bc

นวลนางข้างห้อง

book_age18+
205
FOLLOW
2.5K
READ
HE
heir/heiress
city
office/work place
friends with benefits
addiction
like
intro-logo
Blurb

นวลนาง สาวเหนือคนสวยวัย 19 ปี เธอขยันทำงานเก็บเงินเพื่อจะได้ส่งตัวเองมาเรียนมหาลัยเอกชนที่กรุงเทพ หวังจะได้เจอสังคมใหม่ ๆ (สังคมคนมีตังค์) จะได้อัพเกรดชีวิตตัวเองให้ดีขึ้น แต่สุดท้ายความซวยก็มาเยือนเธอซะก่อน เมื่อเงินค่าตัวที่ไปทำงานเป็นพริตตี้ที่เบิกมาถูกโจรกรีดกระเป๋าขโมยเงินไปหมดไม่มีเหลือ ทำให้สาวน้อยต้องตกที่นั่งลำบาก แต่ในขณะที่เธอกำลังคิดไม่ตกอยู่ในห้อง ก็มีนามบัตรของใครบางคนสอดเข้ามาใต้ประตู เมื่อเธอหยิบมันขึ้นมาก็พบว่ามันคือนามบัตรของใครบางคนที่ระบุว่า เป็นพวกปล่อยเงินกู้ ด้วยความที่ต้องใช้เงินด่วน เธอจึงตัดสินใจเข้าสู่การเป็นหนี้นอกระบบ โดยหารู้ไม่ว่าหนี้ที่เธอต้องจ่ายนั้นมันไม่ใช่แค่เงิน

