บทที่6 เพราะเขาเลือก
1524 Words
@มหาลัย
“นามิ ทำไมช่วงนี้แกหายตลอดเลย ไปไหนกับใครบอกมา” เดลล่าถามคาดคั้นเมื่ออยู่ด้วยกันสองคน
“หายตอนไหน ไม่ได้ทำอะไรสักหน่อย”
“นามิฉันเพื่อนแก ฉันรู้แกไม่ปกติ” เดลล่าจ้องหน้าเพื่อนอย่างรอฟังคำตอบ
“ก็ไม่มีอะไร ก็แค่อยู่กับพี่ออโต้”
“ห๊ะ! นามิถามจริง” เดลล่าถึงกับตกใจอุทานเสียงดัง
“แล้วแกจะเสียงดังทำไม ตกใจอะไรขนาดนั้น”
“ก็นั้นพี่ออโต้นะ แกเอาจริงดิ นามิ”
“ก็คิดว่าจะเล่นๆ หยอกๆ ขำๆ ไม่จริงจังอะไรหรอก”
“แกเล่นได้เหรอนามิ พี่ออโต้ ไม่ใช้พี่ออสตินนะ”เดลล่าพูดแย้งเพื่อนขึ้นมา
“ก็เขาหาเรื่องฉันก่อน ก็แค่อยากแกล้งคืน”
“เขาทำอะไรแก”
“ก็ไปบอกคนอื่นที่ฟิตเนสว่าฉันเป็นแฟน พอฉันไปถามก็บอกว่า พูดเพราะแค่สงสารได้ยินผู้ชายมาพูดถึงฉัน เหมือนพูดให้แบบนั้นก็บุญแล้วไงแกประมาณนั้น ถ้าให้ฉันเป็นแฟนจริงๆ เขาไม่เอาหรอกเพราะเขาเลือก ชิ! ฉันไม่ทนหรอกกล้าดียังไง”
“นามิใจเย็น กล้าดียังไง ก็ยุ่งไม่ได้พี่ออโต้เลยนะ แกไม่กลัวเขาบ้างรึไง ฮะนามิ”
“ไม่กลัว กะอีแค่พี่ออโต้ทำไมฉันต้องกลัว แกคอยดูนะเดลล่า ฉันจะทำให้เขามาสยบแทบเท้าฉันให้ได้”
“แรงเกินยัยบ้านามิ แกไม่สนใจผู้ชายคนไหนเลยที่เข้ามา แต่ไปเล่นกับพี่ออโต้ ฉันเป็นห่วงแกเลยนะเนี่ย”
“ไม่ต้องเป็นห่วงฉันนะเดล แกสบายใจเถอะ ฉันว่างไม่มีอะไรทำ ระหว่างรอคนที่ใช่ พี่ออโต้ก็น่าสนใจดีไม่ใช่เหรอ”
“แล้วพี่เขาไม่มีใครงั้นเหรอ นามิแกเช็กรึยัง มีเรื่องแย่งผู้ชายคนอื่น แย่เลยนะแก”
“ไม่เช็กไม่สนด้วย อันนั้นมันเรื่องของเขา ส่วนเรื่องของฉันคือทำให้เขาชอบฉัน ให้เขาเลือกฉัน ลบคำสบประมาทที่เขากล้าดียังไงมาพูดกับฉันแบบนั้น ให้ได้”
“เวรกรรม” เดลล่าถึงกับกลอกตามองบน “แล้วแผนแกต้องทำยังไง”
“หึ! ช่วงนี้ฉันไปทำอาหารให้เขาที่บ้าน ก็ได้ใกล้ชิดกัน”
“ทำไมอยู่ๆ ถึงเป็นแกไปทำ เขาเลือกแกเหรอ” เดลล่าขมวดคิ้วสงสัย
“ก็เห็นว่าเชฟที่ทำอาหารให้เขาไปเรียนต่อ ก็เลยบอกฉันให้บอกคุณแม่ให้ช่วยทำอาหารให้เขา แต่ฉันเสนอตัวไปทำให้เขาเองแหละ ได้ค่าจ้างเดือนละแสนด้วยนะ คุ้มไหมแกว่า”
“คุ้มบ้าบออะไรละนามิ แกร้อนเงินนักรึไง”
นามิหัวเราะ
“แล้วมีใครรู้เรื่องนี้บ้าง” เดลล่าถาม
“ไม่มีนะ บอกแกเป็นคนแรกเลย ห้ามบอกใครละเดล”
เดลล่าพยักหน้า พร้อมกับถอนหายใจ เริ่มเป็นห่วงเพื่อน
“เลิกทำหน้าแบบนั้นได้แล้วเดลล่า”
“ก็ฉันเป็นห่วง ไม่เอาพี่ออโต้ได้ไหม เขาดูแบตบอยไป น่ากลัวยังไงบอกไม่ถูก”
