Marked As His

Chapter 1

Alexandrite's Pov

"Ayos ka lang ba? Bakit ka ba nahulog sa pool?" Tita Nerie asked worriedly as she wrapped a white robe around my soaking wet body.

I moistened my lower lip and darted my eyes on her with a forced smile to ease the embarrassment that I have been feeling for more than ten minutes now after her son's rejection.

Parang ayaw ko nang mag-stay sa kanila. Sasama na lang ako pabalik kay Lolo sa Roxas!

She sighed and gape at me.

Hindi iyon nagtagal dahil matapos niyang matanto ang kung ano'y para siyang nanlumo. Bumagsak ang balikat niya maging ang magkabilang sulok ng kaniyang labi.

"It must have been shocking for you to hear... I'll made Primo apologize for saying that you're not his type."  Inayos niya ang buhok ko na basang-basa rin saka nito ibinalik ang nakahahalinang kurba sa kaniyang labi.

"Who wouldn't fall for someone  beautiful and sweet like you?" pumihit siya paharap sa 'kin na mayroong kislap ng determinasyon sa kaniyang mga mata.

"With your impeccable charms. I'll make sure that Kuya will beg on his knee for saying that you aren't his type and giving your delicate heart a pain—,"

"Stop giving her false hope, Ma." Malamig ang ginamit na boses ka turan ni Khalil.

Nakangiwing tumingin ako sa pinto ng kwarto at doon ay nakita ang pinakabatang Cervantes. Nakatayo ito roon bitbit ang isang towel habang walang ganang nakatingin sa 'kin.

He heave a sigh and stride his way inside the room. Ibinagsak nito ang puting tuwalya sa gilid ng kama at  namulsa.

"Hindi s'ya maganda, hindi rin s'ya cute at base sa nangyari sa kaniya kanina, mukhang clumsy rin s'ya na may limitadong braincells. Magiging pabigat lang s'ya kay Kuya." walang preno ang bibig na litanya nito. My heart ache so bad with those harsh words from someone so young.

Parang hindi na ata tumitibok ang puso ko.

"Oo nga po, Tita. H-hindi ko naman gusto si P-primo," I lied. Kinuha ko na lamang ang tuwalya mula sa ibabaw ng kama at pagod na nginitian si Tita Nerie bago ako dumiretso sa cr ng kwarto.

Mula sa gilid ng aking mata ay nahagip ko pa ang walang pakundangang pag-ismid ni Khalil.

Hmf!

With each step that I take. I couldn't help but feel a spang of pain from my feet. Nang makapasok sa cr ay saka ko pa lamang hinanap kung saang parte ng aking paa nagmumula ang hapdi na nararamdaman ko sa t'wing ako ay humahakbang.

I bit my lower lip and wipe bead of tears from my wound at the back of my feet. Hindi ko alam kung paano ko nakuha ang sugat nito pero baka dahil 'yon sa pagkahulog ko sa pool. Naramdaman ko rin kasing tumama ang paa ko sa kanto nito bago ako tuluyang nahulog doon kanina.

Maliit na hiwa lamang 'yon at hindi sapat para maging dahilan ng pagkamatay ko pero ang p*******t at sobrang hapdi na dulot nito ay sapat na para magpanic ako at lumabas ng cr na umiiyak.

Naabutan ko si Tita Nerie sa loob ng kwarto na inaayos ang iilang gamit ng mag-isa. Inikot ko pa ang aking paningin nang hindi ko nakita si Khalil pero mukhang nakaalis na nga 'to.

Nakangiting humarap sa 'kin si Tita Nerie nang maramdaman niya na ang aking presensya. Bumaba ang aking mata sa paa ko at mas lalo pang naluha nang muli na naman 'tong kumirot. Napawi ang kurbang 'yon sa kaniyang labi.

"Alex, anong nangyari sa 'yo?" She asked worriedly. She stave her eyes off me and went to scan my whole body. Napako ang mata nito sa nagdudugo kong paa.

Her eyes widened. Pure worries sipped in her with a mixed of her slight panic.

"Primo!" sigaw nito. She guided me to sit on a couch that is placed near my bed and turned at the door.

"Primitivo!" triple na ang nilakas ng kaniyang boses at mukhang kahit nasa labas ka ng bahay ay maririnig mo na 'yon. Ilang segundo pa ay nakita ko na ang humahangos na si Primo sa may pinto.

Bakas ang pag-aalala sa mukha nito.

Nag-aalala s'ya... nag-aalala s'ya para sa 'kin? Hindi ko na naitago pa ang mga mumunting ngiti dulot ng kaisipan na ang aking perfect ngunit masungit na prince charming ay nag-aalala sa 'kin.

"Bilisan mo na. Ano pa bang hinihintay mo? Dalhin na natin s'ya sa hospital!" Tita Nerie blurted out that leads me back to reality.

My cheeks is quick to blushed profusely at the sight of Primo squating in front of me. Halos manginig ang kalamnan ko at purong kuryente ang dumaloy sa 'king ugat nang hawakan ni Primo ang paa ko para tingnan 'yon.

"Primo." I saw him throws glare to shut his mother from her nonsensensical panicking.

"Wala pang inooperahan at dinadala sa hospital dahil lang sa maliit na sugat sa paa, Ma," anito ng may mariing tono.

"Masakit ba talaga?" he asked with his baritone voice. I bit my lower lip and with eyes like puppy's, I nodded for response.

"Meseket." His eyes blaze with pure annoyance at the tone that I use.

"Masakit, p-pero kaya naman" pag-uulit ko. He stood up and redeemed his composure. Lumakad ito papunta sa drawer malapit sa higaan at may kung anong kinuha ro'n.

Kahit na napahiya ako sa kaniya hindi ko pa rin magawang mag-iwas ng tingin. Matagal-tagal ko ring pinangarap na makita siya ng gan'to kalapit at ngayon na dininig na ng mga bathala ang dalangin kong 'to ay mag-iinarte pa ba 'ko?

Siyempre hindi! What is pag-iinarte? Pagdating kay Primo, wala ng padalaga-dalagang Pilipina.

Primo handed me a white bag with a first aid kit words written on it. Sandali akong natulala sa kaniya at nang mainip na 'to ay ipinatong n'ya na lamang 'yon sa 'king kandungan. Muli siyang namulsa habang sinuri ako gamit ang walang kaemo-emosyon niyang mga mata.

"Linisin mo lang ang sugat mo. Lagyan mo ng ointment at band aid ta's ayos na 'yan."  He paused talking just so he could smirk at me.

A panty-dropping smirk of him.

Feeling ko talaga lahat ng bagay patungkol sa kaniya ay pupurihin ko.

"Magpapahinga na 'ko, Ma," sabi n'ya.

"Kuya naman, gamutin mo na rin ang sugat ni Alex, 'di ba Doctor ka? Trabaho mo na gamutin at pagalingin ang mga taong may sakit—,"

"Good night, Ma." Paalam nito na pumutol na sa iba pang sinasabi ni Tita Nerie.

Humugot nang malalim na hangin si Tita Nerie mula sa kaniyang baga. "Hayaan mo na 'yon, Alex. Siguro ay natotorpe lang sa 'yo si Primo."

*****

"Akala ko ba, Lo sa isang linggo pa kayo babalik ng Roxas?" bagsak balikat at malungkot na tanong ko kay Lolo Vero.

Nasa loob na ng SUV na maghahatid sa kaniya pabalik sa 'ming probinsya ang mga gamit nito at mukhang hinihintay na s'ya ng driver. Maging ang gate ng mansyon ay nakabukas na rin para sa pag-alis ng sasakyan.

He gave me timid and yet warm smile as he rakes my hair. Mas hinigpitan ko ang pagkakayakap ko sa kaniya.

Noong una excited pa 'ko na pumunta rito kahit na mag-isa lang akong titira sa condo unit ko kapag natapos na 'yon. Nawala sa isip ko na hindi pala ako sanay na malayo kay Lolo Vero. 

"Nagkaroon ng problema sa palayan natin, Alex. Kailangan kong asikasuhin 'yon dahil kung hindi baka wala na tayong makuhang kahit na ano sa anihan."  He cupped my face and damp a light kiss on my forehead.

"Dadalawin naman kita rito paminsan-minsan. H'wag ka ng malungkot hindi ba't ikaw din naman ang may gusto na mag-aral dito?" I nodded. Tinuyo ko na ang aking luha at unti-unti nang kinalas ang pagkakapulupot ng braso ko sa kaniya.

"H'wag kang mag-alala, Alex. Narito naman kami." Nakangiting sinabi ni Tita Nerie dahilan para mapatingin ako sa gawi nito. I answered her smile with one. I bit my lower lip and tried my best to stop myself from crying like a little kid as soon the SUV drove away.

Namimiss ko na agad si Lolo.

Ilang minuto pa 'kong nagtagal sa may front door kasama si Tita Nerie at ang asawa nito bago ko narinig ang pagpapaalam nila na mauuna na silang pumasok sa loob.

"You don't plan on crying every night because your Lolo left you here, right?" para akong nabuhayan nang marinig ko ang napakapamilyar na timbre ng boses na 'yon.

Mabilis na lumingon ako sa 'king likuran at nakita si Primo na bahagyang nakasandal sa hamba ng pinto.

"Primo..."

"You're graceless and a crybaby. Ano ba ang pumasok sa isip ng Mama ko para maisip niyang magugustuhan kita?"