บทที่4 เจ้าจิ๋วจิ๋ว

1503 Words

@ H TO O CLUB “ยัยเด็กแสบนั้นทำอะไร” ออโต้นั่งอยู่ที่ห้องทำงานของเขา มองลงไปด้านล่าง วันนี้ออสตินกับเพื่อนๆ ของเขามานั่งดื่ม แล้วยัยเด็กนามิเอาแก้วอะไรออกมาจากกระเป๋า ออโต้มองจ้องอยู่แบบนั้น ด้วยความสงสัย “หึ!” พอเขาเห็นชัดว่าเจ้าหล่อนทำอะไร ถึงกับหัวเราะในลำคอออกมา คงจะเข็ดสินะ ถึงขั้นพกแก้วเยติมาเอง นามิเคยเกือบโดนวางยาปลุกเซ็กซ์ พร้อมกับเดลล่า เขาเองเป็นคนที่ลากไอ้เวรนั้นไปกระทืบจนเกือบตาย ข้อหาที่เอายาเข้ามาในคลับของเขา ออโต้เดินลงไปชั้นล่างโซนVIP เพื่อไปทักทายออสตินกับเพื่อนๆ “พี่ออโต้ สวัสดีครับ” ทุกคนทักทายเขา “สวัสดีทุกคน ตามสบายนะ” “วันนี้คนเยอะมากเลยนะพี่” ออสตินคุยกับพี่ชาย “อืม พวกนายมาก็ดีแล้ว วันนี้พี่อยากได้คนชิมไวน์อยู่พอดี มีไวน์ตัวใหม่อยากให้ลอง ถ้าพวกนายว่าดี พี่จะสั่งมา” “ยินดีเลยครับพี่ออโต้ เรื่องนี้ผมถนัด” มาร์วินรีบพูด ออโต้ยิ้ม กวักมือเรียกพนักงานให้ไปหยิบไวน์มาให้เขา “เดลล่าดื่มได้ไหม เคเดนอนุญาตไหม” ออโต้หันไปถามเคเดน “ได้ครับพี่” เคเดนตอบหันไปยิ้มกับเดลล่า “เราละ จะดื่มด้วยไหม จะให้เทไวน์ในแก้วเยติก็ได้นะ” ออโต้พูดกับนามิ ทุกคนพากันหัวเราะ “พี่ๆ จะขำอะไรกันละค่ะ” นามิหน้างอปากคว่ำใส่ทุกคน “ก็เรามากับพวกพี่กับเดลล่า จะกลัวอะไร อีกอย่าง นี้ก็ร้านของพี่ออโต้ ตั้งแต่เหตุการณ์ครั้งนั้น พี่ออโต้ตรวจเข้มขึ้นอีกไม่รู้กี่เท่า สบายๆ ผ่อนคลายหน่อยนามิ” ออสตินพูด “ค่ะ พี่ออสติน” นามิรับแก้วไวน์มาจากออโต้ “ถ้าดื่มที่นี่ พี่รับรองความปลอดภัยให้เอง มาคนเดียวก็ปลอดภัย” ออโต้พูดนิ่งๆ “เมาแล้วพี่ออโต้จะไปส่งที่บ้านใช่ไหมคะ” เสียงหวานเอียงหน้าน้อยๆ หันมามองออโต้ “พี่จะให้คนขับรถไปส่ง ปลอดภัยพอไหม” ออโต้ตอบ ใบหน้าหล่อเรียบนิ่งเหมือนปกติของเขา “พี่ไปส่งได้นะพี่ว่าง” แม็กซ์เวลรีบพูด “พอเลยค่ะ พี่แม็กซ์เวล ว่างของพี่น่ะว่างกี่โมง สาวเยอะที่สุด” “พี่ว่างตลอดนะครับ สำหรับนามิน่ะ” “เลิกเจ้าชู้ใส่น้องสักทีไอ้แม็กซ์” มาร์วินรีบห้าม “เราน่ะเลิกโสดกี่โมงพี่ถามหน่อยนามิ ปฏิเสธหนุ่มทุกคณะแล้วมั้ง” แม็กซ์เวลพูด “ฉายาสาวบริหาร จีบยาก น้องนามิ ไม่เกินจริง” ออสตินพูดยิ้มๆ “พี่ๆ เลิกแซวกันเลยนะคะ เดลล่าช่วยหน่อยสิ” นามิหันไปหาเพื่อนรัก “มีแฟนซะนามิ พี่ๆ จะได้หยุดแซว” เดลล่าพูดแซวเพื่อนคนสวยของเธอด้วยอีกคน “พี่เป็นให้ไหม” แม็กซ์เวลรีบเสนอตัว “ไม่ค่ะ เจ้าชู้สุดๆ แบบพี่แม็กซ์เวล ไม่เอาด้วยหรอก ขี้เกียจปวดหัว” “ใครเจ้าชู้ ไม่จริงนะ ข่าวลือทั้งนั้น” แม็กซ์เวลรีบตอบ “กูว่ามึงหยุดก่อนไอ้แม็กซ์ก่อนจะเข้าตัวมากกว่านี้” เคเดนพูด แม็กซ์เวลยกแก้วไวน์ขึ้นดื่ม เงียบดีกว่าตามคำแนะนำของเพื่อน “ไวน์อร่อยนะคะพี่ออโต้ เปรี้ยวนิดๆ เดลล่าชอบค่ะ” “อืม! ผมก็ชอบนะ” เคเดนพูด “ผมก็ชอบ” แม็กซ์เวลพูด “ชอบด้วย” มาร์วิน “ออสตินละ ชอบไหม?” ออโต้หันมาถามน้องชาย “ถ้าราคาไม่แรงมากผมก็ว่าดีนะ ใครเอามาเสนอเหรอครับ” “ทางนั้น ผู้หญิงที่ใส่ชุดสีดำ” ออโต้พยักหน้าทักทายผู้หญิงสาวสวยหุ่นเซ็กซี่ ที่ยกแก้วไวน์ส่งยิ้มยั่วยวนมาให้เขา “แบบนี้ไม่ใช่แค่ไวน์อร่อยแล้วนะครับเนี่ย” มาร์วินพูดติดตลกตามประสาเขา “ไม่เห็นจะอร่อยเลยค่ะ ไม่ละมุนฟาดติดลิ้น ขอออกความเห็นต่างนะคะ” นามิพูดขึ้นมา “ได้สิก็พี่ให้ทุกคนชิม เพราะอยากฟังความเห็นทุกคนอยู่แล้ว” ออโต้ตอบ “นามิชอบดื่มแชมเปญมากกว่ารึเปล่า” เดลล่าพูด “อืม ก็คงใช่ ไม่ค่อยชอบไวน์เท่าไหร่ งั้นพี่ออโต้รับฟังเสียงส่วนใหญ่ดีกว่าค่ะ” ออโต้พยักหน้า แล้วขอตัวจากน้องๆ ลุกขึ้นเดินไปหาสาวสวยเซ็กซี่คนนั้น นามิมองตามแผ่นหลังกว้าง อย่างรู้สึกไม่พอใจ ทำไมต้องไม่พอใจ ไม่รู้สิตอบตัวเองไม่ได้ แต่เห็นแล้วรู้สึกหงุดหงิดขึ้นมา พี่ๆ ทุกคนชวนกันย้ายไปนั่งเล่นต่อที่ห้องสนุกเกอร์ เพราะตรงนี้เริ่มเสียงดัง สักพักพี่ออโต้กลับเข้ามาพร้อมกับพี่เพ็บ แนะนำเธอให้เดลล่ากับนามิรู้จัก พี่เพ็บแสดงออกว่าสนใจพี่ออโต้และเหมือนจะพยายามใกล้ชิดเขาตลอดเวลา นามิ คอยสังเกตทั้งคู่อยู่ตลอด จนเริ่มหงุดหงิดตัวเอง “เดลล่า ฉันขอกลับก่อนนะ” นามิกระซิบบอกเพื่อน “อ้าว! ทำไมรีบกลับ แกเป็นอะไรรึเปล่า” “เปล่า ง่วงนอน ไม่อยากกลับดึกด้วย เพิ่งจะได้ย้ายมาอยู่คนเดียว ไม่อยากให้คุณแม่เป็นห่วง” “นามิ กลับจริงดิ” เดลล่าจับมือเพื่อน “อืม” “เมารึเปล่า ขับรถกลับได้ไหมเนี่ย” “เมาอะไรละ เพิ่งดื่มไวน์ไปนิดเดียว ไปนะ พี่ๆ ค่ะ นามิขอตัวกลับก่อนนะคะ” เธอเอ่ยบอกทุกคน “ทำไมรีบกลับละ” ออสตินรีบถามน้อง “ง่วงแล้วค่ะ พี่ออสติน” ไว้เจอกันที่มหาลัยนะคะ ว่าจบก็บ๊ายบายทุกคน แล้วลุกขึ้นเดินออกไป ก่อนกลับนามิแวะเข้าห้องน้ำก่อน แล้วเดินมาที่รถลัมโบร์กีนีของเธอ ออโต้ยืนสูบบุหรี่อยู่แถวนั้นพอดี “นามิทำไมรีบกลับ” คนตัวเล็กสะดุ้งเล็กน้อย หันไปตามเสียงทุ้ม ฉันมัวแต่เปิดกระเป๋าจะเอามือถือเก็บ เลยไม่ทันมองว่าพี่ออโต้ยืนอยู่ และคิดว่าเขาคงอยู่กับพี่เพ็บอะไรนั้น “พี่ออโต้” “ตกใจอะไร ขวัญอ่อนจริงนะ” “เปล่าค่ะ” “แล้วทำไมรีบกลับ เพื่อนยังอยู่กันไม่ใช่เหรอ” “ง่วงนอนค่ะ ไม่อยากนอนดึกเดี๋ยวไม่สวย” เหมี่ยว! เหมี่ยว! “เสียงเหมือนลูกแมว อย่าบอกนะว่าอยู่ใต้รถฉัน” นามินั่งลง มองหาที่มาของเสียง เจ้าแมวน้อยโผล่หน้ามาจากข้างล้อรถ ของเธอ “ออกมานะ ดีนะฉันยังไม่ออกรถ ไม่งั้นแกได้ตัวแบนติดล้อแน่ๆ ไปหาแม่แกเลย แม่แกไปไหนปล่อยให้มาเดินเพ่นพ่านแบบนี้ ไม่ดูแลลูกให้ดีๆ” ออโต้ยืนฟังคนสวยเอาเรื่องเจ้าแมวตัวนิดเดียว แล้วถึงกับยกนิ้วขึ้นมาเกาคิ้ว เหมี่ยว! “ยังอีกยังจะมีหน้ามาเถียง บอกให้ออกมาไง ฉันจะกลับแล้ว ฉันไม่จับตัวแกหรอกนะ มอมยังกับแมว” ออโต้ถึงกับส่ายหัว เดินไปนั่งลงใกล้ๆ ร่างบาง แล้วหยิบลูกแมวออกมาจากใต้รถเธอ “ไม่มีปลอกคอ แมวจรเหรอ” ออโต้จับเจ้าตัวจิ๋วขึ้นมาดู “พี่ออโต้เก็บไปเลี้ยงสิคะ ดูๆ แล้วก็น่าสงสาร” “ถ้าสงสารเราก็เอาไปเลี้ยงเองสิ” “ไม่เอาด้วยหรอก มอมขนาดนั้น” “หึ! แล้วก็บอกว่าสงสาร” “แต่เจ้าจิ๋ว เดินเข้ามาในร้านพี่นะคะ พี่ก็ควรเลี้ยงไว้เอาบุญ” “อะไร เจ้าจิ๋วมันมาอยู่ใต้รถเรานะ มันเลือกเราตั้งแต่แรกแล้วนะนามิ” “งั้นเอาแบบนี้ เอาไปอยู่บ้านพี่ นามิจะซื้ออาหารให้เอง โอเคไหมคะ” “สรุปคือพี่ต้องเลี้ยง” “ก็นามิไม่สะดวก อยู่คอนโดเลี้ยงแมวไม่ได้หรอกค่ะ เอาเป็นว่าจะช่วยดูแล ตามสมควรก็แล้วกันนะคะ” “ตามสมควรอย่างเช่นอะไร” ออโต้เลิกคิ้วถาม “เอาไว้ค่อยคิดได้ไหมคะ ตอนนี้ขอกลับบ้านก่อน รับปากว่าจะช่วยเลี้ยง ขอไปหาข้อมูลวิธีการเลี้ยงแมวก่อน ตามนี้นะคะ ไปนะเจ้าจิ๋ว อาบน้ำให้หามอมแมมก่อนนะ แล้วฉันจะอุ้ม” เหมี่ยว! ว่าจบก็เดินไปที่รถตัวเอง เปิดประตูนั่งประจำที่คนขับแล้วขับออกไป ออโต้มองเจ้าจิ๋ว งงกับตัวเอง อยู่ๆ ก็ทำอะไรแบบนี้ ปกติเขาไม่สนใจ ไม่ใส่ใจอะไรพวกนี้ด้วยซ้ำ แล้วทำไมต้องยอมทำตาม ยัยเด็กแสบนั้นด้วยว่ะ เหมี่ยว! “เออน่า ฉันเลี้ยงแกก็ได้ ไอ้จิ๋ว แกนี่มอมเป็นแมวจริงๆ ต้องอาบน้ำกี่รอบเนี่ย” ออโต้อุ้มลูกแมวกลับเข้ามาในร้านเขา แล้วส่งลูกแมวให้ลูกน้อง “คือยังไงครับคุณออโต้” ลูกน้องเขาถามแล้วทำหน้างงๆ “ฉันจะเลี้ยงเจ้านี่ แต่ไม่รู้ต้องเริ่มยังไง นายพาไปหาหมอก็แล้วกันมันควรฉีดวัคซีนอะไรก่อนรึเปล่า แล้วก็อาบน้ำ” “ดะ ได้ครับ ผมจะรีบจัดการให้” ออโต้พยักหน้า “ตามนั้น”

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more