Lihim
1367 Words
Sobra akong nabigla sa pangyayari kayat hindi ko alam ang gagawin. Agad
namang tumawag si cassy ng ambulansya ilang minuto ang lumipas at
dumating ang ambulansya. Dinala na namin si candice sa hospital tinawagan
narin nila tita ang mga magulang ni candice. Dumating sila pagkaraan ng
isang oras. Ano bang nangyari ang tanong ng mama ni candice. Si tita nalang
ang sumagot.
Tita tessie: mam pasenya na po kayo hindi rin po kasi namin alam kung bakit
bigla nalang nawalan ng malay si candice.
Papa ni candice: pasensya na kayo ha nag aalala lang kami sa aming anak.
Salamat sa pagdadala nyo dito kay candice.
Ako: tito may sakit po ba si candice na hindi ko alam?
Papa ni candice: wala naman kaming alam baka napagod lang sya. Kanina pa
kasi masama ang pakiramdam nya sa bahay palang pinipigil ko naman na
wag na umalis kaso mapilit gusto ka raw mapasaya at gusto raw maka bawi
sa iyo.
Ako: ganoon po ba. Salamat po sa Dios dahil gusto ko pa makasama ng
matagal si candice para bumuo ng isang pamilya.
Mama ni candice: alam ko kung gaano ka kamahal ng aming anak kayat sana
habang buhay pa sya magawa mong mapasaya si candice.
Ako: opo naman tita. Sa bawat araw ng aming buhay na pagsasamahan
hinding hindi ko sya papaiyakin kundi papasayahin ko pa sya lalo dahil ang
kasiyahan ni candice ay kasiyahan kona rin.
Papa ni candice: salamat ulit sa inyo kami na muna ang bahala kay candice
para makapag pahinga na kayo.
At umuwi na kami nila tita kasama sila raffy at cassy. Kinabukasan naman ay
inilabas na si cassy ng hospital. Ayon sa kanyang mama ay ayos na ang
pakiramdam nito. Isang linggo ang lumipas subalit wala na akong balita kay
candice kaya nag pasya akong pumunta sa kanila subalit wala ng tao sa
kanila tanging ang katulong nalng nila sa bahay ang naroon. Kaya ito nalang
ang aking tinanong
Ayon dito ay matatagalan pa ang pag babalik ng kanilang pamilya. Dahil muli
nanaman itong bumalik sa america. Nang taningin ko naman kung ano ang
ginagawa nila sa america ay hindi ito umimik bagkus ay dagli itong
nagpaalam dahil may niluluto raw ito.
Makalipas ang 3buwan ay umuwi na muli ang buong pamilya ni candice sa
pilipinas. Kung kaya ng mabalitaan ko ito mula kay raffy ay agad akong
nagpunta sa kanila upang siya ay kamustahin at ng makita ko narin. Hinarap
naman ako ni candice.
Ako: kamusta kana? Miss na miss na kita sobral Bakit parang pumayat ka
yata? Ano bang ginawa nyo sa america dika manlang nagpaalam.
Candice: ok lang naman ako. Wag kana mag alala sakin di naman na ako
aalis uli ng bansa. Dito na ako mag stay kasi ayoko narin malayo sayo. Sige
ha magpapahinga na muna ako magkita nalang tayo sa graduation para
naman makasama pa ako sa isa pang pinakamahalagang magaganap sa
buhay mo.
Ako: ok sige pahinga kana para umayos ang pakiramdam mo. Uuwi narin
ako. Sige bye.
Hinalikan ko sya sa pisngi at nag paalam na. Paglabas ko ng pinto ay nag
aabang na pala ang papa ni candice upang ako ay kausapin.
Papa ni candice: dustine anak pwede kabang makausap kahit saglit lang.
Importante lang kasi.
Ako.opo naman tungkol po ba saan ang paguusapan natin?
Papa ni candice: tungkol sana kay candice.
Ako: sya nga pala papa bakit po nag kaganoon si candice bakit sya namayat
at parang walang sigla ang katawan namumutla pa na parang nanghihina?
Papa ni candice:tungkol nga dyan ang pag uusapan
natin
May sakit si candice at hindi lang simpleng sakit.
Halata ang lungkot sakanyang boses at maging ang mga mata nito ay may
nagbabadyang luha na ibig umagos.
Ako: bakit po tito? Ano po ba ang sakit ni candice?
Papa ni candice: may leukemia si candice at baka hindi narin sya magtagal
May taning narin kasi ang buhay nya mga ilang buwan nalang ang kanyang
itatagal kaya sana pakiusap ko lang sayo kahit alam mona na meron syang
sakit ay manatili kapa rin sa tabi ng aming anak. Maari ba yon?
