ร่างบางเอียงตัวมาซบหน้าลงกับไหล่กว้าง มองเขาอย่างรู้สึกขอบคุณ
“กริ๊งขอโทษนะที่ทำให้พี่ต้องมาเจอเรื่องแบบนี้”
ธีรกรวางมือบนหัวกลม
“ดีแล้ว ให้พี่ได้มีส่วนร่วมในชีวิตเรา มีอะไรแล้วไม่บอกต่างหากล่ะที่พี่จะเสียใจที่เราไม่ไว้ใจพี่”
นัทธ์กมลพยักหน้า ก็จริงของเขา…
“พี่จ๋า”
เธอเรียกเสียงทั้งอ้อนทั้งอ่อนหวาน ไม่ได้มีผลแค่ต่อหัวใจแต่ส่วนอื่นมันดันตื่นตัวขึ้นมาด้วยนี่สิ
“รักพี่นะ”
ในหัวกำลังมีแต่เรื่องอกุศล ทว่าคำบอกรักที่จริงใจและแววตาใสที่เงยขึ้นมองมาทำเอาเขารู้สึกเลวไปเลย คุณหมอพยายามสั่งเจ้าลูกชายให้ใจเย็น ๆ ก่อน เขามองสบตากลับ ริมฝีปากยกยิ้ม ไม่ได้บอกรักเธอตอบ แต่บอก
“งั้นพรุ่งนี้ไปจดทะเบียนกันเลย”
!!!!
“พ…พี่พูดว่าอะไรนะ!!”
คนตัวเล็กกระพริบตาปริบ ก่อนจะเบิกกว้างเท่าไข่ห่าน นัทธ์กมลช็อกไปครู่หนึ่ง มองเขาอย่างไม่เชื่อสายตา เสียงไม่หวานแล้วออกแนวตกใจมากกว่าถามอีกครั้งเหมือนไม่เชื่อหูต