chap-preview
Free preview
ตอนที่ 1 งานเข้า
ตอนที่ 1 งานเข้า “ฮึ้ย! หายไปไหนวะ เมื่อกี๊ก็เพิ่งเก็บใส่กระเป๋าไปนี่” เพิ่งย้ายมาอยู่เมืองกรุงได้แค่ไม่กี่วันก็งานเข้าซะแล้ว โธ่เอ๊ย!! ฉันชื่อ นวลนาง ค่ะ สาวเหนือวัย 19 ปี ฉันกำลังก้มหน้าค้นหาสมาร์ทโฟที่เพิ่งไปจะเก็บเข้ากระเป๋าไปเมื่อครู่นี้ แต่ทว่าเมื่อ 15 นาทีก่อนหน้านี้ ในตอนที่ฉันกำลังยืนรอรถไฟฟ้าอยู่นั้น ด้วยความชุลมุนที่ทุกคนต่างก็แย่งกันจะขึ้นไปนั่งยังที่ว่าง ทำให้มิจฉาชีพที่คงมองจ้องฉันตั้งแต่เดินออกมาจากห้างใช้โอกาสนั้น กรีดกระเป๋าแล้วขโมยมือถือของฉันไปจนได้ “เฮ้ย...นี่มันรอยกรีดกระเป๋านี่ เวรเอ๊ย เพิ่งถอยมือถือออกมาใหม่ยังไม่ถึงสามเดือนเลยนะ T^T” ฉันนั่งบ่นพึมพำกับตัวเอง อยากจะร้องไห้ออกมาเสียตรงนั้นเลยจริง ๆ แต่ติดที่ว่ากลัวจะตกเป็นเป้าสายตา เพราะตอนนี้บนรถไฟฟ้ามีทั้งคนยืนทั้งคนนั่งเต็มไปหมด ฉันก็เลยได้แต่ย่นจมูกไล่น้ำหมูกน้ำตาที่กำลังรื้นออกมาอยู่รอมร่อ ทันทีที่ลงมาจากสถานีรถไฟฟ้า ฉันก็ได้แต่คิดหาคำพูดที่จะพูดกับเจ๊เจ้าของคอนโด เพราะก่อนหน้านี้ฉันก็จ่ายค่ามัดจำล่วงหน้าไปสามเดือนแล้ว แต่เจ๊เจ้าของคอนโดแกเป็นพวกขี้งกเข้าขั้นตระหนี่ถี่เหนียวเลยก็ว่าได้ แกเคยบอกตั้งแต่แรกแล้วว่า ขอให้จ่ายค่าเช่ารายเดือนให้ตรงเวลา แต่มือถือก็ดันมาโดนขโมย แถมเงินเดือนค่าตัวที่ไปเป็นพริตตี้สินค้าที่เพิ่งจะได้มานั้น ถ้าหักค่าเช่าคอนโด ค่าน้ำ ค่าไฟ ค่าเทอม ก็คงไม่พอใช้ถึงสิ้นเดือนนี้เป็นแน่ “เอ่อ...เจ๊ปูคะ คือว่า” ฉันเดินตัวลีบเข้าไปหาเจ๊ปู ท่าทีกล้า ๆ กลัว ๆ “เอ้า...หนูนวลคนสวยมีอะไรรึเปล่า สีหน้าดูไม่ค่อยดีเลยนะวันนี้” “คือว่า...ค่าห้องเดือนนี้ นวลขอเลื่อนไปก่อนได้มั้ยคะ คือนวลโดนกรีดกระเป๋าแล้วโดนขโมยมือถือไป มันสำคัญมากด้วยถ้าเกิดมีคนติดต่องานมานวลไม่รู้จะรับงานได้ยังไง นวลคงต้องขอเอาเงินไปซื้อมือถือใหม่ก่อน ลำพังเงินเดือนเดือนนี้ ถ้าหักค่าใช้จ่ายทุกอย่าง นวลต้องไม่เหลือเงินใช้ถึงสิ้นเดือนแน่เลยอ่ะเจ๊” ฉันเอ่ยบอกหน้าเศร้า พลางโชว์ร่องรอยของกระเป๋าที่โดนกรีดเป็นแนวยาวให้เจ๊ปูดู “โธ่...แม่หนู ทำไมไม่ระวังตัวหน่อยล่ะ ยุคข้าวยากหมากแพงแบบนี้ โจรขโมยมันก็แอบแฝงคอยจ้องจะปล้นจะจี้อยู่ตลอดน่ะแหละ แล้วนี่จะทำยังไงล่ะเนี่ย” “อึก...ฮือออ T..T ไม่รู้เหมือนกันค่ะเจ๊ ลำพังค่าห้อง ค่าน้ำ ค่าไฟ ค่ากิน ค่าอยู่ ค่าเทอมแบ่งจ่ายงวดแรก หักจากเงินค่าตัวที่เพิ่งได้มานวลก็แทบจะไม่เหลือสักบาทแล้วล่ะค่ะ” “เฮ้อ...เออ ๆ อย่าร้อง ๆ เจ๊เห็นใจหนูนะ เห็นแก่ที่เป็นคนบ้านเดียวกัน ครั้งนี้เจ๊จะยอมปล่อยผ่านไปให้ก่อนก็ได้ แต่อย่าไปบอกใครนะว่าเจ๊ยอมให้หนูผลัดค่าเช่าน่ะ เดี๋ยวจะเสียระบบหมด” ด้วยความเอ็นดูที่เห็นว่านวลนางเป็นเด็กขยันบวกกับว่าเป็นเด็กเหนือพลัดถิ่นมาเหมือนกันเจ๊ปูจึงยอมอะลุ้มอล่วยให้สักครั้ง “ฮือออ...ขอบคุณมากนะคะเจ๊ปู หนูสัญญาว่าถ้าหนูได้เงินค่าตัวงวดหน้ามา หนูจะรีบเอาเงินมาจ่ายค่าเช่าให้เลยค่ะ” เจ๊ปูเดินเข้ามาลูบไหล่บางของฉันเบา ๆ ฉันยิ้มพลางไหว้ขอบคุณเจ๊ปูทั้งน้ำตา เฮ้อ...