BAD HEARTLESS 6 ยังเหมือนเดิม

1742 Words

สองวันต่อมา @ห้องประชุม “มากันครบแล้วใช่ไหม” ทรัชเป็นคนเอ่ยถามในที่ประชุม “เอ่อ..คือ” กรรมการชมรมคนหนึ่งกำลังจะเอ่ยบอก แต่ก็ต้องเงียบไป “เริ่มประชุมได้” กราฟฟิคเอ่ยขึ้นเสียงเรียบ “เรื่องออกค่าย อาจารย์ถามมาว่าปีนี้จะไปออกค่ายที่ไหน” ทรัชเอ่ย “ซึ่งที่ที่เราจะไปนั้น เราจะต้องทำประโยชน์ให้ได้มากที่สุด” ตึก ตึก แกร๊ก ขณะที่กำลังประชุมกันอยู่นั้น จู่ๆก็มีเสียงเท้าบางของใครบางคนวิ่งเปิดประตูเข้ามา ทำให้ทุกคนในห้องประชุมต่างหันไปมองเป็นทางเดียว “เอ่อ ขอโทษที่มาช้านะคะ” ฉันรีบก้มหัวบอกทุกคนในที่ประชุม “…” พี่กราฟฟิคหันมามองทางฉันด้วยสายตาเรียบนิ่ง “สวัสดีค่ะ ฉันชื่อลินดานะคะ อยู่ปีสองค่ะ” ฉันก็เอ่ยแนะนำตัวขึ้นเพราเห็นว่าหลายคนในที่ประชุมกำลังทำหน้างงว่าฉันเป็นใคร “คือน้องลินดาเป็นท็อปของสาขาน่ะ อาจารย์วิทย์เลยให้น้องลินดามาศึกษางาน ปีหน้าจะให้น้องเป็นประธานชมรม” พี่ทรัชอธิบายต่อทำให้ทุกคนต่างพยักหน้ารับรู้ “เก่งแต่ไม่มีความรับผิดชอบ” พี่กราฟฟิคเอ่ยขึ้นเสียงเรียบนิ่ง “หนูมีธุระนิดหน่อยน่ะค่ะเลยมาสาย” ฉันเอ่ยบอกไป พอดีฉันไปทำเรื่องเกี่ยวกับทุนแล้วอาจารย์ก็คุยรายละเอียดว่าในปีนี้ฉันต้องทำอะไรบ้างเพื่อใช้ทุนจึงทำให้มาเข้าประชุมช้า “จะเป็นประธานต้องรู้จักหน้าที่” พี่กราฟฟิคก็สบตาเอ่ยออกมาเสียงเรียบสีหน้าเย็นชาสุดๆ ไม่แสดงความรู้สึกใดๆ “ขอโทษค่ะ” ฉันก็ได้แต่เอ่ยขอโทษ เพราะฉันมาสายจริงๆ “พอๆ ยังไงน้องก็มาแล้ว มึงอย่าดุนักเลย” พี่ทิคเกอร์ก็เอ่ยบอกอย่างพยายามช่วยฉัน “น้องลินดามานั่งเถอะครับ” พี่ทรัชเอ่ยบอกฉันให้มานั่งที่นั่งข้างเขา แต่พี่กราฟฟิคก็ยังคงมองฉันไม่หยุดจนพี่ทรัชต้องสะกิดเขา “ต่อ” แล้วพี่กราฟฟิคก็เลิกสนใจฉันเอ่ยบอกประชุมต่อ “มีใครอยากเสนอสถานที่ไหม” พี่ทรัชก็เอ่ยถามทุกคน “เราเน้นไปที่โรงเรียนในชนบท หรือที่ขาดแคลนไหม” หนึ่งในกรรมการชมรมเอ่ยบอกขึ้น “ดีเหมือนกัน มึงว่าไง” พี่ทรัชก็หันไปถามพี่กราฟฟิค “ลองหาสถานที่มา” พี่กราฟฟิคตอบกลับ เขายังเหมือนเดิมเลยพูดน้อย