“หนูเตรียมที่นอนให้แล้วนะจ๊ะ”
หลังจากทานอาหารเสร็จญานินก็เข้ามาเตรียมที่หลับที่นอน ส่วนมาร์คัสก็ไปชำระร่างกาย ไม่นานเขาก็ออกมาพร้อมกับชุดคลุมอาบน้ำแบรนด์ดังสีดาร์กบลู และสายตาไม่รักดีของญานินก็เอาแต่มองแผงอกที่มีหยาดน้ำเกาะอยู่พร่างพราว ก่อนจะรีบทำทีเป็นมองไปทางอื่นเพราะกลัวจะถูกจับได้
“อื้ม เธอก็เข้าไปอาบน้ำเถอะ”
“จ้ะ”
“จะไปไหน”
ร่างเล็กลากกระเป๋าเดินทางของตัวเองเพื่อไปอีกห้องที่อยู่ข้างกันแต่เสียงเข้มก็เอ่ยรั้งไว้ก่อน
“ไปห้องหนูจ้ะ”
“ที่นี่มีห้องนอนเดียว”
“ถ้างั้นเดี๋ยวหนูออกไปนอนโซฟาก็ได้จ้ะ” ญานินบอกเสียงใสเพราะเห็นแล้วว่าโซฟาที่ห้องรับแขกตัวใหญ่มาก เธอนอนได้สบาย ๆ แต่เมื่อสิ้นเสียงสายตาที่มองกันอยู่ก็ดุดันขึ้นทันควัน
“คิดว่าฉันให้เธอมานั่งเล่นนอนเล่นหรือไง”
“นายท่านจะทำอีกหรือจ๊ะ” ญานินกลืนน้ำลายอย่างยากลำบาก แค่ที่ทำกันบนเครื่องบินเธอก็เหนื่อยมากแล้วและตอนนี้ก็ยังรู้สึกขัดท
