บทที่1 บทนำ
“นามิครับ ดอกไม้ครับ” หนุ่มหล่อคณะวิศวะมายืนรอเธออยู่หน้าคณะบริหาร
“อย่าเสียเวลากับฉันเลยค่ะ”
“ผมจะพยายามจนกว่าคุณนามิจะใจอ่อนครับ”
“น้ำเน่าเลิกพยายามเถอะ คุณเสียเวลาเปล่า อย่ามายุ่งกับฉันเลย” คนตัวเล็กว่าจบ แล้วรีบเดินหนี เพราะมีคนเริ่มหันมาสนใจมองกันเยอะ
“บ้าชะมัด” รีบจ้ำเดินหนีออกไปจากตรงนั้นให้เร็วที่สุด
“นามิ รอด้วย” เดลล่ารีบจ้ำเดินตามเพื่อน “โอ๊ยเหนื่อย แกรีบเดินหนีใครอีกละยัยนามิ”
“ช่างเถอะ อย่าไปสนใจเลยพวกตื๊อไม่เลิก”
“แล้วทำไม ไม่ลองเลือกสักคนละ มีแต่หล่อๆ ทั้งนั้น”
“ไม่ละ ยังไม่อยากมีแฟน”
ใจคอจะไม่ลองคุยกับใครเลยเหรอ ลองให้โอกาสพูดคุยศึกษากันดูไม่เสียหายอะไรหรอกนะ”
“ไม่ล่ะมันไม่ใช่ไง ไม่อยากเสียเวลา แล้วถ้าฉันอยากเลิกคุยขึ้นมาละเดล ฉันว่าจะมีปัญหาเปล่าๆ ฉันยิ่งขี้รำคาญอยู่แกก็รู้”
“นามิ อย่าบอกนะว่ายังกลัวเรื่องนั้นอยู่ ที่ปิดตัวเองขนาดนี้”
“ที่จริงเรื่องนั้นก็มีส่วนนะ เป็นเพราะฉัน ที่ไปชอบพี่เจ้าสมุทรบ้านั่น เกือบทำตัวเองกับแกซวยเลยนะ เดลล่า คนเราดูกันแค่ภายนอกไม่ได้จริงๆ ฉันไม่อยากไว้ใจใครอีก และอย่างน้อยคนที่ฉันเลือกต้องเป็นลูกผู้ชายพอ ไม่ทำตัวเลวๆ แบบนั้น”
“ลืมๆ ไปเถอะนะ ผ่านไปแล้วก็ให้มันผ่านไป” เดลล่าจับมือนามิลูบเบาๆ เป็นเชิงปลอบ
“อืม ไม่ได้อะไรแล้วละ แค่ยังไม่เจอใครที่ใช่มากกว่า ฉันต้องการคนที่ดูแลปกป้องฉันได้ แต่ยังไม่เจอไงเดลล่า ถ้าเจอคงรู้สึกเองจริงไหม”
“ก็จริงนะ เซนส์มันจะบอกเองว่าใช่เขาแน่ๆ”
“แหม! ตอบเก่งตอบชัดจังเลยนะ แม่คุณมีแฟน เดลล่าแฟนพี่เคเดนทีมชาติ”
“อย่ามาแซว พอเลย ไปขึ้นตึกเรียนกัน”
นามิหัวเราะชอบใจที่ได้แซวเพื่อน
“…”
หลังเลิกเรียน
@ ร้านผักหวาน
นามิแวะไปหาคุณแม่ที่ร้าน แล้วก็ไปออกกำลังกายที่ฟิตเนสใกล้ๆ ร้านของคุณแม่
“คนนั้นสวยจัง หุ่นโคตรดี”
“เออสวยมาก ทรงดีสุดๆ”
เสียงพูดคุยจากหนุ่มๆ ที่ออกกำลังกายอยู่ใกล้ๆ ออโต้ จนทำให้เกิดความสนใจอยากจะเห็นหน้าผู้หญิงที่ทุกคนพูดถึงกันไม่หยุด เลยลุกจากเครื่องเล่นปีกหลัง แล้วหันไปมองจุดที่ทุกคนโฟกัสกันอยู่
นามิงั้นเหรอ เขารู้ว่าเธอเป็นสมาชิกที่ฟิตเนสของเขา และเข้ามาใช้บริการบ่อยๆ เพราะร้านคุณแม่เธออยู่ใกล้ๆ ที่นี่
พอดีกับที่คนตัวเล็กหันมามองทางเขา เธอส่งยิ้มมาทักทายเขาทันที
“ตายๆ กูตามยิ้มสวยมาก นางฟ้าชัดๆ ลูกครึ่งแน่ๆ แต่ประเทศอะไรไม่รู้ รู้แค่ว่าสวยมากผิวดีมาก”
ออโต้นั่งฟัง พวกหน้าหม้อพูดถึงเธอแล้วรู้สึกหงุดหงิดและไม่พอใจขึ้นมา
“ขอโทษนะครับ ไม่ทราบว่าคนที่พวกคุณพูดถึงกันอยู่ คือผู้หญิงคนที่ใส่เสื้อสีชมพู คนนั้นรึเปล่า”
