Bakma Hei, bakma.
O sana bir şeyler anlatırken yüzüne bakmak zorunda değilsin. Hele dudaklarına bakmak, hiç zorunda değilsin.
Şu an yemin ediyorum ağlamak istiyordum. O bana bir şeyler anlatıyordu ama ben saçma sapan şeyler düşünüyordum. Gerçekten saçma sapan şeyler.
Öpüşmek gibi.
Bu aptal düşünce benim yetersiz beynime nasıl girmişti acaba?
Kendimi bir yerlerden atmak istiyordum.
Gözlerimi kapatıp derin bir nefes aldığımda Taehyung'un sesi kesildi. Zaten dinlemiyordum da.
"Sorun mu var? İyi misin?"
Gözlerimi açmadan kafamı iki yana salladım. Çok güzel hasta numarası yapardım ve şu an bu yeteneğimi konuşturacaktım.
"Midem bulanıyor." Kafamı masanın üzerine koyarak derin bir nefes aldım. Yüzüne bakmak istemiyordum, baktıkça bakışlarım dudaklarına kayıyordu.
Şu an resmen kafayı yem
