Hindi alam ni Dane kung saan siya dinala ni Zen. Basta ang alam niya ay bahagyang gumaan ang mabigat niyang nararamdaman. Ngunit kahit na ganoon ay hindi pa rin niya ito kinikibo o tinitingnan man lang. Hindi niya mawari kung coincidence lang ba ang mga dugo sa kanyang kamay at katawan, sa nangyari sa batang nakita niyang pinalalabas sa pahayagan ng building kung saan malapit siya roon. Narinig din niya ang bulong-bulungan ng mga nilalang doon na walang sino mang nakaaalam kung ano o sino ang gumawa no’n sa pobreng batang lobo. Ngunit ang hindi niya maintindihan ay bakit sobra pa sa guilty ang naramdaman niya nang marinig at nakita niya ang nangyari dito.
“Here, Dane. Eat this. Alam ko’ng gutom ka na at pagod. You can also rest if you want. I have plenty of rooms here. So you can choose w
