ใครว่าน้องขี้เมาเขาพูดเกินจริง

บทนำ ไฮอิยยย์…ส่งเสียงทักทายพร้อมกับจีบปากจีบคอให้เป็นสำเนียงฝรั่งขอญาตแนะนำตัวเอง ฟีฟ่าค่ะ แม้ชื่ออาจจะดูแมนๆ บอยๆ แต่ความจริงนะน้องสวย น้องหวาน น้องผมยาวสุดไรสุดนะฟังจากการพูดคะ/ค่ะก็น่าจะรู้ หึๆ …หัวเราะแบบยกมุมปากบนแบบคนหมันใส้ พวกเธอกำลังทำหน้าแบบนี้ใส่ฉันใช่มั้ยรู้นะ ห๊ะ! อะไรนะ? ขอความจริง? ได้!!! ... เป็นตุ๊ดจ้า… ตุ๊ดแบบตุ๊ดจริงๆ อ่ะนะไม่ได้ต้องการจะเฉาะผ่าหรือว่าเก็บตังทำนม ผมสั้นไม่ถึงกับเกรียนเรียนอยู่ในระดับมหาลัยอย่าถามว่าปีไหนคณะไหนเพราะไม่ค่อยได้โฟกัสเท่าไหร่ ที่โฟกัสและสนใจคือผู้ชายหล่อๆ สักคน No! นะพวกเกาหลีตี๋จีนอย่ามาน้องไม่สนหลบไปไกลๆ ขอแบบยาวๆ ใหญ่หล่อเป็นลำ ขยำแล้วขึ้นไว อุ๊ปส์!!! ... น้องพูดอะไรออกไป ไม่ใช่ๆ น้องหมายถึงน้องถูกใจผู้ชายฝรั่ง ตาฟ้าผมทองนี่ของโปรดน้องเลยจริงๆ แต่แขกอาหรับน้องก็ไม่ว่าขอแค่หล่อเป็นลำและเงินหนาแค่นี้น้องดิว พูดเหมือนน้องปังมาก หึ! ปังปิ๊นาดพูดเลย… นี่น้องเป็นสายตี้เที่ยวข้าวสารเดินชนฝรั่งแถมยังส่งภาษาฟุตฟิตฟอฟายทำตัวมั่นสวยแบบบ้านคาร์ดิเชียนหรือ จิกตาใส่ผู้ชายก็ยังได้แค่ชนแก้วแล้วกลับ บับ!!! คุณพี่!!!! เฮ้! ...โสด โสด อยู่ทางนี้…รู้ยัง? น้องสวยขนาดนี้บับ… what???!!! งงมากแม่??? แต่Don’ t careค่ะ สับขาต่อรอผู้ต่อไป น้องมั่นใจว่าน้องต้องได้สวยพิมพ์ตุ๊ดผู้นิยมแบบนี้มีแค่น้องคนเดียวในจักรวาล มั่นมั้ยล่ะ? ยิ้มแบบยกมุมปากบนแบบคนชนะ ////// 1:จุดเริ่มต้นของคนมีหลัว ริมถนนหน้าร้านเหล้า “ฟี! ...ไอ้ฟีมานี่อันตราย!” วินรีบเดินตามไปคว้าตัวฟีฟ่าไว้ดังเก่าแต่คนเมายังดื้อรั้นพยายามทั้งผลักทั้งดันรำคาญเพื่อนที่กำลังวุ่นวายตอแยตน “ปล่อยยย!!” ฟีฟ่ามองตาขวางก่อนจะผลักอกวินด้วยแรงทั้งสองมือ ตัววินขยับถอยห่างออกไปแต่ภาพตรงหน้าฟีฟ่ามันแปลกไปจากเดิม สายตาวินเบิกกว้างเหมือนกำลังตกใจสุดขีดเขายื่นมือมาหาฟีฟ่าเหมือนพยายามจะคว้าตัวไว้ ฟีฟ่าเองก็รู้สึกแปลกๆ เหมือนโลกมันเอนหมุนเอียงขึ้น... เอียงลงจนเห็นเสาไฟ เห็นท้องฟ้ายามราตรีและเห็นอีกทีก็ขอบฟุตบาท “ไอ้ฟี!!” วินร้องลั่น สมองที่เชื่องช้าของฟีฟ่าเริ่มประมวลผลได้ว่าตัวเองกำลังล้มหน้าฟาดพื้น มือบางพยายามยื่นออกไปเพื่อคว้ามือของวินแต่ทุกอย่างมันเร็วมากไม่อยากจะคิดเลยว่าหัวฟาดพื้นมันจะต้องรู้สึกยังไง ตายแล้วอีฟี… ฟีฟ่าหลับตาปี๋เตรียมใจรับสภาพตัวเองที่ต้องเจอ “อ๊ะ!??” แต่… ทุกอย่างหยุดนิ่งแล้วนะ แล้ว… ทำไมน้องไม่รู้สึกเจ็บตรงไหนเลยล่ะอย่าบอกนะว่าหัวฟาดพื้นตายหน้าร้านเหล้า กรรม จะตายทั้งทีก็อยากตายให้มันสวยกว่านี้นะคือบับ...