่รีบถลาเข้าไป แต่พอจับแข็งปั๊กยังไม่สุกเลยอดกิน คนผิดหวังทำหน้าม่อย ก่อนนึกอะไรขึ้นมาได้เบิกตากว้างรีบเหลือบไปมองว่าเผลอทำน้ำลายหกใส่เขาหรือเปล่า พอเห็นหัวนมชมพูอกขาวจั๊วยังสะอาดหมดจดก็ลอบถอนหายใจโล่งอก “เป็นอะไร” คิ้วเข้มเลิกขึ้นเป็นเชิงถาม นัทธ์กมลรีบส่ายหน้าตอบ บอกไปพี่เทมส์ก็ไม่เข้าใจหรอกว่าเธอหงุดหงิดที่ไม่ได้กินกล้วย เขาไม่ได้ว่าอะไร จุ๊บแก้มหนัก ๆ เอาหน้าผากมาแตะหน้าผากวัดอุณหภูมิแบบใกล้ชิด “มีไข้หรือเปล่า” เสียงทุ้มถาม เธอรู้ว่าเขาหมายความถึงอะไร แก้มใสร้อนเห่อ ไม่สบตาอ้ำอึ้งแกมเขินอาย มันก็… ไม่ขนาดนั้นสักหน่อย ดีกว่าครั้งก่อนเยอะ ครั้งนี้ตอนเข้าไม่เมาแล้วแทงทีเดียวมิด เขาอ่อนโยนกว่าคราวก่อนมาก เธอเจ็บนิดหน่อยแบบพอทนได้ แต่พอเริ่มสังเกตตัวเองจริงจังนอกจากระบมตรงนั้น มันรู้สึกเหมือน… หน่วง ๆ ที่ท้องน้อย อย่างหลังไม่เคยเป็นมาก่อน เหมือนปวดฉี่ตลอดเวลายังไงไม่รู้ นัทธ์กมลเงยหน้าขึ้นไปมอง ลังเลว่าจะบอกดีไม่บอกดี เผื่อมันเป็นเรื่องธรรมดาแล้วเดี๋ยวจะกลายเป็นว่าเธอทำเรื่องเล็กให้เป็นเรื่องใหญ่ แต่ถ้าเป็นเรื่องใหญ่จริงๆ ล่ะ?? สุดท้ายเลยตัดสินใจบอกเขาไปแบบหมดเปลือก “มดลูกจะอักเสบหรือเปล่า” เมียหมอวินิจฉัยหน้าเครียด ห้าสิบสี่ธรรมดาซะที่ไหน ยิ่งพอเห็นคอนดอมไม่รู้กี่อันบนพื้น ธีรกรมองสบตากลมที่จ้องรอคำตอบตาไม่กระพริบ หมอหนุ่มกลั้นขำ ความเขินที่มีอยู่น้อยนิดเมื่อกี้หายไปไหนหมด “ไม่เป็นไรหรอก” น้ำเสียงตั้งใจทอดอบอุ่นบอกให้สบายใจ มือของแขนข้างที่โอบร่างบางไว้ลูบกลุ่มผมยุ่งอย่างปลอบใจไปด้วย หญิงสาวพยักหน้าหงึก เขาเป็นหมอนี่ ว่ายังไงเธอก็เชื่อหมดนั่นล่ะ แต่… “น่าจะเป็นเพราะท่ามากกว่า…” “??” “บางทีมันก็มีผลต่อความตึงเครียดของกล้ามเนื้อน่ะ” “…” “โทษที พี่ก็พาเราทำท่ายากไปหน่อย” “!!” “เอาเป็นว่าคราวหน้า ‘เอา’ ท่าง่าย ๆ ก่อนแล้วกัน” เสียงอุ่นอธิบายเป็นการเป็นงาน แก้มใสร้อนผ่าว ส่วนเขายิ้มกริ่ม “แล้วก็ขอโทษที่สอดลึกไปหน่อ…” “พี่เทมส์!!” “ครับ ว่าไง” ไม่สะทกสะท้าน ลมหายใจร้อนที่กระทบผิว เธอเขินจนตัวแทบจะระเบิดอยู่แล้ว นัทธ์กมลเบือนหน้าหนี เธอดิ้นขลุกขลักจะลุกจากเตียง แต่มือยังกำน้องชายเขา… นี่ยังไม่รู้ตัว?? ธีรกรส่ายหัวระอาใบหน้าเปื้อนยิ้ม จะให้เขาคลายอ้อมกอด แต่เธอยังไม่ยอมคลายอย่างอื่น ใช้แรงนิดเดียวคุณหมอก็ดึงร่างบางมากอดไว้ได้เหมือนเดิม ยัยกระดิ่งหมาทำหน้างอที่เขามองว่ามันน่ารัก “โอเค ไม่แกล้งแล้ว” ชายหนุ่มกลั้วหัวเราะ “เอาน่า ไม่เป็นไรมากหรอก