Pagbangon
870 Words
Subalit sa aking malalim na pagkaka himbing ay tila may gumigising sa akin.
si tatay pala ang tumatawag sa pangalan ko. Pag mulat ko ng mga mata ko ay
nag salitasi tatay.
Tatay: Anak ano man ang mangyari sana 'wag mong hayaang daigin ka ng
problema at 'wag na 'wag kang magagalit sa Dios dahil mahal kanya. Mahal
ka ng Dios iyan ang pakakatandaan mo anak.
Ako: kung mahal nya ako bakit nya kayo binawi saakin kaagad? Bakit wala
s'yang itinira sa akin kahit kaunti kahit isa bakit?
Umiiyak na ako noon at niyakap ako ng aking ama at muli s'yang nag salita.
Tatay: anak lahat tayo ay nag kakaroon ng problema o pasanin sa buhay
subalit kailangan mong magpakatatag. Saka pakatandaan mo na ang buhay
dito sa mundo ay hindi gaya ng isang simpleng tanong na madaling masagot
at ang mga problema ay hindi pare pareho. Mayroong simple lang na
madaling masulusyunan na alam natin kung ano ang dapat nating gawin.
Mayroon ding mahirap at napaka kumplikado. Yung tipo na mahirap
unawain.
Basta lagi mong tandaan na sa buhay ng tao dalawa lang isang mahina at
isang malakas. Pero ang gusto ko sana sa malakas na tao ka mapabilang. Ha
anak? Saka ang problema ay hindi nandyan upang tayo ay igupoo
pabagsakin kundi nandyan ang pagsubok para tayo ay patibayin para sa muli
nating pag bangon handa na tayo at matatag na tayo na harapin ang bukas
na darating.
Ako: alam n'yo tay kahit ano man ang mangyari hindi ko bibitiwan ang mga
pangarap ko dahil alam kong nariyan lamang kayo palagi para sa akin.
Niyakap ako ng aking ama at nagsabi na mawala man ako o kami sa buhay
mo. Lagi mong tandaan na hindi kailangan itapon ang lahat para mauwi sa
wala ang lahat ng pinagsikapan at pinaghirapan mo hindi dapat masayang.
At sana ngayon na wala na kami ay magawa mong mangarap para sa iyong
sarili at hindi para sa amin.okey ba 'yon?
Kinabukasan paggising ko ay masasabi kong naibsan na ang sakit na
nararamdaman ko at may sakit man dina ito gaano katindi gaya noon.
Parang bago na ako ulit parang napakatagal kona palang natutulog a
ngayon lang nagising. Parang kaya kona ulit humarap sa mundo na tila may
lakas na upang bumangon at salubungin ang bagong umaga.habang pababa
ay natanaw kona si tita na nasa kusina at nagluluto.
Pag ka baba ko ng hagdan ay binati ko agad si tita.
Ako:tita goodmorning po.
Tita tessie:oh gising kana pala kanmusta naman ang tulog mo?
Ang pakiramdam mo kamusta?
Ako:tita sorry po kagabi ha diko po sinasadya.
Tita tessie:naiintindihan kita at sana wag mona ulitin na uuwi kang lasing
nagaalala ako sayo baka kung mapaano ka sa daan.
Ako:tita salamat po ah!
Tita tessie:saan naman?
Ako: sa lahat lahat. Sa pag unawa at pag tanggap n'yo sa akin pati na po sa
malasakit at pag mamahal.
Tita tessie: ano kaba ayos lang iyon at parang anak narin naman ang turing
namin sayo ng tito mo.
Sya nga pala malapit na ang pasukan ano bang plano mo? Magaaral kaba
ulit? Malapit na kana rin kasing magtapos sayang naman lyear nalang tapos
kana.
Ako:tita yun nanga po ang ipakikiusap ko sa inyo. Na sana bigyan nyo ako ng
second chance para tuparin ang mga pangarap ko. Saka para din po mas
mabilis ako makapag move on.
Tita tessie:good news yan para may makahalubilo ka namang iba saka para
may iba karing mapagkaabalahan.
Ako: tita naisip ko rin po kasing mapapabilis siguro ang paglimot ko sa
mapait na nangyari sa buhay ko at gusto narin po mag patuloy ulit.
Tita tessie:alam mo napag kasunduan na namin yan ng tito mo. Naintindihan
ka namin kung bakit ka naghinto nagaalala nga kami sayo
Kung makakabangon kapa ba.
Yun nangalang ang hiling namin na sana makarecover kana kahit unti unti.
Nandito lang kami ng tito mo hinding hindi ka namin papabayaan. Saka wala
pa naman kaming anak kaya ayos lang na ikaw muna ang maging anak
namin,.
Ako:salamat po tita
At tinapos kona ang pagkakape.
Lumipas pa ang mga araw at buwan. Unti unti na akong nakabangon sa
aking pinagdaanan. Maging ang aking pananaw ay nagbago.unti unti kong
binuo ang aking sarili sa tulong narin nila tita.
Dumating na ang araw ng pasukan tulad ng napag disisyunan ko ay muli nga
akong nag aral sa dating unnibersidan na aking pinapasukan. Sa isang sikat
na university dito sa manila. Simula palang ng araw nagkita nanaman kami
ni raffy.
Raffy:oh pare kamusta? Lumabas ka yata ng lungga mo?
Tagal narin nung una tayong nagkita.
Ako:ah oo naisip kolang lumabas at saka magaral ulit kesa naman
nakatambay lang ako sa bahay maputla narin ako saka para malibang.
Raffy:mabuti yan kesa naman palagi ka sa inyo at nagkukulong parang takot
makita ng tao.
Nung una nga kitang nakita nako ang itsura mo non parang pasan mo ang
lahat ng problema sa mundo. Sya nga pala ano bang kinukuha mo?
Ako: ah management graduating nako dapat nga tapos na huminto lang ako.
Raffy:ayos pala pareho lang pala tayo graduating narin ako sabay narin
tayong pumasok wala naman akong gaanong kaibigan dito.
At sabay na kaming naglakad papasok sa room at magkatabi kami ng silya.
End of 3
- Writer