อายท่านยมอ่ะเห็นในละครท่านต้องถามว่า 'เจ้าเป็นอะไรตาย' คำตอบที่หนูต้องตอบคือ'เป็นกะเลยขี้เมาที่ล้มหัวฟาดพื้นหน้าร้านเหล้าตายเจ้าค่ะ' บุญบาปทำไมฟ้าสาปน้องให้ต้องมีจุดจบแบบนี้อ่ะ “ฟี!” หื้ม???... เดี๋ยวๆทำไมน้องได้ยินเสียงผัวอ่ะ? "ฟี...ฟีฟ่า!" ชัดละเสียงผีวจริงๆจ้ะไม่ได้หูฝาด... น้องค่อยๆ ลืมตาคุณพระคุณเจ้าผัวช่วยชีวิตน้องไว้นี่มันอภิชาติผัวหาตัวจับยากความเร็วในการพุ่งเข้าชาร์ตเมียยิ่งกว่านักวิ่งโอลิมปิก “ผัวจ๋า…” น้องยิ้มดีใจรู้สึกสร่างเมาขึ้นมาในทันที “กลับบ้าน!” เสียงทุ้มของผู้ชายหน้านิ่งดันน้องให้ลุกยืนและออกเดินนำไป ผัวโกรธเลาว์ขอโทษได้มั้ยล่ะ... คุณพี่เค้าทิ้งน้องไว้กลางทางนี่มันพระเอกแสนเย็นชาจากซีรีย์เรื่องไหนกันนะ แล้วนี่น้องต้องอ่อนแอแอ๊บใสแสร้งเป็นสาวบอบบางหรือก่งก๊งเพื่อให้เค้าแอบชมว่าน้องน่ารักด้วยรึเปล่าคะเนี่ย “กูไปนะดอล” น้องหันไปโบกมือลาดอลล่ากับวินเพื่อนและผัวเพื่อนก่อนจะเดินตามผัวตัวเอง อึดอัดชะมัดรู้งี้กลับพร้อมอีดอลดีกว่า น้องบ่นในใจพร้อมกับหันไปมองหลัวน้องที่ยังคงนิ่ง บุคลิกเราสองคนเป็นสิ่งที่ต่างกันอย่างชัดเจนถ้าถามว่าแล้วน้องได้เขาเป็นหลัวได้ยังไง ขยับมาใกล้ๆ น้องจะเล่าให้ฟัง สองเดือนก่อน “เอ๊าชน!!” เสียงกลุ่มชายฉกรรจ์สี่คนชนแก้วกันเคร๊งครั๊ง…ส่วนน้องได้แต่นั่งทำหน้าเซ็ง ถามว่าตอนนี้น้องอยู่ที่ไหน บ้านค่ะ บ้านน้องเองวันนี้วันเกิดยูฟ่าพี่ชายน้องเองค่ะทุกคน ไอ้พี่ยูจัดปาร์ตี้ชวนแก๊งค์เพื่อนซี้มาอีกสามคนประกอบไปด้วย พี่นอร์ท พี่ซุ่ม และพี่เยียร์ น้องเองในฐานะที่เป็นน้องและต้องแบมือขอตังค์พี่ใช้ก็เลยต้องมานั่งทำตัวสวยๆ หวานๆ ท่ามกลางผู้ชายที่คุยกันแต่เรื่องบอลกับเรื่องหญิง น้องไม่อินพูดเลย เซ็งมากกก… น้องอยากออกไปจากตรงนี้แต่ต้องรอถือเค้กมาเซอร์ไพรส์พี่ชายไงเพราะงั้นก็ต้องทนต่อไปอ่ะค่ะ “เบื่อแล้วเหรอฟี” เสียงทุ้มของพี่นอร์ทถามขึ้นน้องก็ละสายตาจากกระเบื้องปูพื้นขึ้นไปมองหน้าพี่เขาเรานั่งตรงข้ามกันส่วนคนที่นั่งข้างน้องนั้นคือพี่เยียร์ นี่ก็เป็นอีกเรื่องที่ทำให้น้องเซ็ง “มากกก…” น้องลากเสียงยาวพลางกรอกตา พี่นอร์ทก็หัวเราะออกมาพร้อมกับยกแก้วขึ้นมาขอน้องชน “ยังไม่เมาเลยนี่วันนี้ฟีเลยไม่สนุกไง…” น้องไม่ได้ตอบอะไรเข้าใจดีว่าใครๆ ก็รู้ว่าน้องมีฉายาว่า ฟีฟ่าขี้เมา แต่ะวกเขาพูดเกินจริงนะคือน้องแค่เที่ยวแทบทุกวันเองส่วนเรื่องดื่มนี้ไม่ต้องถามถ้าไม่ผ่านขวดแรกคือไม่เมา ตับแข็งแรงทนดีกรีฤทธิ์แรงได้สบายๆ น้องยกแก้วขึ้นมาชนกับเพื่อนพี่ชายแล้วกระดกหมดรวดเดียวน้องเมาดีกว่าจะไปสนทำไมว่าพวกพี่เขาคุยอะไรกัน หยิบมือถือขึ้นมาเปิดเพลงมันส์ๆท่ามกลางเสียงคุยเสียงหัวเราะของพวกผู้ชาย น้องสนุกเองคนเดียวก็ได้ เริ่มออกเสต็ปเล็กๆ พร้อมกับชงเหล้าแก้วใหม่ให้ตัวเอง เอ้าโยก โยก โยกไป...เอ้าไป ไป ไปยั่วๆ บดๆ ไปเลยแม่ พี่นอร์ทหันมาส่งเสียงเชียร์น้องก็ส่ายสะโพกเด้งเอวเลื้อยใส่พี่เยียร์ที่นั่งข้างๆ ซึ่งพี่เขาก็เงยหน้าขึ้นมามองน้องเฉยๆไม่ได้ห้ามไม่ได้ดึงหน้าใส่ แตะนิดแตะหน่อยพี่โกรธรึเปล่านะ? ขออภัยนะคะคุณพี่ที่ต้องมาตกเป็นเครื่องมือให้น้องแกล้งยั่วโมโหพี่ชาย เสียงหัวเราะเสียงเฮยังดังต่อเนื่องจนพี่ยูเปลี่ยนอารมณ์จากเคืองเป็นขำ “…พอแล้วฟีกูยอม!” พี่ยูยิ้มมองน้องที่ยืนหอบหายใจแรง เหนื่อย! ...เหงื่อซึมเล็กน้อยน้องรีบนั่งลงและยกแก้วขึ้นดื่มแก้กระหาย “อ่าส์…” ชื่นใจฟิลเดียวกับได้กินน้ำอัดลมใส่น้ำแข็งเย็นๆ หยิบขวดเหล้ารินลงแก้วเติมน้ำแข็งหนึ่งก้อนก่อนส่งโซดาตามไปใช้นิ้วคนๆ พอให้เหล้าที่นองก้นแตกตัวแล้วก็ยกกระดกรวดเดียวหมด น้องหยิบขวดเหล้าอีกครั้งกำลังรินลงแก้วพี่เยียร์ก็เทโซดาให้ อ๊ะๆ! ... คิดอะไรกับน้องรึเปล่าเนี่ย? ถามว่ามีหวั่นไหวมั้ยเมื่อน้องอยู่ในดงผู้ที่หล่องานดีกันทุกคนแบบนี้น้องก็ตอบได้ว่า ไม่มีหวั่นไหวค่ะ… อย่างที่น้องบอกไปว่าขาวตี๋เกาหลีนี่ไม่ใช่ทางของน้อง เหล้าขวดแรกหมดไปแล้วถามว่าน้องเป็นไงก็เมาสิคะดื่มดุซะขนาดนั้น “อยากนอนนน…” น้องเริ่มจะไม่ไหวหนักหัวมากอยากเอาหัวไปปักไว้กับอะไรสักอย่าง โงนเงนจนหัวเกือบปักโต๊ะแต่มือพี่เยียร์รองหัวน้องไว้ทัน พ่อสุภาพบุรุษพ่อชายกลางแห่งบ้านทรายทองน้องไม่รู้จะอวยคุณพี่เขายังไง “ไหวมั้ยฟี” นี่เป็นประโยคแรกของวันนี้ที่เราคุยกันเลยค่ะ “…” น้องไม่ตอบเลือกที่จะส่ายหน้าหันไปมองพี่เยียร์ที่มีสติกว่าน้องหลายเบอร์ “แดกเหล้ายังกับแดกน้ำเปล่าแบบนี้ไง…ตับจะแข็งตายก่อนกูมั้ยห๊ะ!” เสียงพี่ยูบ่นและเหมือนจะเข้ามาจับแขนน้องพาดบ่าให้ลุกขึ้น “โซดาหมดว่ะ” พี่ซุ่มบอกพร้อมกับมองหาขวดที่ยังเหลือๆ “เออ…รอกูแป๊ป” เสียงพี่ยูว่าพร้อมกับประคองน้องให้ลุกขึ้นเหมือนจะพาขึ้นห้อง “ไปไหนนน…” น้องขืนตัวไม่ยอมไปกับพี่ “กูไปซื้อให้” พี่เยียร์เสนอตัว “เห้ยไม่ต้องๆ นั่งลงเลยมึงกูจัดการทุกอย่างเอง” พี่ยูห้ามและพยายามลากน้องไป “ม่ายย…” น้องจับเก้าอี้ไว้จะพาไปไหนน้องยังหวายน๊าาา “ยูๆ กู…พาฟีไปเองดีกว่า” เสียงพี่เยียร์พูดน้องเงยหน้าไปมองพี่เขาที่กำลังดึงมือน้องออกจากเก้าอี้ “ไปกับพี่” ร่างสูงของพี่เขาเข้ามาประคองน้องและดึงตัวไปจากไอ้พี่ยู “ขอบใจฝากด้วยนะมึง” เสียงพี่ยูเงียบหายไปแล้วส่วนตัวน้องก็ถูกลากกึ่งประคองเข้าบ้านหันมองเหล้าบนโต๊ะและสหายสุราอย่างอาลัย “น้องเดินด้ายย…” ปัดมือพี่เขาออกไปจากตัวเก่งไงเรื่องขึ้นบันไดสบายม๊ากกก... “ฮึก! เอ่อออ…” เรอหนึ่งทีก่อนที่จะเดินเซไปจับราวบันได ทำไมพื้นเอียงจังวะ! “ระวัง!” พี่เขาร้องเสียงดังจนน้องเองยังตกใจ “อย่าดื้อมาเร็ว” เขาดึงแขนน้องไปพาดบ่าและขยับเข้ามาคว้าก้นน้องดันขึ้นหลัง ผู้ชายจับจ้นอ่ะแม่… สองมือพี่เขาขยับไปล็อคประคองขาแล้วพาน้องขึ้นบันได ก็ได้… ยอม! น้องทิ้งตัวซบลงบนหลังกว้างและกอดพี่เขาอย่างคนขาดความอบอุ่น “ใหญ่ดีจังงงงง…” น้องงึมงำกับตัวเอง “ห๊ะ?” พี่เยียร์หันมามองจมูกเขากับแก้มน้องห่างกันจิ๊ดเดียว กลิ่นเหล้าของเราตีกันคลุ้งไม่รู้ว่าน้องขาดสติหรือน้องรู้สึกว่าแดกเหล้ายังไม่คุ้ม น้องถึง… ถึง… .... ขยับไปจูบพี่เขา ไม่ได้แตะธรรมดาแต่ว่าส่งลิ้นเข้าไปกวาดรสสุราในปากของพี่เขาเอาไว้ครอบครอง น้องคงยังดื่มไม่พออ่ะนะพี่เยียร์ปล่อยมือจากขาตัวน้องก็รูดลงมาจากหลังพี่เขาทันที แต่ก่อนที่จะร่วงลงไปกองกับพื้นพี่เขาก็ยื่นมือดึงน้องขึ้นมาประคองกอดไว้แนบตัว “ทำอะไร!” สายตาดุจ้องน้องแบบไม่พอใจกับสิ่งที่น้องเผลอตัวจูบพี่เขาไปเมื่อกี้ น้องเข้าใจพี่นะแต่น้องน่ะไม่เข้าใจตัวเองว่าทำบ้าอะไรลงไป “น้องขอ…อ๊ะ! ...” พูดได้เท่านี้จ้ะเพราะโดนพี่เยียร์เอาคืนพี่เขาไม่ได้ต่อยน้องนะที่เอาคืนน่ะคือ… พี่เขา… ….. เข้ามาจูบน้องคืนต่างหากจูบแบบเดียวกันแป๊ะส่งลิ้นสอดผ่านเข้ามาเหมือนต้องการจะกวาดเหล้าในปากน้องกลับคืนไป ยังไงดีล่ะ? ... เลิ่กลั่กแล้วนะตอนนี้… “อื้ม…” น้องมีอารมณ์แล้วนะจูบของพี่เยียร์มันทำน้องซู่ซ่าอยากเป็นเมียเขาขึ้นมาในทันที ดือมากกก… น้องนัวลิ้นบดสู้กับพี่เขาที่ไม่อ่อนโยนเอาซะเลยจูบดุจังเลยนะคะพรี่…น้องว่าน้องแพ้ประสบการณ์ของพี่เขา เรา… ค่อยๆ ผละริมฝีปากออกจากกันพี่เยียร์ยื่นนิ้วโป้งมาปาดน้ำลายที่ติดปากน้องพร้อมจ้องแบบ…