กินยาแก้ปวดเดี๋ยวก็หาย” เขาโยกปลอบไปด้วย คนถูกโอ๋กลั้นยิ้ม ในชีวิตเธอไม่เคยมีคนมาง้อ เป็นอะไรก็ต้องหายเอง เลยไม่รู้ว่าตัวเองเป็นคนง้อง่ายหรือง้อยาก แต่เมื่อกี้ก็แค่เขิน แล้วก็ไม่รู้จะงอนเขาไปทำไม ที่สำคัญเธอหิว! งั้นเปลี่ยนเรื่องไปเลยดีกว่า จะได้หลุดจากดงสิบแปดบวกไปหากล้วยกินสักที “เมื่อกี้พี่คุยงานเหรอ” อยู่ ๆ ยัยกระดิ่งหมาก็เงยหน้าขึ้นมาถาม คิ้วเข้มย่นเข้าหากันนิดหน่อย งงตามอารมณ์เด็กไม่ทัน แต่ก็ตอบ “อืม กวนเราเหรอ” นัทธ์กมลส่ายหน้า สบตาคมที่มองอยู่ “คนไข้เหรอคะ” “อือ” “ต้องเข้าไปมั้ย” วิญญาณเมียหมอเข้าสิงห์ทันที เขาชอบสายตาเป็นห่วงแกมออดอ้อนนิดๆ ของเธอ ธีรกรยิ้มปฏิเสธผ่านสายตา นิ้วม้วนผมยาวเล่นไปด้วย “สั่งการรักษาไว้แล้ว รอคอนเซาท์หมอแผนกอื่นก่อน เดี๋ยวค่อยเข้าไปดูตอนบ่าย ๆ” “อ้อ” ผู้หญิงหัวฟูพยักหน้า เขามีงานตั้งบ่าย แต่นี่เพิ่งเจ็ดโมงเช้า… “งั้นพี่นอนต่ออีกหน่อย” คนเอาใจแบบมีนัยแอบแฝงรีบบอก ก็แหม.. เมื่อคืนกี่รอบ ถึงเป็นผู้ชายอึดถึกแค่ไหนร่างกายถูกใช้งานหนักขนาดนั้นก็ต้องมีเหนื่อยบ้างล่ะ ขนาดเธอยังเหนื่อยเลย แทบเอาชีวิตไม่รอดร้าวไปทั้งตัวเหมือนวิ่งฝ่าพายุทอร์นาโด แต่เห็นแก่กินมากกว่า เธอจะไปตามหากล้วย สั่งเผื่อเขาด้วย ของเขาอเมริกาโน่ กล้วยปิ้ง เธอจำได้ นัทธ์กมลหมายมั่นปั้นไว้ในหัว ยิ้มหวานปะเหลาะอีกที แล้วก็ตั้งท่าจะผละออกไป แต่ถูกคนตัวโตรั้งไว้ เขาส่ายหน้า “ไม่อยากนอน” หือ?? “โดนปลุกแล้ว” “เหรอ แย่จัง” สงสารเขา เป็นหมอไม่ง่ายเลย ต้องทำบุญยังไง ถึงจะช่วยเรื่องดวงเยินได้ คนยอมอยู่ในอ้อมกอดนิ่ง ๆ เริ่มคิดหนัก จะพาไปซื้อไก่ให้ตัวเหี้ยสะเดาะเคราะห์เอาความซวยออกไป แต่ของเขาทำงานเหนื่อยแต่เงินก็หนักแบบนี้เรียกว่าซวยหรือเปล่า เมียหมอเทมส์ครุ่นคิด ก่อนความอุ่นที่ชักจะร้อนจนพาให้เสียสมาธิทำให้ต้องก้มลงไปมอง มือเธอ… !!!!! ตากลมเบิกกว้าง แล้วที่เมื่อคืนที่ฝันว่าไปจับ… “เอ่อ….” เขาพยักหน้ายิ้มใส่ตาเป็นคำเฉลย อายไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ไหนแล้วตอนนี้ หน้าแตกหมอไม่รับเย็บ แล้วพอเธอจะขยับ ทำไมไม่ยอมให้เขยื้อน มิหนำซ้ำยังจับกดลงไปที่เดิม จะ ‘เอา’ อย่างเดียวเลย อะไรกัน!! เธอไม่ได้พูด!! ไม่มีในหัวเลยสักนิด!! แต่เขานั่นแหละ โดยไม่ทันตั้งตัว ร่างบางแทบจมลงไปกับฟูกเพราะถูกคนตัวโตพลิกตัวมาคร่อมไว้ ธีรกรบอกชิดริมฝีปากแสนหวาน “มารับผิดชอบเลย” นัทธ์กมลเพิ่งเข้าใจว่าอะไรที่โดนปลุก ใครปลุก!!

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more