"เฮียป่า!!"
สองมือยกขึ้นโอบลำคอแกร่งทันทีตามสัญชาตญาณแต่ทว่าในมือก็ยังไม่ยอมปล่อยถุงของกินให้ร่วงลงพื้น น่านฟ้าถูกอุ้มให้มานั่งที่ตักในท่าเจ้าสาว
ตึกตัก! ตึกตัก! ตึกตัก!
เสียงหัวใจที่เต้นแรงจนดังออกมาของคนที่ถูกอุ้ม ทำให้ใบหน้าของน้ำป่าเปื้อนยิ้มออกมาโดยที่ไม่มีใครได้เห็น
"ปล่อยค่ะเฮียป่า..."
"นั่งเฉยๆถ้ายังไม่อยากเป็นเมียจริงๆของฉัน" และมันก็ได้ผล น่านฟ้าเงียบทันที แล้วปล่อยมือจากคอแกร่งแต่ก็ยังคงอยู่ในอ้อมกอดของเจ้าเล่ห์
สองแขนแกร่ง หน้าขาที่แข็งแรงสัมผัสได้ถึงเนื้อนุ่มนิ่ม จนเขาเองแทบจะห้ามใจเอาไว้ไม่อยู่และก่อนที่มันจะเกินเลยไปกว่านี้ เขายกร่างเล็กออกจากตักเปลี่ยนเป็นให้นั่งที่โซฟาใกล้ๆเขาแทน
"เฮียป่าจะทำอะไรคะ" น้ำเสียงหวานถามขึ้นทันทีที่เห็นมือทั้งสองของน้ำป่ากำลังยื่นมาที่ใบหน้าเธอ
"นั่งเฉยๆ" น้ำเสียงที่ฟังเหมือนดุแต่เธอกลับรู้สึกถึงความอบอุ่นบางอย่าง บางอย่างที่เฮียป่ากำ