“ก็ใช่ไง ลึกลับน่ากลัว แถมหล่อกระชากใจ สเปกฉันเลย” นามิพูดแถมยิ้มทะเล้นใส่เดลล่า
“ยังจะมาพูดเล่นได้อีก แล้วถ้าแกตกหลุมรักพี่เขาจริงๆ ขึ้นมาละนามิ จะทำยังไง”
“ก็ดีสิ เขาน่ากินจะตาย ฉันก็ได้ของอร่อยนะสิ”
“อันนั่นฉันไม่ได้ห่วง แต่หมายถึงถ้าแกรักพี่เขาข้างเดียวขึ้นมาละ จะทำยังไง แกไม่อกหักเหรอ เจ็บเปล่าๆ นะนามิ”
“เอาน่า อย่างห่วงเลย ยังไงช่วงนี้ฉันก็ไม่ได้สนใจใครเป็นพิเศษอะไร มีพี่ออโต้นี่แหละที่น่ากินสุด ก็เขาเล่นบอกว่าเขาเลือก อยากจะรู้เหมือนกันว่าเขาจะไม่เลือกฉันจริงๆ รึแค่หลอกตัวเอง”
“เล่นกับไฟชัดๆ”เดลล่าพูด
นามิหัวเราะ ชอบใจ ไม่ได้คิดอะไรกับคำที่เดลล่าพูด
สองอาทิตย์ต่อมา
“คุณนามิค่ะ ต้นนี้ให้ป้าวางไว้ตรงไหนคะ” ป้านวลป้าแม่บ้าน ของออโต้เดินมาถามเธอ นามิซื้อผักสวนครัว มาปลูกในกระถาง หลายชนิดเลย ป้านวลช่วยดูแลอย่างดี
“ป้านวลวางไว้ใกล้ๆ กับต้นโรสแมรีก็ได้ค่ะ”
“ได้ค่ะ” ป้านวลช่วยจัดการให้เธอเรียบร้อย แล้วเดินกลับมาช่วยนามิเตรียมจัดทำอาหาร
“บ้านนี้ดูสดชื่นขึ้นมากเลยค่ะ ตั้งแต่คุณนามิเข้ามา”
“ยังไงคะป้านวล”
“ก็ดูมีชีวิตชีวา มีความหวานละมุนบ้างนะคะ มีดอกไม้ มีเจ้าจิ๋วจิ๋ว มีพืชผักสวนครัว ดูน่ารักไปหมดเลยค่ะ”
นามิหัวเราะ ใบหน้าสวยเกลื่อนไปด้วยรอยยิ้มมีความสุขไปกับรอยยิ้มและคำพูดน่ารักของป้านวล
“พี่ออโต้ คงมีแต่ความเคร่งขรึม คงไม่มีอารมณ์ซื้อดอกไม้ต้นไม้มาแต่งบ้านหรอกค่ะ”
“ค่ะ” ป้านวลพยักหน้า เห็นด้วย
นามิเตรียมอาหารให้เขาเสร็จ รีบนำไปจัดตั้งโต๊ะเรียบร้อย เดินไปตามเขาที่ห้องทำงาน
ก๊อก ก๊อก
“พี่ออโต้ค่ะ อาหารพร้อมแล้วนะคะ”
“อืม เดี๋ยวออกไป”
นามิเดินมานั่งเล่นกับเจ้าจิ๋วจิ๋ว ออโต้เดินออกมาจากห้องทำงาน
“พี่ออโต้ค่ะ วันนี้นามิขอตัวกลับก่อนนะคะ เมื่อเย็นเตรียมไว้ให้แล้วนะคะ ป้านวลจะช่วยอุ่นให้ค่ะ”
“จะไปไหนทำไมรีบ”
“คุณพ่อมาจากญี่ปุ่นค่ะ ท่านมีเวลาอยู่ที่ไทยแค่หนึ่งอาทิตย์ วันนี้เรามีนัดทานข้าวกันค่ะ”
“อืม งั้นรีบไปเถอะ”
เหมี่ยว! เจ้าจิ๋วจิ๋วเอาแก้มมาถูไถที่ขาเธอเหมือนไม่อยากให้เธอกลับ
“เราน่ะอ้อนเก่ง วันนี้อยู่เล่นด้วยไม่ได้นะ ไว้มาใหม่ได้ไหม เดี๋ยวจะมาอยู่ด้วยทั้งวันเลยดีไหม”
เหมี่ยว!
“หึ!” ออโต้ถึงกับหัวเราะ กับความแสนรู้ของเจ้าจิ๋วจิ๋ว
“จิ๋วจิ๋วอยากไปด้วยเหรอก็อยากพาไปด้วยนะแต่จะไปยังไงละ ไว้ซื้อของเล่นมาให้ดีไหม” นามิลูบหัวกลมเล็กเบาๆ อย่างเอ็นดู
เหมี่ยว!