แต่มีความเป็นผู้นำ เวลาทำงานเขาจะจริงจังมากๆ ฉันนั่งมองหน้าเขานิ่งพยายามจะไม่นึกถึงอดีตที่เราเคยทำงานด้วยกัน “เค งั้นเดี๋ยวเรามาดูสถานที่แล้วสรุปกัน จะได้ไปเสนออาจารย์” เป็นพี่ทรัชที่เอ่ยบอก ทุกคนก็เสริชหาสถานที่ และพูดคุยเกี่ยวกับชมรมกันไป ผ่านไปสักพัก.. “งั้นวันนี้พอแค่นี้ ครั้งหน้าค่อยมาคุยรายละเอียด” พี่กราฟฟิคเอ่ยบอกพร้อมลุกขึ้น ทุกคนต่างก็ออกจากห้องประชุมไป รวมถึงฉันที่กำลังลุกขึ้นจากเก้าอี้เพื่อจะเดินออกไป “เดี๋ยว” แล้วพี่กราฟฟิคก็เอ่ยขึ้น “คะ” ฉันที่ได้ยินพี่กราฟฟิคเรียกก็หันกลับมามองยังคนที่นั่งอยู่หัวโต๊ะประชุม “ถ้าคราวหน้าเธอมาสายอีก ฉันจะบอกอาจารย์ให้เอาเธอออก” พี่กราฟฟิคบอกเสียงเรียบ “รับทราบค่ะ ครั้งหน้าลินจะมาก่อนพี่เลยค่ะ” ฉันพูดขึ้นอย่างประชดประชัน “ทำให้ได้แล้วกัน” พี่กราฟฟิคตอบกลับไป “ค่ะ ลินทำได้แน่” ฉันพูดขึ้นอย่างหนักแน่น ฉันรู้ว่าเขาเป็นคนยังไงเวลาทำงาน และวันนี้ที่มาสายเพราะจำเป็นจริงๆหรอกนะ “ถ้าไม่มีอะไรแล้วลินขอตัวนะคะ” พูดจบ ฉันก็ทำท่าจะเดินออกไปจากห้อง แต่ก็ยังได้ยินเสียงพวกเขาคุยกัน “มึงจะอะไรกับน้องนักวะ” ทิคเกอร์หันมาโวยวายใส่กราฟฟิค “…” กราฟฟิคก็เงียบไม่ตอบ “น้องพึ่งมาประชุมครั้งแรก” ทรัชก็พูดเสริม พยายามช่วยฉัน “ครั้งแรกยังสาย” กราฟฟิคพูดขึ้น ซึ่งฉันก็ได้ยินแค่นั้นเพราะเดินออกมาห่างจากพวกเขาแล้ว ฉันเดินไปเข้าห้องน้ำเพื่อทำธุระส่วนตัวเมื่อเสร็จแล้วฉันจึงเดินออกมาจะไปนั่งโต๊ะม้าหินข้างตึกคณะ แต่ก็ต้องชะงักเท้าไปเมื่อเห็นว่าพี่กราฟฟิคนั่งสูบบุหรี่อยู่ ซึ่งมันก็มีโต๊ะถัดไปที่ว่างอยู่ แต่ฉันก็เลือกที่จะไม่นั่งและทำท่าจะเดินออกมาทันที “เดี๋ยว” แต่เขาก็เอ่ยขึ้นเสียก่อนทำให้ฉันหยุดเดินและหันกลับไปมองเขา “ฉันเคยบอกเธอไปแล้วไง” “คะ” ฉันทำหน้างุนงง “ฉันไม่ชอบคนไม่มีความรับผิดชอบ” เขาพูดขึ้นเสียงเรียบนิ่งก่อนจะพ่นควันบุหรี่ออกมา “วันนี้ฉันไม่ได้ตั้งใจจะมาสายนะคะ พอดีฉันมีธุระเรื่องทุนต้องไปจัดกา…(การ)” ฉันพยายามอธิบายให้เขาฟัง