“เด็กใครวะ หน้าตากวนใจดี” ผู้ชายคนหนึ่งในหมู่คนกลุ่มใหญ่เอ่ยถามเอ้ แต่เบนสายตามาที่ฉัน
ในตอนนี้ฉันมาอยู่ที่ชายหาดกับกลุ่มเพื่อน นาวยังเป็นนาวที่หน้านิ่งขรึมเหมือนเดิม เหมือนพวกไม่ค่อยอยากจะเข้าสังคม และยิ่งทะเลาะกับฉันด้วยหน้าจึงไม่รับแขกยิ่งกว่าเดิม
“ไอ้หอมไง อย่ายุ่งนี่เพื่อนเอ้” เอ้ตอบคนกลุ่มนั้น คนที่ถามพยักหน้ารับและบิดยิ้มที่มุมปาก
“แล้วใครบังคับมันมาวะน่ะ” ผู้ชายอีกคนมองมาที่นาวซึ่งนาวทำหน้าไม่รับแขก “หรือเมียที่ห้องไม่ให้ซั่มเหรอวะ หน้าถึงได้เหมือนคนขี้ไม่ออกขนาดนี้” ผู้ชายคนนั้นพูดต่อ
“คงงั้น” เอ้ไหวไหล่ “เออ หอมนั่นพี่เอิ๊กพี่ชายของเอ้ ส่วนที่เหลือเพื่อนของพี่เอิ๊ก” เอ้บุ้ยหน้าไปยังผู้ชายคนแรกที่เอ่ยทักฉัน ฉันจึงส่งยิ้มให้พี่เอิ๊ก
อ้อ พี่เอิ๊กหล่อกว่าเอ้มากมายเลยล่ะ เป็นผู้ชายผิวขาวออร่าจับ ริมฝีปากสีชมพู ดวงตาสวยงาม สีผมสะดุดสายตาเนื่องจากทำผมสีน้ำเงิน มองแล้วไม่เหมือนกับที
