CHAPTER TWENTY-EIGHT
JAZZLENE
Sa buong buwang nagdaan, hindi ko na mabilang kung ilang beses nang may nangyari sa amin ni Adam. Kulang ang mga daliri ko sa paa at kamay kung bibilangin ang mga rounds na nagawa namin sa tuwing dadalhin niya ako sa hotel. Ayaw na niya sa bahay namin dahil iniiwasan niya na mahalata ng parents ko na may something na nangyayari sa amin.
Kung minsan, after ng klase ko sa hapon, kapag sinundo niya ako ay dumideretso na kami sa hotel para doon niya ako gamitin.
Being with Adam was an experience unlike any other. It was primal, visceral—so intense it felt almost transformative. It dismantled every idea I had about myself, reshaping me into something darker and more unrestrained. One moment he would tenderly call me sweetheart, and the next, he'd use a name tha
