05 ข้อเสนอ
963 Words
•Killing you 5•
“มหาลัยเธอปิด 4 ทุ่มหรอ กลับดึกเชียว” ยังไม่ทันที่จะเดินผ่านรั้วบ้าน เสียงใครคนหนึ่งก็ดังขึ้นจากมุมมืด
“เปล่าค่ะ กิ่งทำงานพาร์ททามเลยกลับดึก”
“อ้อหรอ ก็นึกว่าไปทำอย่างอื่นซะอีก” นี่เขากำลังดูถูกเธอ
“...”
“ตามฉันมานี่ ฉันมีเรื่องจะคุยด้วย” ร่างสูงเดินนำมายังห้องโถ่งขนาดใหญ่ เป็นเวลาหลายปีแล้วที่เธอไม่ได้เข้ามาที่ตึกใหญ่ ทุกอย่างไม่ได้เปลี่ยนไปจากเดิมแต่ดูสะอาดตามากขึ้น ร่างสูงนั่งลงบนโซฟาหรู แต่เธอเลือกที่จะนั่งพื้นเพราะรู้สถานะตัวเองดี
“ฉันมีเรื่องอยากจะขอร้องเธอ” ร่างเล็กเงยหน้าขึ้น ดวงตากลมโตสบกับดวงตาสีนิล
“เรื่องอะไรคะ”
“เท่าไหร่”
“คะ?”
“จะเอาเท่าไหร่ถึงจะไปจากที่นี่” ร่างเล็กที่นั่งอยู่ข้างล่างก้มหน้างุด เจ้าของบ้านไล่เธอแล้วแต่เธอยังไม่มีที่ไป เงินเก็บก็มีเพียงน้อยนิดไม่สามารถที่จะเช่าห้องได้
“กิ่งขอเวลาได้มั้ยคะ ตอนนี้เงินเก็บของกิ่งยังมีไม่มาก ขอเวลาให้กิ่งได้เก็บเงินอีกนิดนะคะ”
“ก็ฉันกำลังจะให้เธอนี่ไง เอาไปตั้งตัวแล้วก็ไปจากที่นี่”
“กิ่งไม่อยากได้เงินของคุณเควินค่ะ”
“เหอะ อยากได้มากกว่านั้นสินะ”
“...”
“2 ล้าน! กับการออกไปจากที่นี่ เอามั้ย”
“...” คนที่นั่งอยู่ข้างล่างยังคงเงียบ เธอไม่อยากได้เงินของเขาและยังไม่อยากไปจากที่นี่ เธอไม่เคยใช้ชีวิตในโลกภายนอก เธอกลัว กลัวไปหมด
“ไม่เอาหรอ ถ้าอยากได้มากกว่านั้นฉันคงให้เธอไม่ได้หรอกนะ”
ร่างบางเงยหน้าสบดวงตาสีนิขลับอีกรอบ
“กิ่งยังไม่เคยไปใช้ชีวิตในโลกภายนอก กิ่งอยู่ในนี้มาทั้งชีวิต กิ่งกลัวการใช้ชีวิตข้างนอกค่ะ กิ่งดูข่าวทุกวันมันค่อยข้างอันตราย” เธอไม่เคยไปไหนเลยเรียนเสร็จ ทำงานพาร์ททามแล้วก็กลับบ้าน อย่างมากก็ไปแค่ห้างกับตลาด
“ข้ออ้างมากกว่า”
“ไม่ใช่ข้ออ้างนะคะ กิ่งพูดจริงๆ ขออีกเวลาอีกซักพักนะคะ” คนตัวเล็กอ้อนวอน
“ฉันมาคิดๆ ดูแล้ว ทำไมฉันต้องมาเลี้ยงลูกของงูพิษว่ามั้ย มาตัวเปล่าแต่กลับได้สมบัติติดไม้ติดมือไปด้วย แม่เธอนี่มันร้ายจริงๆ ทำอิท่าไหนพ่อฉันถึงยกเรือนเล็กให้”
