"เฮียชักอยากรู้แล้วว่าถ้าเฮียทำอะไรมากกว่าที่เคย น่านจะรังเกียจเฮียไหม" ด้วยฤทธิ์ของแอลกอฮอล์น้ำป่ากำลังจะทำอะไรบางอย่าง บางอย่างที่มันอาจจะทำให้เรื่องราวของคนทั้งสองเปลี่ยนไปในทิศทางที่ดี หรือจะแย่ไปกว่าเดิมล้วนอยู่ที่คนสองคนในเวลานี้
"เฮียจะทำอะไรคะ" น่านฟ้าถามพร้อมกับกระถดหลังหนี
"พิสูจน์ไง"
น้ำป่าพูดจบก็โน้มใบหน้าลงจูบน่านฟ้าทันทีโดยที่น่านฟ้ายังไม่ทันได้ตั้งตัว เธอพยายามสะบัดเบี่ยงใบหน้ากลมให้หลุดพ้นจากความตะกละตะกลามนั้น
"อื้อ...เฮียอย่า" ทันทีที่น่านฟ้าเป็นอิสระจากปากร้อนก็พยายามพูดปรามแต่ก็ไม่มีทีท่าที่จะเป็นผล
น่านฟ้ายิ่งดิ้น แรงจูบก็ยิ่งบดกระแทกดุดัน เธอพยายามดิ้นหนีออกแรงทุบตีด้วยกำปั้นเล็กๆที่ไม่ได้ทำให้น้ำป่ารู้สึกอะไรเลยแม้แต่นิดเดียวทั้งรสจูบที่ดูดดื่มปนรสขมของคนที่กำลังบดขยี้เธอมันกำลังทำให้เธอรู้สึกมึนเมาไปกับรสจูบนี้จนไม่อยากจะผละหน้าหนี
ยิ่งร่างเล็กต่อต้านเขาแ
