RESEARCH

Keyifli okumalar... Karşı masada duran ahmaklara bakıp göz devirdim. Üniversiteye gelmelerinin amacı okumak dışında her şey olabilirdi ve ben bu tiplerden nefret ediyordum. "Kahve alacağım, ister misin?" Suho'yu kafamla onaylayıp bakışlarımı aptallar sürüsünden çekip notlarıma çevirdim. Ben okumak için gelmiştim ama durumum pek parlak değildi. Böyle giderse iki dersten bütünlemeye kalmam an meselesiydi. Çalışıyordum fakat olmuyordu, kafam bu kadar alıyordu. Acaba ben de aptal olabilir miydim? "Yarın yemek var biliyorsun değil mi? Görevliyiz." Suho'nun söylediği şey ile kaşlarımı çattım. Tam olarak ne yemeğinden bahsediyordu ve ben nerede görevliydim? "Bilmiyorum." Kahveyi önüme bıraktıktan hemen sonra alnıma yavaş sayılacak bir şekilde vurup gülümsedi. "Aptalsın Hei. Bunu sana söylediğime  eminim ama sen yine unuttun." Konunun ne olduğunu bana söylerse daha çok yardımcı olabilirdi. Aklımda bir sürü şey tutamıyordum, bu benim değil beynimin suçuydu. "Ne olduğunu söyleyecek misin?" Ters bir bakış attığımda sinirlendiğimi anlamış ve anında kafasıyla beni onaylamıştı. Sinirlenince çok tehlikeli olduğumu söylüyordu ama ben asla öyle düşünmüyordum. Her insan sinirlenince bağırırdı yani. "Hankook holdingin yöneticileri sunum yapacak ve yemek yiyilecek. Biz de kulüp olarak orada olacağız ya." Yaşadığım aydınlanma ile kafamı aşağı yukarı salladım. Aslına bakılırsa bu gibi etkinliklerden nefret ediyordum ama her işe gönüllü oluyordum. Bahsettiği holding büyük bir holdingdi ve ben kendimi gösterebilirsem stajımı garantilemiş olurdum. Stajdan sonra çalışan olarak kalmam ise kesinlikle oldukça mümkündü. Daha öğrenciyken bile bunların planını yapıyordum çünkü başka şansım yoktu. Hayatımı kurtarmanın tek yolu buydu. "Aslında ertesi gün final var ama yapacak bir şey yok." Mırıltı şeklinde söylenip kahvemden bir yudum aldım. Bakışlarımı kafeteryada gezdirdiğimde aptallar sürüsünden biriyle göz göze geldim. Kim Taehyung. O ekipten hiç kimseyi sevmiyordum ama Taehyung'a ayrı bir gıcıklığım vardı. Bunun nedeni kulübümüzün başkanı olması olabilirdi, yanında çanta gibi gezdirdiği süs bebeği Min Ji olabilirdi. Sevgilisini de sevmiyordum.  Biliyorum biliyorum, fazla nefret dolu gözüküyorum ama yapabileceğim bir şey yok. Ben gece gündüz çalışarak bu okulu kazanmışken onlar baba parasıyla benimle aynı bölümde okuyordu ve paraları olduğu için öncelikleri her zaman vardı. Burslu okuyan tayfa beraber takılırken, baba parası yiyenler beraber takılıyordu. Okul buram buram sınıf ayrımı kokuyordu. Biz değil onlar kendilerini bizden ayırıyordu, üstün görüyordu. Hal böyle olunca onları sevmem pek de mümkün olmuyordu. Taehyung, bakışlarını bir süre yüzümde gezdirdikten sonra kaşlarını çatarak kafasını başka yöne çevirdi. Alaycı bir ifadeyle gülüp kafamı iki yana salladım ve kahvemden bir yudum aldım. Kulüpte aktif üye olarak ben, suho ve MinSeok vardı. Yani burslulardan biz vardık. Taehyung'a kalsa bizi almayacaktı ama