“ทำเป็นอ้อนนี่กะจะหลอกเอาของเล่นฉันใช่ไหมล่ะ ฮะเจ้าจิ๋วจิ๋ว”
“ไปได้แล้ว มัวแต่ทะเลาะกับแมว เดี๋ยวก็รถติด” ออโต้วางแก้วน้ำแล้วหันมาพูดกับเจ้าของแมว
“พี่ละคะ อยากไปสวัสดีคุณพ่อของนามิด้วยกันไหมคะ”
“ฝากสวัสดีไปก็แล้วกันนะ มีโอกาสคงได้เจอ”
“ถ้าเจอให้นามิแนะนำ ว่าเป็นแฟนได้ไหมคะ”
“อย่ามาตลก”
“ตลกตรงไหน พี่เองยังบอกคนที่ฟิตเนสเลยว่านามิเป็นแฟนพี่”
“ก็บอกไปแล้ว ที่พูดเพราะอยากช่วย”
“ช่วยอะไร ช่วยทำไมนามิอาจจะอยากให้หนุ่มๆ พวกนั้นเข้ามาจีบก็ได้นะคะ ไม่เห็นอยากให้ช่วยเลย”
“อ๋อ อยากให้เขาวิจารณ์รูปร่าง สัดส่วน ชอบแบบนั้นเหรอ” คนตัวโตว่าเธอเสียงเข้มดุ
นามิยักไหล่ “ใครจะมาว่ามีแต่จะชมว่าสวย”
“หึ! แต่ที่ได้ยิน ไม่ใช่แค่สวยนะ ดูก้นเธอสิ น่าฟาดชะมัด หน้าอกหน้าใจแม่ให้มาเยอะจังว่ะ แบบนี้โอเคเหรอ” เขาแกล้งบอกเธอแบบนั้น
“ก็จริงเหมือนที่เขาพูดนะคะ ก็คนมีของ จะให้ทำไง มีเยอะกว่าคนอื่น ก็ควรจะภูมิใจ ผู้ชายทุกคนก็ชอบมองแล้วก็พูดถึงผู้หญิงแบบนั้นอยู่แล้วไม่ใช่เหรอคะ เพราะฉะนั้นไม่สนค่ะ แต่ถ้าได้ยินด่าเจ็บนะคะ บอกไว้ก่อน ไปนะคะ อ๋อถ้าพี่จะเปลี่ยนใจอยากไปสวัสดีคุณพ่อกับนามิก็บอกนะคะ ยังมีเวลาค่ะ”
ออโต้บอกมือให้เธอออกไป เหมือนรำคาญ
“ชิ!”คนตัวเล็กมองค้อนเขา แล้วก็เดินออกไปที่ลานจอดรถ
แสบเกินไปนะนามิ โกรธเขาสินะ วันนั้นที่เขาพูดแบบนั้น แล้วที่เข้าหาแบบนี้ อยากเอาชนะงั้นเหรอ ออโต้คิดได้แบบนั้นถึงกับยิ้มออกมา
“หึ! ก็น่าเล่นด้วยอยู่หรอกนะ”
ออโต้หยิบบุหรี่ออกไปสูบด้านหลังบ้าน เขามองผักสวนครัวทั้งไทยทั้งฝรั่ง ที่จัดไว้อย่างสวยงาม อย่างทึ่งๆ เก่งทุกเรื่องเลยนะ นามิขออนุญาตเขาก่อนแล้ว เขาก็อนุญาตส่งๆ ไป ไม่คิดว่าเธอจะทำจริงจังอะไร เห็นบอกว่าถ้ามีอะไรขาดเหลือจะได้ไปเด็ดมาใช้ได้ง่ายๆ
“คุณนามิเก่งนะคะคุณออโต้ ทำอาหารก็เก่ง จัดบ้านจัดสวนก็เก่ง บ้านน่ารักสดชื่นขึ้นมากเลย” ป้านวลเห็นเขายืนมองต้นไม้ของนามิอยู่เลยพูดขึ้นมา
“วุ่นวายไปเรื่อย ให้มาทำอาหารอย่างเดียว ก็ยังจะทำนั่นทำนี้ น่ารำคาญจะตาย ชอบสั่งชอบบังคับด้วย น่าเบื่อนะสิไม่ว่า” เขาว่าจบก็เดินกลับเข้าบ้านไป
ป้านวลได้แต่มองตามหลังแล้วยิ้ม ชอบบังคับชอบสั่ง น่าเบื่อ แต่ทำตามเธอทุกอย่าง ป้านวลคิดแล้วอดหัวเราะออกมาไม่ได้
- Writer
