เด็กเลี้ยงของนายท่าน

ร่างเล็กของ ญานิน มองซ้ายมองขวาอย่างระแวดระวังเพราะเธอกำลังจะทำเรื่องต้องห้ามอย่างการแอบเข้าไปในคฤหาสน์หลังใหญ่ในตอนกลางดึกและจุดประสงค์คือการขโมยของตกแต่งที่มีอยู่หลายชิ้นเพื่อเอาเงินไปให้มารดารักษาตัว เธอเกิดมาจากพ่อแม่ที่ไม่พร้อมมีลูก เมื่อรู้ว่ามารดาท้องบิดาก็ทอดทิ้ง ผู้เป็นมารดาจึงต้องไปทำงานทางจังหวัดแถบภาคตะวันออก ทำให้ญานินเติบโตและถูกเลี้ยงดูโดยผู้เป็นยาย แต่เมื่อหนึ่งปีที่แล้วคนที่เปรียบเสมือนดวงใจของเธอก็ลาจากโลกนี้ไปด้วยโรคชรา ญานินอยู่ตัวคนเดียวอยู่เกือบครึ่งปี ก่อนจะถูกป้าแก้วพาเข้ามาทำงานเป็นสาวใช้ที่คฤหาสน์อีแวนสัน และเมื่อหลายวันก่อนมารดาก็โทรมาขอความช่วยเหลือเนื่องจากล้มป่วยและต้องการเงินไปรักษาตัว และญานินที่เหลือครอบครัวเพียงคนเดียวจะปฏิเสธได้อย่างไร หญิงสาววัยยี่สิบด้อม ๆ มอง ๆ อย่างมีพิรุธ เมื่อเห็นว่าทั้งเรือนคนใช้เงียบและมืดสนิทเธอก็มุ่งหน้าไปทางคฤหาสน์หลังใหญ่ ช่วงกลางวันเธอได้ยินพวกสาวใช้คุยกันว่าคฤหาสน์แห่งนี้มีของมีค่ามากมายถึงขนาดที่ผู้เป็นเจ้าของจำไม่ได้ และเธอก็คิดจะใช้โอกาสนี้แอบเอาของล้ำค่าไปจำนำและเมื่อมีเงินก็ค่อยไปไถ่มาคืนเจ้าของ ปกติญานินไม่ได้รับอนุญาตให้เข้าไปทำงานที่เรือนใหญ่เพราะป้าแก้วบอกว่าเธอยังมือใหม่ให้ช่วยงานที่ครัวก็พอ ทำให้เธอไม่ค่อยรู้เส้นทางในคฤหาสน์หลังนี้นัก หญิงสาวจึงลอบเข้าไปทางครัวฝรั่งที่อยู่ในตัวบ้านเพราะเป็นจุดเดียวที่เธอเคยมา แต่ห้องครัวที่ควรจะมืดสนิทกลับมีแสงไฟริบหรี่จากห้องรับแขกสาดส่องเข้ามา อีกทั้งยังมีเสียงแปลก ๆ ดังลอดมาให้ได้ยินด้วย ญานินมองซ้ายมองขวา อย่างไรเสียที่ตรงนี้ก็ไม่มีคน เธอรีบหยิบเอาของแล้วออกไปดีกว่า “อะ อ๊า อะ โอ้ว” เธอหยิบเอาแจกันอันหนึ่งที่ตั้งอยู่ชั้นด้านในสุดเพราะคิดว่าผู้เป็นเจ้าของคงจำไม่ได้ แต่ไม่ทันที่หญิงสาวจะได้ก้าวขาออกไปก็มีเสียงที่ฟังดูทรมานดังขึ้น หัวคิ้วสวยขมวดยุ่งเมื่อคิดว่าอาจมีเรื่องร้ายแรงเพราะเสียงที่ว่าไม่มีท่าทีจะหยุดและยังดังขึ้นเรื่อย ๆ ความสำนึกดีอยากช่วยเหลือผนวกกับความอยากรู้อยากเห็นทำให้ขาเรียวก้าวไปตามทิศทางของเสียงอย่างไม่รู้ตัว และภาพตรงหน้าก็ทำหญิงสาวแทบล้มทั้งยืน... “ดีมาก ขย่มแรงอีก” “เสียว อะ ดูดแรง ๆ” “อ่อก อ๊ะ อ๊า !!” แสงไฟสลัว ขวดเครื่องดื่มถูกวางทิ้งไว้เกลื่อนพื้น ขณะที่ชายหญิงหลายคู่หลายคนไร้เสื้อผ้าอาภรณ์กำลังเสพสมกันอย่างถึงพริกถึงขิง บางคู่ก็ขย่มโยกส่งเสียงร้องลืมอาย บ้างก็ใช้ปากสัมผัสส่วนนั้นให้กันและกัน หรือหญิงสาวบางคนที่ถูกชายหนุ่มกระหน่ำท่อนเอ็นใส่รูรักทั้งสองทางแต่กลับมีสีหน้าสุขสมเหลือเกิน ห้องโถงโอ่อ่าที่ถูกตกแต่งอย่างสวยหรูกลายเป็นสถานที่เสพสมของคนจำนวนหนึ่ง ทำคนที่เพิ่งเคยเห็นอะไรแบบนี้ถึงกลับก้าวไม่ออก แต่ที่มากกว่าความตกใจคือบางอย่างในร่างกายเธอกำลังปั่นป่วนชวนให้รู้สึกแปลกประหลาดอย่างที่ไม่เคยเป็น “แอบดูแบบนี้ไม่ดีเลยนะ” “เฮือก” “ขะ...