จินเฟยหลงรู้สึกดีใจไม่น้อย เพราะเมื่อครู่เขาได้เห็นความสั่นไหวในแววตาของเหรินเหยียนชิงอีกครั้ง แต่ในยามนี้...เขาคงต้องเริ่มพูดเรื่องมารดาของคนตัวเล็กเสียที เพราะผลจากการกระทำของเยว่ซือจงกับเยว่ซือเสียน อย่างไรก็คงต้องส่งผลต่อเฉิงเจียวจินและบุตรทั้งสองของนาง ถึงแม้ว่าเขากับชิงหลวนคุนจะช่วยกันคนทั้งสามไว้เป็นพยานแล้วก็ตาม
แต่เมื่อจินเฟยหลงนึกไปถึงน้ำตาของคนตรงหน้าในคืนนั้น... เขาจึงตัดสินใจลองเอ่ยคำถามหยั่งเชิงอีกฝ่ายดูก่อน
“เหยียนชิง ข้ารู้ว่าเจ้ายังไม่หลับ...ข้ามีเรื่องอยากจะถามเจ้า” เมื่อเห็นว่าคนตรงหน้าไม่ได้ตอบรับหรือเอ่ยปฏิเสธอะไร จินเฟยหลงจึงตัดสินใจพูดต่อ
“หากคนที่รักเจ้า...เลือกที่จะทำร้ายจิตใจเจ้า เพียงเพราะต้องการที่จะปกป้องเจ้า และเพราะต้องทำตามหน้าที่ที่คนผู้นั้นไม่อาจหลีกเลี่ยงได้ ซึ่งคนผู้นั้นก็รู้สึกผิดต่อเจ้าและรู้สึกเจ็บปวดใจในสิ่งที่ตัวเองเลือกมาโดยตลอด แล้วถ้าวันหนึ่งเ
