İyi okumalar dilerim🥰🥰
Kızım, üç aylık olmuştu.
Kucağımda huzurla uyurken ben onun kokusunda, sanki yılların yükünü boşaltışımı yaşıyordum. Göğsüme yaslanmış minik başı, dudaklarında henüz emmenin verdiği tatminle kıvrılmış ince bir tebessüm... Burnumu saçlarına gömdüm, derin bir nefes çektim.
Her nefesimde, içimde bir şey çatırdıyordu.
O an, kızımın kokusunda, benim anneme duyduğum özlemle yüzleşiyordum. Çocukluğumun boşluğuyla, terk edilmişliğimle... İlk kez bu kadar yakın hissediyordum kendimi o acıya, ama aynı zamanda ilk kez bu kadar uzakta. Çünkü artık annemin bırakıp gittiği çocuk değil, bütün şekliyle anne olmuş bir kadındım.
Gözlerim doldu.
Elimi, kızımın pamuk gibi yanaklarına koydum. Ufacık parmaklarını öpmeye başladım.
"Sana kıyamam ben," dedim fısıltıyla. "İçin yanar,
