“เกิดอะไรขึ้น”
“คือ”
“นิน เอ่อ คุณนิน เล่นน้ำแต่ว่าเป็นตะคริวครับ”
หลังจากใช้เวลาเคลียร์ปัญหาที่เกิดขึ้นอยู่หลายชั่วโมงมาร์คัสก็กลับมาที่บ้านในตอนหัวค่ำ ทั้งบ้านสว่างโล่อีกทั้งยังมีกลุ่มคนยืนอออยู่ริมสระว่ายน้ำพร้อมกับร่างบางในชุดเปียกโชกที่ห่มไว้ด้วยผ้าเช็ดตัวหลายผืนบนเตียงอาบแดด
“ว่าไงนะ !” เสียงกัมปนาทดังลั่นทำคนที่อยู่บริเวณนั้นสะดุ้งเป็นแถบ ๆ ญานินที่ได้ยินเสียงคุ้นเคยก็ค่อย ๆ เปิดเปลือกตาแล้วเพ่งมองคนมาใหม่
“นายท่าน”
“เป็นยังไงบ้าง”
“หนูไม่ได้เป็นอะไรมากจ้ะ แค่ก พวกพี่เขาลงไปช่วยทันทีเลย”
หลังจากนายท่านออกไปญานินก็นึกซนอยากเล่นน้ำแต่ระหว่างที่เล่นอยู่ดันเป็นตะคริว ดีที่พระพายมาช่วยไว้ทันที ญานินจึงไม่ได้รับอันตรายอื่นใดนอกจากความตกใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น แต่จะโทษใครได้ในเมื่อเธอเป็นคนดื้อดึงเอง
“เข้าไปในห้อง ส่วนพวกแก-” มาร์คัสอุ้มช้อนร่างเล็กในท่าเจ้าหญิงซึ่งญานินก็กอดคออ
