3:ความผัวเมีย
ตัดกลับมาที่ปัจจุบันผู้ชายดุดันร้อนแรงคนนั้นได้หายไปขออนุญาตยืนไว้อาลัยให้กับตัวเองน้องเป็นผู้รู้ ผู้ตื่น ผู้เบิกบานสัจธรรมชีวิตส่งสัญญาณว่า Hot Promotion ได้หมดเขตลงแล้ว
เหลือไว้แต่ผู้ชายอมสาก...
คือน้องหมายถึงคุณพี่เค้าเป็นคนพูดน้อยจนถึงขั้นไม่ค่อยพูดอ่ะค่ะเน้นอมน้ำลายอยู่ในปากเป็นmultiverseเดียวกับพิกุลทอง
นั่งหาวมาในรถแอร์เย็นๆถนนโล่งๆเพลงร็อคยุค90'
"!!." สะดุ้งตื่นเพราะสัพหงกหัวโขกกระจกค่ะไม่รู้ตัวเลยว่าน้องหลับไปตอนไหน
มองออกไปนอกรถก็พบว่าเข้ามาในหมู่บ้านแล้วค่ะ
บ้านใคร?
บ้านหลัวน้องไงตอนนี้น้องก็เดินสายไปๆ กลับๆ สลับระกว่างบ้านหลัวกับบ้านตัวน้องเองปฏิบัติทุกอย่างเหมือนแฟนแต่...
น้องรู้ดีว่าคุณพี่เขาไม่มีใจ
วันนั้นคงอารมณ์พาไปแล้วก็ไม่อยากให้เสียเพื่อนคำว่ารับผิดชอบของคุณพี่เค้าเลยเหมือนน้องได้พี่น้องท้องชนกันมาหนึ่งคน
พี่เยียร์ดูแลน้องดีกว่าไอ้พี่ยูซะอีกเมาทีไรก็มาหิ้วปีกกลับบ้าน เค้าไม่เคยพูดว่าสถานะตอนนี้เราเป็นแฟนกันแถมยังไม่หวาน ไม่อ้อน ไม่หึงและไม่ห้ามอะไรน้องเลย
น้องเดาว่าพี่เค้าคงกำลังรอให้ไอ้พี่ยูตายใจพอไม่โดนจ้องจับผิดเราก็จะลดสถานะกลับมาเป็นพี่น้องกันเหมือนเดิม
ส่วนเรื่องสะมะกึ๊กสะมะกั๊กล่ะยังไง?
เอาตรงๆ ก็คือ…
ก็ยังได้สะมะกึ๊กสะมะกั๊กกันอยู่นะพวกเธอ อันนี้น้องก็ต้องเป็นหญิงไทยใจกล้าหิวข้าวหลามก็ต้องสะกิดพ่อค้าให้เปิดแผงก่อนตลอดแต่น้องก็ไม่แคร์เพราะน้องอิ่มพอได้กินข้าวหลามพี่เขาแล้วมันปริ่มในหัวใจ
ยาว ใหญ่ แข็งแรง!
น้องรักสโลแกนนี้มากกกก…
ปึก…
เสียงปิดประตูฝั่งคนขับคุณพี่ก้าวเดินฉับๆ ไม่สนใจ
สาจ๋าพาศรีลงไป
น้องได้แต่อ้อนคุณพี่เขาอยู่ในใจรู้ดีว่าตอนนี้ที่นางตีหน้านิ่งยิ่งกว่านิ่งใส่คือน่าจะไม่พอใจน้องอย่างแรง แต่น้องไม่รู้จริงๆ อ่ะงงไปหมดแล้วนะคะว่าสาหนหวยน้องนางบ้านนาหรือว่าสูนน้องหล่าเรื่องอะไรอาจใช้ภาษาไม่ถูกแต่สวยทุกภูมิภาคอย่างน้องต้องศึกษาไว้
นี่กำลังจะยกมือโบกเป็นนางงามมิสยูนิเวิร์สผสมนางสาวไทย
แต่อยู่ในรถที่ดับเครื่องไปนานก็เริ่มอึดอัดค่ะลงดีก่า…
“เฮ้อ…” น้องถอนหายใจก่อนจะเปิดประตูลงไปจากรถ
ตอนมาเขาก็พาขึ้นแต่ทำไมตอนลงเขาถึงไม่มาพาลงอ่ะ
สงสัยคืนนี้ต้องง้อ…
สางอนศรีก็ต้องขอจัดชุดใหญ่สะบัดชายผ้าเช็ดหน้าโบกไปโบกมาอย่างพลิ้วไหวช่วยเก็บผ้าเช็ดหน้าของน้องหน่อยได้มั้ยคะ?