ขอโทษจ้ะ หนูจะกลับไปเดี๋ยวนี้” “เดี๋ยว” ขาเล็กชะงักตามคำสั่ง และไม่ว่าเธอจะพยายามก้าวไปข้างหน้าเท่าไหร่ สองขาก็แข็งทื่อทำเอาญานินได้แต่ร้องไห้ในใจ “มะ...มีอะไรหรือเปล่าจ๊ะ” เสียงหวานสั่นเครือ เธอซ่อนแจกันไว้ในเสื้อนอนตัวบาง ก่อนจะช้อนตามองอีกคนอย่างกล้า ๆ กลัว ๆ และเมื่อเห็นใบหน้าคมคายก็ต้องชะงัก สันกรามคม ริมฝีปากสีซีดนิด ๆ รับกับจมูกโด่งเป็นสัน และสิ่งที่สะกดสายตาเธอมากที่สุดคือนัยน์ตาสีอ่อนที่ฉายแววลึกล้ำจนเธออ่านไม่ออก เส้นผมสีดำสนิทยาวปรกมาถึงคิ้วแต่ก็ไม่ได้ลดความหล่อเหลาและความดุดันลงมาเลย เมื่อสำรวจใบหน้าอีกคนแล้วญานินก็ลงความเห็นในใจว่าน่ากลัว ผู้ชายคนนี้แม้จะหล่อเหลาราวกับพระเจ้าปั้นแต่บรรยากาศรอบตัวกลับดุดันและน่าเกรงขาม แต่ขณะเดียวกันญานินก็นึกโล่งใจเพราะเขาคงเป็นสักคนที่มาร่วมกิจกรรมลามกของเจ้านายของเธอ แม้ญานินจะยังไม่เคยเห็นใบหน้าผู้เป็นนายแต่ดูจากความร่ำรวยและที่ถูกเรียกว่านายท่าน ก็คงอายุมากแล้ว แต่ชายตรงหน้าดูยังหนุ่มยังแน่นอยู่เลย “เป็นคนใช้ที่นี่เหรอ” “จ้ะ” “ชื่ออะไร” “...” “ฉันถาม” “นิน หนูชื่อนินจ้ะ” มาร์คัส มองคนที่ก้มหน้าแทบชิดอก ปากหยักยกยิ้มร้ายที่อีกคนมองไม่เห็น ท่าทางสั่นกลัวราวกับเหยื่อตัวน้อยแสนอ่อนแอนี่มันกระตุ้นสัญชาตญาณนักล่าชะมัด “ในเสื้อมีอะไร” “มะ...ไม่มีจ้ะ นะ...หนูลืมของเลยมาเอา” เสียงหวานเอ่ยแก้ตัวน้ำขุ่น ๆ โดยที่ไม่รู้เลยว่าท่าทางของตัวเองนั้นเลิ่กลั่กขนาดไหน “คิดว่าฉันโง่เหรอ เปิดเสื้อออก” เสียงดุดันทำคนขี้ตกใจสะดุ้ง เธอเปิดเสื้อออกช้า ๆ โดยที่ไม่รู้เลยว่าคนมองไม่ได้โฟกัสแจกันราคาแพงแต่นัยน์ตาคมกริบจับจ้องอยู่ที่หน้าท้องขาวและยังไล่สายตาขึ้นไปถึงใต้ราวนม “นะ...หนูขอโทษ อย่าบอกนายท่านเลยนะคะ” มาร์คัสมองแกะน้อยน่าสงสารด้วยสายตาสนุกสนานเด็กคนนี้ทำงานทั้งที่ไม่รู้จักเจ้านายตัวเองได้ยังไง และเมื่อเห็นอีกคนเอาแต่เงียบญานินจึงเอ่ยต่อ “ให้หนูทำอะไรก็ได้แต่อย่าบอก- อึก” เพราะกลัวถูกจับเข้าคุกเธอจึงพลั้งปากไปแบบนั้น แต่ไม่ทันสิ้นเสียงญานินก็ต้องกลืนน้ำลายเอื้อกใหญ่เมื่อชายตรงหน้าสาวเท้าเข้ามา เธอผงะถอยกรูจนแผ่นหลังชิดผนังแต่อีกคนก็ยังสาวเท้าเข้ามาในระยะประชิดจนเธอได้กลิ่นแอลกอฮอล์และน้ำหอมอ่อน ๆ จากเขา “ทำอะไรก็ได้เหรอ” “จะ...จ้ะ” เธอตอบทั้งที่ยังก้มงุด และน่าแปลกเหลือเกินที่เมื่อได้กลิ่นหอมเย็นจากคนตรงหน้ามากเท่าไหร่ เธอก็รู้สึกว่ากำลังมีน้ำบางอย่างไหลออกมาจากช่องทางด้านล่างมากเท่านั้น !! “ถ้างั้นเด็กดื้อต้องโดนทำโทษนะ”