“มาทายาเร็ว” นาวกวักมือเรียกฉัน เมื่อฉันเดินออกมาจากห้องน้ำ เรากลับมาถึงคอนโดตอนตี 1 พวกพี่เอิ๊กไปต่อที่ผับ ฉันกับนาวจึงกลับ เพราะฉันก็ไม่ได้คิดจะสนุกกับอะไรแบบนี้อยู่แล้ว
ฉันไม่ใช่คนชอบเที่ยวกลางคืนอะไรนัก นาน ๆ ออกทีอย่างวันนี้ที่ออกก็เพราะเบื่อนาว
แต่สุดท้ายก็ต้องคุยกันอยู่ดี
“ตบหัวแล้วลูบหลัง” ฉันบ่นและเดินไปนั่งที่เตียงข้างนาว
“ไม่ทำรุนแรงอีกแล้ว สัญญา” นาวดึงฉันเข้าไปกอด
ฉันต้องพยายามเข้มแข็งแค่ไหนถึงจะไม่รู้สึกกับสิ่งที่นาวทำได้
ไม่ใช่ว่าไม่เคยถาม ฉันเคยถามไปแล้วว่าเราเป็นอะไรกัน ซึ่งก็ไม่เคยได้คำตอบจากปากนาวแบบดี ๆ สักครั้ง
ทำไมนาวต้องทำเหมือนคนรัก
ทำไมต้องทำให้ฉันรู้สึกแบบนี้
เมื่อไหร่เรื่องของเราจะจบลง
“เมื่อไหร่จะเบื่อ” ฉันเอ่ยถามขณะที่นาวเริ่มทายาให้ฉัน
“ไม่รู้” นาวเปิดเสื้อและทาที่รอยช้ำ “อย่าทะเลาะดิ เราเพิ่งดีกันเอง” หอมที่กลางหน้าผากของฉัน
“มันเป็นปีแล้วนะ”
“อย