ฮุ ฮุ… ยิ้มแบบรูตะหมูกบานๆ ด้วยความพึงพอใจคืนนี้พี่ชายเสร็จน้องแน่
อร๊ายยย…
บ้าจริงเชียว
มัวแต่เพ้อฝันดูพี่ชายตัวเองบ้างป่านนี้ขึ้นห้องอาบน้ำนอนแล้วมั้งน่ะ
สานะสาทำกับศรีได้
น้องยังไม่ทันเหยียบพื้นได้เต็มสองเท้าก็ล้มแผละลงไปหมอบกราบกับพื้นไม่ได้เป็นกุลสตรีจัดถึงขนาดคลานเข่าเข้าบ้าน คุณผีบ้านผีเรือนไม่ต้องปรากฏตัวมามอบมงให้น้องนะคะ
น้องขาอ่อนแรงเฉยๆค่ะ
เงยหน้าขึ้นไปบนคานก็ป๊ะแฮ๋มกะกล้องวงจรปิด จบแล้วชีวิตนางเอกแรลลิตี้ภาพจริงเสียงจริงไม่ใช้ตัวแสดงแทนแบบที่คุณพิสิทธิ์ กีรติการกุลแห่งคดีเด็ดได้กล่าวไว้
ขออย่าให้ผู้ชายในบ้านนี้มาดูดคลิปไปลงติ๊กต๊อก
นี่คืออาการของคนดวงตกถูกมั้ยไม่หงายหลังหัวฟาดพื้นตายก็มานั่งจับกบจับไก่อยู่ในโรงรถคือถ้าไม่เลือดตกยางออกคือไม่สาแก่ใจ น้องกล่าวโทษไปเผื่อใครที่จ้องเล่นงานน้องอยู่จะได้ยิน
นี่มือน้องถลอกแล้วไงพอใจยัง!
น้องยกมือข้างซ้ายชูขึ้นฟ้ายกให้ผีในบ้านเป็นพยานว่าล้มจริงไม่ใช้แสตนอินเลยด้วย นี่ถ้าเอามือขวาแนบอกพร้อมกันด้วยน้องคงกลายเป็นผีเสื้อสมุทรเกาะเสม็ดแหง๋ม
บ้าๆ!
น้องไม่ได้อืดเบียร์อืดเหล้าจนบวมน้ำขนาดนั้นนะคะทุกคน
“ทำไร?” น้องหันควับไปตามเสียงคุณสา
นี่พี่เยียร์มายืนตรงนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่?
อายอีกแล้วมั้ยล่ะ
เห็นสายตาที่เปี่ยมไปด้วยความสงสัยคุณพี่คงคิดในใจว่ามีเมียสติไม่สมประกอบใช่หรือเปล่าตอบเลยว่าพี่เขาคิดถูก…
บ้าบอ!
อันดับแรกน้องรีบเอามือที่ยกค้างไว้ลงมาก่อนในหัวก็กำลังใช้สมองคิดวิเคราะห์ กลั่นกรอง แยกแยะอย่างหนักนั่งชี้มือชี้ไม้นี่น้องเป็นไรจะตอบว่าขาเปลี้ยเลยล้มจับกบจับไก่มันก็ไม่เก๋ป่ะ
คิดสิ! ...
คิด…
….
“น้อง…น้องดูดาว”
อีฟีฟ่าาา! …
ดูดาวบ้านพระบิดาแกสิไม่เนียนสักนิดพูดเลย
“ตามสบาย…” พี่เยียร์พยักหน้าก่อนจะแหงนขึ้นไปมองฟ้าในองศาเดียวกับที่น้องเงยหน้าขึ้นไป
ประชดกันอยู่ใช่มั้ยต้องการให้อายกว่านี้อีกใช่ป่ะ
“พี่เยียร์อ่ะยังจะไม่มาช่วยน้องอีก!”
“ดูดาวไง?”
“เคร! ...น้องล้มพอใจรึยัง?" น้องหน้างอพร้อมยื่นมือไปฝั่งที่พี่เขายืน
อุ๊ย! ...
หลัวยิ้มให้นี่น้องไม่ได้เมาจนตาฝาดไปถูกมั้ยคะ คุณพี่ยิ้มมุมปากเหมือนเด็กหัดอมข้าวแถมยังส่ายหน้าเบาๆแต่ก็เดินเข้ามาจับแขนน้องพร้อมกับช่วยประคองให้ลุกยืน
“เจ็บตรงไหนรึเปล่า?”
“ตรงนี้…” น้องชูมือที่เป็นรอยถลอกให้คุณพี่ดู
เสร็จน้องแน่ๆ ล่ะ…
แอบซบหัวลงบนบ่ายิ้มเยาะเหมือนว่ากำลังมีcamera โคลสอัพใบหน้าอยู่ดูจริตน้องซะก่อนเรื่องอ้อนสานี่ศรียืนหนึ่ง เด็กๆ น้องชอบดูละครไทยเห็นนางร้ายเขาใช้มุขนี้กัน
ไม่ได้ๆ
น้องต้องเปลี่ยนมาเล่นบทนางเอกค่ะลืมไปเลยว่าจริตนางร้ายหลอกกินพระเอกไม่ค่อยได้ผล น้องผละตัวออกจากอ้อมแขนที่กอดน้องอยู่แม้จะเสียดายเพราะได้กลิ่นหอมอ่อนๆ จากตัวพี่เยียร์ที่ไรน้องใจบางทุกที
“น้องเดินเองได้!” ทำเป็นขึ้นเสียงใส่หงุดหงิดเล็กๆ
หันกลับไปปิดประตูรถพอหันกลับมาท่านชายก็มาประคองจับเอวพจน์เฉย
เสร็จพจน์แน่ๆ เลยคืนนี้ขอบคุณที่ติดละครทีวีหลังข่าวค่ะ