ญานินนอนซมเพราะพิษไข้อยู่สองวันเต็ม ๆ โดยมีมาร์คัสคอยนั่งเฝ้าอยู่ข้างเตียง จะมีบ้างที่ชายหนุ่มออกไปจัดการงานแต่ไม่กี่ชั่วโมงก็จะกลับมา และถ้าไม่ใช่ธุระสำคัญมาร์คัสก็จะให้ดีแลนนำเอกสารมาให้เซ็นที่ห้องนี้
ญานินนอนตะแคงมองคนที่อ่านเอกสารอยู่โซฟาข้างเตียงเงียบ ๆ โครงหน้าคมคายที่ฉายแววเคร่งเครียดแบบนั้นดูมีเสน่ห์อย่างบอกไม่ถูก และเหมือนว่าเธอจะมองนานเกินไปอีกฝ่ายจึงรู้ตัว
มาร์คัสเลิกคิ้วข้างหนึ่งแทนคำถาม และแค่นั้นก็ทำให้ญานินขัดเขินจนต้องซุกหน้าเข้ากับหมอน
ตั้งแต่เธอป่วยมาร์คัสก็ดูแลไม่ห่าง แม้ว่าเธอจะเอาแต่ใจแต่อีกคนก็ยอมตามใจ และในยามที่เธอตื่นขึ้นมาทุกครั้งก็จะเจอกับโครงหน้าคมคายที่อยู่ข้างกัน นอกจากจะทำให้ญานินอุ่นวาบไปทั้งใจแล้ว มันยังทำให้ใจเธอเต้นตึกตักจนกลัวว่ามันจะหลุดออกจากอก
เช่นเดียวกันกับตอนนี้...
มือเล็กกุมหน้าอกตัวเองไว้แน่น ยิ่งเธอซุกหน้ากับหมอนมากเท่าไหร่ก็ยิ่งได้ยินเสียง