อย่างน้อย ๆ เดือนนี้ก็ยังรอดไปได้อีกอีกหนึ่งเดือนก็ยังดียังมีที่ให้ซุกหัวนอน แต่ว่าเรื่องค่าเทอม ค่าน้ำ ค่าไฟ ค่ากิน ค่าอยู่เนี่ยซิปัญหา ถ้าฉันเอาเงินไปซื้อมือถือเครื่องใหม่ แล้วค่าใช้จ่ายที่เหลือ ฉันจะไปเอาจากไหนมาจ่ายล่ะทีนี้ แค่คิดก็ปวดหัวแล้วอีนวลเอ๊ย T..T ครั้นจะบากหน้าโทรไปขอยืมเงิน ‘พี่หนุ่ย’ พี่ชายคนเดียวซึ่งเป็นญาติทางสายเลือดที่ฉันเหลืออยู่ ไม่ซิ...ต้องบอกว่าพี่สาวมากกว่าเพราะนางเป็นเกย์ออกสาว รายนั้นนอกจากความเป็นพี่แล้วก็ไม่มีอะไรที่พึ่งพาได้เลย แถมยังมายืมเงินฉันไปลงทุนหุ้นเปิดร้านขายยำกับเพื่อนแล้วยังไปไม่รอด ติดหนี้หนีหายไปไหนแล้วก็ไม่รู้ ฉันเดินหน้าเศร้าขึ้นมาบนห้อง มือบางเปิดประตูตู้เย็นดูก็พบว่าในนั้นเหลือไข่ไก่อยู่ สองใบ นมสดรสจืดอีกครึ่งขวด หันไปเห็นบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปเหลืออีกสองซองกับข้าวสารที่เหลือไม่ถึงครึ่งถัง ก็ได้แต่ถอนหายใจออกมาอย่างเหนื่อยล้า มีแค่นี้จะประทังชีวิตอยู่ได้กี่วันเชียว “ทำไงดีวะทีนี้” ในขณะที่ฉันกำลังคิดหาทางออกอยู่นั้น จู่ ๆ ก็มีกระดาษใบเล็ก คล้ายนามบัตรถูกสอดเข้ามาใต้ประตูห้อง พอฉันเดินไปหยิบขึ้นมาอ่านก็พบว่าเป็นกระดาษที่มีรายละเอียดเกี่ยวกับการปล่อยเงินกู้ “แหม...ช่างมาได้ตรงจังหวะจริง ๆ เลยนะ ว่าแต่ใครมันเอามาสอดไว้วะ” ฉันเปิดประตูออกไปหันซ้ายแลขวาก็ไม่เห็นใครแล้ว สงสัยจะเป็นใครสักคนในคอนโดนี่แหละ แต่คงไม่อยากเปิดเผยตัวตน “ถ้าจะยืมเงินสักหมื่นนึง ดอกเบี้ยร้อยละ 20 โห...ดอกเบี้ยแอบโหดอยู่นะเนี่ย รับงาน พริตตี้บวกงานเอ็นสักงานสองสามงานก็น่าจะปิดหนี้ได้หมดแล้วมั้ง เออ...โทรไปยืมเงินกู้ก่อนก็ได้วะ เอ้า! ลืมไป มือถือโดนขโมยนี่หว่า แล้วจะโทรยังไงล่ะทีนี้” ด้วยความที่อับจนหนทางแล้ว ฉันจึงยอมบากหน้าไปเคาะประตูคนข้างห้องที่ไม่เคยจะพูดคุยกันเลยสักครั้ง เพื่อที่จะขอยืมมือถือ จะได้รีบโทรไปตามเบอร์ที่ระบุไว้โดยไม่ได้คิดถึงสิ่งที่จะตามมาต่อจากนี้เลย ก๊อก!!...ก๊อก!!...ก๊อก!! “พี่คะ ๆ มีใครอยู่ห้องรึเปล่า คือมือถือหนูหาย หนูขอยืมมือถือพี่โทรหาที่บ้านหน่อยได้มั้ยคะ” ขอโกหกไปก่อนแล้วกัน ใครจะไปกล้าบอกว่าจะขอยืมมือถือโทรไปหาพวกปล่อยเงินกู้กันล่ะ คงดูแปลกพิลึก ยิ่งเป็นคนไม่รู้จักกันเสียด้วย แอ๊ดดดด... ไม่กี่วินาทีต่อมา ประตูห้องนั้นก็เปิดออก แต่ทว่า...ภายในห้องที่ทั้งมืดทึบ บวกกับเจ้าของห้องที่โผล่ออกมาแค่ส่วนมือพร้อมกับมือถือที่ปลดล็อกหน้าจอไว้ให้แล้วนั้น ฉันจึงไม่ได้เห็นส่วนอื่นของร่างกายเขาเลย รู้แต่เพียงว่ามือใหญ่เรียวสวย ผิวขาวสะอาดตา เห็นเส้นเลือดขึ้นชัดชวนให้คิดไปไกลแบบนั้น ก็พอเดาได้ว่าเขาก็คงเป็นชายหนุ่มวัยใกล้เคียงกันที่คงจะเรียนอยู่หรือไม่ก็ทำงานอยู่แถว ๆ นี้ก็เป็นได้ “เอ่อ...ขอโทษนะคะที่มารบกวน คุณคงนอนอยู่ ขอยืมมือถือแป๊บเดียวนะคะ เดี๋ยวเอามาคืน” ตอนนี้เรื่องร้อนเงินนั้นสำคัญกว่าเรื่องที่จะมา ค.