ALESSANDRA
Nang makatulog ang mga anak ko ay pinuntahan ko si Philippe na nasa sala. He’s working with his laptop. Mukhang tambak ang trabaho ni Philippe. E ano naman kung marami siyang trabaho. Mas importanteng kausapin ko siya tungkol sa nangyari sa anak namin. Ayokong naaapi ang anak ko nangda dahil sa mga taong marumi ang isip.
Pwede ba tayong mag-usap?” Bigla ay sabi ko. Napalingon si Philippe. Inalis niya ang salamin sa mata at binaba sa tabi ng laptop. Kunot ang noo niyang tumingin sa akin.
“Ano’ng pag-uusapan natin?” Tanong niya at tumayo sa kinauupuan niya. Malalim akong nagbuntonghininga.
“Bakit hinayaan mong apihin na lang ang anak natin. Dapat may ginawa ka para maparusahan ang taong gumawa ng tsismis na hindi naman totoo,” sabi ko. Tila para akong nagsusumbong at guston