เพราะที่เรือนเล็กเธอกับแม่อยู่ด้วยกันตั้งแต่ตอนที่เธออายุ 5 ขวบ แม่เธอเป็นคนรับใช้ในคฤหาสน์หลังนี้ เดิมทีแม่ขายพวงมาลัยตามสี่แยกไฟแดงเธอก็ต้องไปนั่งตากแดดตากลมขายพวงมาลัยช่วยแม่ตั้งแต่จำความได้ อยู่มาวันหนึ่งที่คฤหาสน์หลังใหญ่มีประกาศรับแม่บ้านแม่ของเธอจึงเข้าไปสมัคร คุณหญิงมณีสงสารที่เห็นหญิงสาวรูปร่างผอมบางอุ้มลูกสาวเดินตากแดดมาสมัครงาน จึงรับเข้าทำงานแล้วให้เธอกับแม่ย้ายไปอยู่เรือนเล็กหลังบ้าน แม่ของเธอจึงเป็นคนโปรดของคุณหญิงมณีตั้งแต่นั้นมา
“ทำไมเงียบล่ะ หรือเธออยากได้เรือนใหญ่”
“เปล่านะคะ” หญิงสาวปฎิเสธทันควัน เธอไม่เคยคิดที่จะอยากได้เรือนใหญ่เลย “กิ่งขอเวลาอีกนิดนะคะ”
ร่างเล็กยกมือขึ้นไหว้ จนคนตัวสูงถึงกับถอนหายใจเสยผมอย่างเบื่อหน่าย ไล่เท่าไหร่ก็ไม่ไป จะเอาเงินให้ก็ไม่เอา
“จะไม่ไปจริงๆ ใช่มั้ย”
“...”
“ฉันให้โอกาสเธอแล้วนะ”
“...”
“ถ้าเธอไม่รีบไปซะตอนนี้”
“...”
“เธอจะไม่มีโอกาสได้ออกจากที่นี่อีกเลย”
ร่างเล็กกลับมาห้องด้วยอาการหัวใจเต้นหัวใจโครมคราม เจ้าของบ้านไล่เธอแล้ว แต่เธอยังจะหน้าด้านอยู่ต่อไป
ก่อนจะเอื้อมมือไปหยิบกรอบรูปที่เป็นรูปคู่ของเธอกับแม่ขึ้นมาแนบอก
“แม่จ๋า หนูคิดถึงแม่เธอเกิน” น้ำตาไหลเอ่อล้นดวงตาคู่งาม ที่เรือนเล็กเเห่งนี้มีความทรงจำมากมายระหว่างเธอกับแม่
“เมื่อไหร่ชีวิตของหนู จะมีความสุขสักที” ตั้งแต่แม่เสียไปชีวิตของเธอก็ไม่มีความสุขอีกเลย แถมยังโดนกลั้นแกล้งสารพัดและเธอก็ไม่แน่ใจว่าทำไมคุณโรเบิร์ตถึงยกเรือนเล็กให้เธอ เพราะเธอกับแม่ก็ไม่เคยร้องขออะไรเลย ขอแค่ที่พักและก็ที่ทำงานเพื่อให้มีเงินกินเงินใช้ไปวันๆ
“เพราะแม่เธอทำให้พ่อฉันเป็นแบบนี้” เด็กชายลุกขึ้นผลักเด็กอยู่ต่อหน้าผู้คนในงานศพ จนกระทั่งเด็กหญิงล้มลง
“ว๊ายตายแล้วคุณชายไม่เอานะคะอย่าทำน้อง มันเป็นอุบัติเหตุค่ะ”
นมแจ่มรีบวิ่งไปอุ้มเด็กหญิงขึ้น
“ถ้าไม่ใช่เพราะแม่เธอพ่อฉันก็คงไม่ตาย อิลูกงูพิษแม่ของเธอฆ่าทั้งพ่อและก็แม่ของฉัน” เด็กชายมองด้วยสายตาอาฆาตแค้นก่อนจะเดินหนีจากฝูงชน
ในตอนนั้นที่เธอได้รับข่าวว่ารถของคุณโรเบิร์ตพ่อของเควินตกเหว เธอยอมรับว่าช็อคมากเพราะในรถคันนั้นมีแม่ของเธอนั่งไปด้วย เธอภาวะนาให้แม่ของเธอและคุณท่านรอดชีวิต แต่ปาฎิหารไม่มีจริงเมื่อรถเกิดประกายไฟและระเบิดขึ้น ทำให้สองคนที่อยู่ข้างในตายคาที่
- Writer
