Habang nagmamaneho siya ay panaka-naka niyang tinitingnan si Petra dahil seryoso itong nakatingin sa labas ng bintana ng sasakyan niya.
“Señorito, p'wede niyo po bang bagalan ng kaunti?” tanong nito nang hindi siya nililingon.
“Bakit?”
“Kumukulo po kasi ang tiyan ko,” nakangiwi nitong sabi habang sa labas pa rin nakatingin.
“Na naman?” inis niyang tanong. “Nakakainis ka talaga kahit kailan, eh. Nakakainis ka talaga!”
Kahit naiinis siya ay binagalan niya ang pagpapatakbo sa sasakyan niya dahil baka bumulwak ang tae nito dito loob sa sasakyan niya.
“Ano ba ang nararamdaman mo? Masakit ba ng sobra?”
“Paminsan-minsan po.”
“Tsk!”
“Señorito, ihinto niyo nga po muna sandali. Sandaling-sandali lang po,” utos na naman nito kalaunan.
“Doon na lang banda sa unahan dahil madilim dito,” sa