“อะ ครับๆ เธอสวยมาก” หนึ่งในกลุ่มนั้นตอบเขา
“ใช่สวยมาก เพราะเธอเป็นแฟนผม เพราะฉะนั้นพวกคุณช่วยหุบปากกันซะทีได้ไหม ถ้าไม่ได้ผมจะช่วยเอง” ออโต้หันไปพูดด้วยหน้าตาเอาเรื่อง
“อะ เออ ผมขอโทษครับ” ทั้งกลุ่มรีบเดินออกมาห่างๆ ออโต้ทันที
นามิออกกำลังกายของเธอไปโดยที่ไม่รู้เรื่องอะไรด้วยเลย จนเสร็จและเตรียมตัวจะกลับ
“สวัสดีครับ มาบ่อยเหมือนกันนะครับ” หนุ่มกล้ามโตเดินเข้ามาคุยกับเธอ
“ค่ะ ขอตัวนะคะ” เธอทำท่าจะรีบเดินหนีเขา เบื่อกับผู้ชายที่เข้าหาแบบนี้ ไม่ได้หยิ่งหรอกนะ แต่ถ้าคุยด้วยมากกว่านี้ก็จะคิดเข้าข้างตัวเองว่าฉันเล่นด้วยอีก
“คุณครับ ผมขอเบอร์คุณหน่อยได้ไหมครับ”
นามิทำเป็นไม่ได้ยิน รีบหยิบกระเป๋าแล้วจะรีบเดินออกมาจากตรงนั้นให้เร็วที่สุด
“เฮ้ย! มึงไปขอเบอร์น้องเขาได้ไง นั้นแฟนพี่ออโต้นะ เดี๋ยวได้โดนกระทืบตายละกูว่า” เพื่อนเขารีบเข้ามาดึงแขนห้ามไว้ก่อนที่ผู้ชายคนนั้น จะเดินตามฉันมา
“เอ๊ะ! เมื่อกี้ฉันได้ยินคุณพูดถึงฉันรึเปล่าค่ะ” นามิหันมาถามเพราะคิดว่าตัวเองฟังผิดไป
“พูดอะไรครับ”
“ก็คุณบอกว่าฉันเป็นแฟนใครนะคะ”
“คุณเป็นแฟนพี่ออโต้ เจ้าของที่นี่ไม่ใช่เหรอครับ พี่เขาบอกทุกคนแบบนั้น”
“อ๋อ ค่ะ ฉันได้ยินเป็นชื่อคนอื่น ขอตัวนะคะ”
อะไรของเขากันนะ บอกคนอื่นว่าฉันเป็นแฟนงั้นเหรอ เล่นตลกอะไร นามิเดินหาออโต้ ไปทั่ว เพื่อจะไปถามเขาให้รู้เรื่อง
“อยู่นี่เอง เดินหาซะทั่วเลยค่ะ”
“หาพี่ทำไม มีอะไร”
“ก็เราเป็นแฟนกันไม่ใช่เหรอคะ”
“ใครแฟนใคร”
“ก็พี่ไปบอกคนอื่น ว่าหนูเป็นแฟนพี่”
“แฟนอะไร แล้วหนูอะไร พูดอะไรของเรา”
“ก็พี่อยากเป็นแฟนหนูก็ไม่บอกกันตรงๆ เที่ยวไปประกาศให้คนอื่นเขารู้ไปทั่วทำไมกัน”
“ใครอยากเป็น แค่สงสาร”
“พี่ว่าอะไรนะ”
“ตามนั้น”
“ตามนั้นอะไรของพี่ นามิเริ่มจะเหลืออด”
“ก็แค่บอกไปอย่างงั้น ไอ้พวกผู้ชายหน้าหม้อจะได้หยุดพูดถึงเธอไง ไม่ชอบเหรอ รึชอบให้พวกนั้นพูด”
“เขาจะพูดอะไรถ้านามิไม่ได้ยินมันก็เรื่องของเขา แต่ถ้านามิได้ยิน นามิจะด่าพวกนั้นเอง ไม่เห็นจะเกี่ยวกับพี่ แต่อยู่ๆ มาบอกว่านามิเป็นแฟนพี่เนี่ยสิ นามิเสียหายนะ พี่จะรับผิดชอบยังไง”
“ไม่รับผิดชอบหรอก เสียหายก็เรื่องของเธอ อย่ามาบอกให้รับผิดชอบโดยการเป็นแฟนเธอจริงๆ ละ เสียใจด้วย”
“พี่เลือก”
ออโต้พูดจบก็เดินไปเลย ปล่อยให้นามิยืนกำมือแน่นเพราะโมโหเขาสุดๆ
“ไอ้บ้า มาพูดแบบนี้ได้ยังไง นี่ฉัน นามินะ เป็นแฟนฉันแล้วไม่ดียังไง แล้วใครอยากเป็นแฟนพี่ไม่ทราบ โอ๊ย! โมโห” คนตัวเล็กยืนกระฟัดกระเฟียดอยู่คนเดียว
และนี่ก็คือจุดเริ่มต้น ที่ทำให้เธออยาก เอาชนะเขา กะอีแค่พี่ออโต้ ทำไมฉันจะเอามาเป็นแฟนไม่ได้ ใครจะกลัว