Ako naman ay hindi na naka kibo pa dahil sa aking mga narinig at unti unting
umagos ang luha sa aking mga mata. Umuwi ako ng wala sa aking sarili. Pilit
kong isinisiksik sa aking isip na panaginip lang ang lahat na hindi totoo ang
aking mga nalaman. Pag uwi ng bahay ay hindi parin humihinto ang pag agos
ng luha saking mga mata. Kung kayat lubha ang pag aalala ni tita. Dinalasan
ko ang pag bisita kay candice at ipinaparamdam ko sakanya araw araw kung
gaano sya kahalaga. Lihim nalamang ang aking pag iyak at pilit na
ngumingiti sa tuwing akoy nasa harap nya. Unti unting bumuti ang kanyang
pakiramdam. At masaya naman ako sa mga nangyayari. Lumipas na ang
isang linggo at malapit na ang graduation kung kaya hindi na ako
nakakapunta sa kanila ipina alam ko naman ito kay candice at naiintindihan
naman daw nya ako. Pupunta nga raw sya sa graduation day ng university.
Candice: mahal ko pupuntahan kita sa pinaka importanteng kaganapan sa
buhay mo bukas na iyon tama?
Ako: ayos yon at ako na tiyak ang magiging pinaka masaya sa araw na iyon
salamat mahal ko.
Candice: gusto ko kasing nasa tabi mo ako at mag baon din ng mga
magagandang ala ala.
Ako: salamat mahal ko. Sige bukas nalang mag pahinga ka ng maaga ha para
naman makapag beauty rest ang mahal ko.
Candice: hindi na mahalaga yun matagal na akong maganda. Hahahahaha...
Ako: sige na bye. Goodnight na mahal ko hihintayin kita bukas
Kinabukasan masaya ako dahil bukod sa ako ang nanguna sa lahat ay
pupunta si candice at makikita kong muli ang mahal ko at makakasama ko sa
pinaka importanteng bahagi ng buhay ko. Pumunta nga noon si candice.
Hindi ko lubos maisip na may sakit si candice sakanyang ayos sadyang
napaka ganda nya ng araw na iyon. Hindi talaga ako maka paniwala. Kung
kayat pag lapit ko sa kanyang kinaroroonan. At agad ko syang binati.
Ako: candice mahal ko kamusta kana? Ang ganda mo ngayon ah.
Candice: eto ayos naman saka talagang nagpaganda ako para sayo. Alam mo
mahal ko mahal na mahal kita sana maalala mo iyon lagi at wag mo sana
akong kalimutan. Sobrang proud ako sayo dahil napaka talino mo.
Ako: ikaw pa! lkaw lang naman ang babaeng minahal ko at ikaw lang at wala
ng iba pa.
Nag picture picture muna kami at kumain sa isang sikat na fast food chain.
Ako: salamat mahal ko. Sige bukas nalang mag pahinga ka ng maaga ha para
naman makapag beauty rest ang mahal ko.
Candice: hindi na mahalaga yun matagal na akong maganda. Hahahahaha...
Ako: sige na bye. Goodnight na mahal ko hihintayin kita bukas
Kinabukasan masaya ako dahil bukod sa ako ang nanguna sa lahat ay
pupunta si candice at makikita kong muli ang mahal ko at makakasama ko sa
pinaka importanteng bahagi ng buhay ko. Pumunta nga noon si candice.
Hindi ko lubos maisip na may sakit si candice sakanyang ayos sadyang
napaka ganda nya ng araw na iyon. Hindi talaga ako maka paniwala. Kung
kayat pag lapit ko sa kanyang kinaroroonan. At agad ko syang binati.
Ako: candice mahal ko kamusta kana? Ang ganda mo ngayon ah.
Candice: eto ayos naman saka talagang nagpaganda ako para sayo. Alam mo
mahal ko mahal na mahal kita sana maalala mo iyon lagi at wag mo sana
akong kalimutan. Sobrang proud ako sayo dahil napaka talino mo.
Ako: ikaw pal lkaw lang naman ang babaeng minahal ko at ikaw lang at wala
ng iba pa.
Nag picture picture muna kami at kumain sa isang sikat na fast food chain.
Nang matapos na ang aming celebration ay inihatid ko si candice sa kanila.
Makalipas ang 3 buwan ay nakahanap na ako ng trabaho kung kaya naging
busy ako at hindi ko na siya madalas madalaw sa kanila. Nakiki balita
nalamang ako sakanyang mga magulang bumubuti naraw ang lagay nito at
lumalabas narin ng bahay.
Tiwala ako sa sinabi ng kanyang mga magulang kaya umasa ako na
makakasama ko pa siya ng matagal na panahon dahil sakanyang pag galing
sakanyang sakit ayon sa kanyang papa.
End of 7
- Writer