แต่ยังไม่ทันที่ฉันจะพูดจบประโยคเขาก็ลุกขึ้นทิ้งบุหรี่ก่อนจะเดินเข้ามาใกล้ฉัน “ฉันไม่สนเรื่องส่วนตัวของเธอ” เขาพูดขึ้น “แต่ว่า” “เธอควรจะแยกแยะเรื่องงานกับเรื่องส่วนตัวให้เป็น” “จะให้คนอื่นมารอเธอคนเดียวไม่ได้” “พี่กราฟฟิคคะ ฉันบอกแล้วไงคะว่าฉันมีธุระจริงๆ แล้วฉันก็ไม่ได้มาสายขนาดนั้นนะคะ” ฉันพูดตอบไปอย่างเริ่มหงุดหงิดเพราะเขาไม่ฟังฉันเลย “ฉันบอกแล้วไงว่าฉันไม่สน” พูดจบพี่กราฟฟิคก็ทำท่าจะเดินออกไป “เฮ่อ” ฉันจึงถอนหายใจออกมาก่อนจะตะโกนบอกเขาออกไป “งั้นพี่ก็สอนฉันสิคะ” ทันทีที่เขาได้ยินแบบนั้นก็หยุดเดินหันมามองหน้าฉันนิ่ง ฉันจึงเป็นฝ่ายเดินเข้าไปหาเขาแทน “สอนฉันสิว่าการเป็นประธานที่ดีต้องทำยังไง” ฉันพูดขึ้นเสียงปกติก่อนจะยิ้มให้เขา “ฉันเคยสอนเธอไปแล้ว” เขาตอบกลับมา “ฉันจำไม่ได้หรอกนะคะ มันนานมากแล้ว” ฉันแกล้งพูดกวนประสาทเขากลับไป “หึ” เขาก็แสยะยิ้มตอบกลับมา “เรื่องของเธอ” พูดจบเขาก็ทำท่าจะเดินออกไปแต่ฉันยังคงยืนอยู่ที่เดิม “เย็นชาเหมือนเดิมเลยนะคะ” ฉันพูดออกมาเสียงแผ่วเบาและมองตามแผ่นหลังหนาไปแต่ยังไม่ทันที่เขาจะเดินไปไหนไกลก็มีผู้หญิงคนหนึ่งเดินเข้ามาหาเขา “กราฟฟิคคะ” เธอคนนั้นเอ่ยเรียกชื่อเขาขึ้นเสียงหวานก่อนจะเดินเข้ามาควงแขนเขาไว้ด้วยท่าทีสนิทสนม ฉันมองภาพนั้นอยู่สักพัก ก่อนจะละสายตาทำท่าจะเดินหนีออกไป “วันนี้ไปนอนคอนโดเมเปิ้ลไหมคะ” แต่เมื่อได้ยินคำถามนั้นขาของฉันก็ก้าวไม่ออกซะอย่างนั้น “เมเปิ้ลคิดถึงกราฟฟิคนะคะ เดี๋ยวเมเปิ้ลจัดให้ทั้งคืนเลย” เธอยังคงพูดออกมาอย่างไม่อายคนที่ได้ยินเลยจริงๆ กับเป็นฉันที่รู้สึกทนฟังแทบไม่ไหว แต่ยังไม่ทันที่พี่กราฟฟิคจะตอบอะไรกลับไป “ไอ้กราฟฟิค” เสียงหนึ่งเอ่ยเรียกชื่อเขาขึ้นทำให้ทั้งพี่กราฟฟิคและผู้หญิงคนนั้นหันไปมองทางเสียงนั้นรวมถึงฉันด้วย “ไอ้เซน” พี่เซนก็เดินเข้ามาหาพี่กราฟฟิคทันที ทำให้ผู้หญิงคนนั้นยอมปล่อยมือที่ควงแขนพี่กราฟฟิคอยู่ออกยืนยิ้มให้พี่เซน แต่พี่เซนก็ไม่ได้สนใจอะไรหันไปคุยกับพี่กราฟฟิคแทน “กลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่” พี่กราฟฟิคเอ่ยถาม “สองวันที่แล้ว” พี่เซนตอบกลับไป “พอดีกูมาทำเรื่องที่มหาลัยก็เลยแวะหามึง ว่าจะชวนไป mixnightbar คืนนี้” พี่เซนพูดขึ้นเหมือนรู้ว่าเพื่อนเขาจะถามอะไร พี่กราฟฟิคก็พยักหน้าตอบ “งั้นเมเปิ้ลขอตัวก่อน คืนนี้เมเปิ้ลจะรอนะคะ” ผู้หญิงคนนั้นเมื่อรู้สึกว่าเป็นส่วนเกินก็หันไปเอ่ยบอกพี่กราฟฟิคก่อนจะเดินออกไป ฉันที่เห็นแบบนั้นก็ทำท่าจะเดินออกไปเช่นกัน แต่ระหว่างที่ฉันกำลังจะเดินผ่านเขาสองคนไปพี่เซนก็หันมาทางฉันพอดี “อ้าว น้องลินดานี่” พี่เซนเอ่ยเรียกชื่อฉันขึ้น ฉันจึงหันไปมองเขา “สวัสดีค่ะพี่เซน” ฉันทักทายเขากลับไปก่อนจะยิ้มให้ ฉันไม่เจอพี่เซนนานแล้วเหมือนกัน ตั้งแต่ที่เขามาสารภาพว่าชอบฉันและขอคบในคืนเดียวกับที่ฉันบอกชอบพี่กราฟฟิคนั้นแหละ ซึ่งวันนั้นฉันก็ปฏิเสธเขาไปบอกว่าให้เป็นพี่น้องกันดีกว่า แล้วหลังจากวันนั้นเขาก็เรียนจบเราก็ไม่ได้เจอกันอีกเลย ได้ยินว่าพี่เขาไปเรียนต่อเมืองนอกนะ “น้องลินสบายดีไหมครับ” พี่เซนยังคงถามฉันด้วยน้ำเสียงอบอุ่นเช่นเคย “ลินสบายดีค่ะ แล้วพี่เซนละคะ” “ก็ดีครับ แต่วันนี้รู้สึกดีกว่าปกติเลย” เขาบอกฉันกลับมาก่อนจะยิ้มหวานให้กับฉัน “คะ” ฉันก็ทำหน้างง “ได้เจอน้องลินอีกครั้ง พี่รู้สึกดีนะ” พี่เซนตอบกลับมา “อ่อค่ะ” ฉันก็ยิ้มให้ตามมารยาท และฉันก็หลบสายตาพี่เซนไปก่อนที่ฉันจะเหลือบไปเห็นพี่กราฟฟิคยืนทำหน้าเรียบนิ่งอยู่ “ว่าแต่เลิกเรียนแล้วเหรอครับ” พี่เซนถามฉันน้ำเสียงนุ่มนวลตามปกติของเขาที่ชอบใช้คุยกับฉัน “ลินมีเรียนต่อตอนเย็นค่ะ” ฉันตอบกลับไปตามจริง ฉันมีเรียนชดเชยตอนสามโมงเย็นจึงจะเดินมานั่งโต๊ะม้าหินรอเวลาเรียนแต่ก็เจอพี่กราฟฟิคซะก่อน “อ่อ อย่างงี้ก็เลิกมืดเลยสิ” พี่เซนพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงติดกังวลเล็กน้อย “ไม่ขนาดนั้นหรอกค่ะ” ฉันก็ส่ายหน้าตอบกลับไป ก่อนจะเห็นว่าพี่กราฟฟิคหยิบบุหรี่ขึ้นมาจะจุดสูบ “งั้นลินขอตัวไปเรียนก่อนนะคะ” ฉันจึงเอ่ยออกไป พี่เซนก็พยักหน้ายิ้มให้ ฉันจึงเดินออกมาจากตรงนั้นทันที…

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more