ARVEN
Hayatımın en mutlu gününü bundan birkaç hafta önce sorsalar, Rüzgar'ın bana aşkını itiraf ettiği gün olduğunu söylerdim. Şimdi sorsalar, bugünümüzü söylerdim.
Ekranda babamın ismini görene kadar…
Hayatımın en mutlu ve en korku dolu anlarını sadece onun yanında yaşıyordum. Onun yanında olmak aynı anda beni hem ölesiye mutlu ediyor hem de delice korkutuyordu.
“Açma,” diye öneri sundu Rüzgar. Babamın ben açana kadar yirmi ya da otuz kez arayacağını, hatta o arada yerimi bulmak için harekete geçeceğini ona anlatmak isterdim lakin babama nasıl bir bahane uyduracağımı düşünüyordum o anda.
“Açmazsam daha çok şüphelenir,” diye kısa bir açıklama yaptım.
Kapanmasına ramak kala telefonu açtım.
“Efendim baba.”
“Neredesin kızım? Kök saldım vakfın ortasına. Birazdan bahar bahçe olacak bu