ว.ย. (คิด/วิเคราะห์/แยกแยะ) ว่าผู้ชายยคนนี้เป็นใคร ทำอะไร ที่ไหน ฉันจึงรีบคว้ามือถือออกจากมือเขามาแล้ววิ่งเข้าห้องรีบโทรหาคนปล่อยเงินกู้ทันที “ฮัลโหลค่า~ นี่เบอร์พี่ที่ปล่อยเงินกู้ใช่มั้ยคะ” (ครับผม ดอกเบี้ยร้อยละ 20 สนใจจะกู้เงินเท่าไหร่ดีครับ) ‘อุ๊ย...เสียงหล่อจังวุ้ย’ เสียงทุ้มฟังดูนุ่มสบายหูนั้นเล่นเอาฉันเคลิ้มไปกับเสียงของหนุ่มปลายสายอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนที่คนปลายสายจะถามย้ำอีกครั้ง ทำเอาฉันหลุดออกจากห้วงภวังค์มาได้ (ว่าไงครับ ดอกเบี้ยแพงไปเหรอ เงียบเชียว) “อ๋อ...เอ่อ ค่ะก็แพงอยู่ แต่ว่าหนูร้อนเงินมากกว่าค่ะตอนนี้ ขอกู้สักหมื่นนึงก็พอค่ะ ไม่น่าเกินเดือนสองเดือนนี้ หนูน่าจะคืนได้ทั้งต้นทั้งดอกครบทุกบาทเลย” (ดีครับ กำหนดค*****นชัดเจน น้ำเสียงมั่นใจแบบนี้ ค่อยน่าให้กู้หน่อย ยังไงรบกวนแอดไลน์ที่ระบุไว้ แล้วส่งเลขที่บัญชีมาพร้อมกับแนบรูปบัตรประชาชนมาด้วยนะครับ) “เอ่อ..พี่คะ แต่นี่มันไม่ใช่มือถือหนูนะคะ ถ้าแอดไลน์ไปคงไม่ใช่ไลน์หนู พี่จะว่าอะไรมั้ย” (ไม่ว่าครับ ขอแค่ส่งข้อมูลตามที่ขอมาจะไลน์ใครผมก็ไม่สนหรอก ข้อมูลมาครบ เงินก็โอนไปเร็ว แค่นี้นะครับ) หลังจากวางสายไป ฉันก็แอบลังเลอยู่นะที่จะส่งข้อมูลส่วนตัวไปให้คนแปลกหน้าที่เพิ่งคุยกันผ่านปลายสายแบบนี้ แต่ทำไงได้ล่ะในเมื่อเรื่องเงินมันสำคัญกว่า ขอโทษนะคะคุณเจ้าของมือถือ ขอถือวิสาสะเปิดไลน์คุณขึ้นมาส่งข้อมูลไปให้คนปล่อยเงินกู้หน่อยละกันนะ แต่ก่อนจะส่งข้อมูลไป สายตาฉันก็มาสะดุดกับรูปโปรไฟล์บนหน้าแอปพลิเคชั่นไลน์ของเขาเข้าเสียก่อน มันอดไม่ได้จนต้องกดซูมดูด้วยความสนใจ “โห...กล้ามหน้าท้องเป็นมัด ๆ เลยวุ้ย สงสัยจะเป็นพวกคลั่งไคล้รูปร่างตัวเองถึงได้เอารูปแบบนี้ตั้งเป็นโปร์ไฟล์ คงจะตั้งไว้ล่อลวงให้พวกสาว ๆ ให้มาตกหลุมรักล่ะซิ ฮึ่ย! ไม่ใช่เวลามาคิดถึงเรื่องคนอื่นป่ะวะ รีบส่งข่อมูลไปดีกว่าจะได้เอาเงินไปซื้อมือถือใหม่” หลังจากที่ส่งข้อมูลไปแล้ว ไม่นานนักฝ่ายนั้นก็ส่งสลิปกลับมาเพื่อเป็นหลักฐานว่าได้ส่งเงินตามจำนวนที่ฉันขอมาให้เรียบร้อยแล้ว ฉันดีใจรีบเอามือถือไปคืนข้างห้องพลางกล่าวขอบคุณแบบรีบ ๆ ก่อนจะรีบไปซื้อมือถือราคาถูกสักเครื่อง พร้อมกับทำซิมใหม่เบอร์เดิมอย่างน้อยก็พอเอาไว้ติดต่อสื่อสารกับเพื่อนกับรับงานได้ก็ยังดี

editor-pick
Dreame-Editor's pick

bc

My Mate and Brother's Betrayal

read
635.2K
bc

The Pack's Doctor

read
292.0K
bc

The Triplets' Fighter Luna

read
257.0K
bc

Claimed by my Brother’s Best Friends

read
327.4K
bc

Her Triplet Alphas

read
7.0M
bc

La traición de mi compañero destinado y mi hermano

read
210.0K
bc

Ex-Fiancé's Regret Upon Discovering I'm a Billionaire

read
183.2K

Scan code to download app

download_iosApp Store
google icon
Google Play
Facebook