ben biraz sorun çıkarınca istemeye istemeye kabul etti. Bu nedenle onun da benden ayrıcalıklı olarak nefret ettiğine adım gibi emindim. MinSeok, yanımıza geldiğinde yüzüme kocaman bir gülümseme yerleştirdim. Şu an ona ihtiyacım vardı ve ona yaranmak için her şeyi yapabilirdim. "Ya benim minnoşum mu gelmiş. Gel canım gel yanıma otur." MinSeok, suratını buruşturduğunda sorun etmeyerek gülümsemeye devam ettim. "Yine ne istiyorsun?" Sonuç odaklı olması işime gelirdi. " Mikro iktisat ikiye beni çalıştırmazsan bütünlemeye kalacağım." Bıkkın bir nefes verip kafasıyla beni onayladı. "Git bir kahve al, çıkışta kütüphanede üzerinden geçeriz." Ellerimi birbirine çarparak ayağa kalktım ve yanağına minik bir öpücük bıraktım. Öptüğüm yeri eliyle silmesi falan umrumda değildi, beni sevdiğini biliyordum ama öpülmeyi sevmiyordu. "Sen var ya harikasın." Kahve almak için hızlıca ilerlemeye başladım. Okulda ortalaması en yüksek olanlardan biriydi ve benim arkadaşımdı. Sanırım şans bazen bana da gülüyordu. Okulda ki tek rakibi Kim uyuz Taehyung'du. O çocuktan öyle bir zeka çıkmasına şaşırmayı yaklaşık bir ay önce bırakmıştım. O kafayla istese çok rahat burslu okurdu ama baba parası yemek daha çok hoşuna gidiyordu sanırım. İlk etaplarda torpille o notları aldığını düşünüyordum. Bence kim olsa düşünürdü ama bir gün kulüpte birine dersle ilgili bir şeyler anlatırken görmüştüm ve cidden biliyordu. Hatta belki bizim profesöre bile ders verebilirdi. Bizim profesörün anlatmadığı bir çok şeyi anlatmıştı. Zeki olması aptal olduğu gerçeğini asla değiştirmiyordu. Benim gözümde koca bir aptaldı. "Ne alacaksan al artık." Taehyung'un sesini duyduğumda irkilerek arkama döndüm. Bıkkın bir nefes verip önünü işaret ettiğinde önüme döndüm ve sıranın bana geldiğini yeni fark ettim. Ben de böyle bir aptaldım işte, bir şeyler düşünürken başka bir şeye odaklanamıyordum. "Bir kahve." Kahvenin ödemesini yaptıktan sonra elime aldım ve arkama döndüm. Taehyung, tam dibimde olduğu için geriye adımlamak zorunda kalmıştım ve bardak sallandığında elime bir kaç damla dökülmüştü. Elimin sızısı ile suratımı buruşturdum. "Dibimde durunca sıra sana daha çabuk gelmiyor." Bardağa diğer elime alıp yanan elimi havalandırmak için hafifçe salladım. "Çekil hadi." Omuzumdan tutarak beni kenara doğru itmeye çalıştığında kaşlarımı çattım. Onun yüzünden elimi yakmıştım. Tamam özür dilemeyeceğini biliyordum ama en azından biraz kibar olabilirdi. "İnsan olsana sen iki dakika ya." Diklenerek konuştuğumda alayla gülümsedi ve kafasını iki yana salladı. "Hei, önümden çekil yoksa bardakta kalan sıvı bu sefer üzerinle buluşacak." Oha ! Bir de beni tehdit mi ediyordu? Ukala. Uyuz. "Gerçekten bir pislik gibi davranıyorsun, hatta gibisi fazla pisliksin." Ters bir bakış atıp önünden çekildim ve masaya doğru ilerledim. "Aferin cici kız." Uzaklaşmadan hemen önce söylediği şeyi duymuştum ama onunla daha fazla uğramayacaktım. Kim Taehyung denen aptaldan cidden nefret ediyordum.